Η εκλογή Γκόνη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας ανοίγει μια νέα σελίδα τόσο στην ιστορία αυτού του ίδιου του τοπικού μας θεατρικού οργανισμού όσο και γενικότερα στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης μας.
Και μόνο η 11ετής θητεία του στα ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, Σερρών και Κομοτηνής αλλά και η 4ετής παρουσία του στο Φεστιβάλ Φιλίππων, του είχαν εξ αρχής δώσει ένα πολύ μεγάλο προβάδισμα απέναντι στους συνυποψηφίους του για τη διεκδίκηση της θέσης του καλλιτεχνικού διευθυντή.
Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι κάποιοι ελάχιστοι εδώ στην Καβάλα είχαν από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στην πόλη μας εναντιωθεί στον ίδιο ως φυσικό πρόσωπο και επιχειρούσαν συγχρόνως (και συνεχίζουν να επιχειρούν) να απαξιώσουν και να μηδενίσουν συνολικά το έργο του, χωρίς τις περισσότερες φορές να γνωρίζουν την διαδρομή του ανδρός.
Ωστόσο ο Θοδωρής Γκόνης έχει την τύχη να απολαμβάνει την αποδοχή της μεγάλης πλειοψηφίας του κοινού όχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο όπως βεβαίως και την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό όλων των σχετικών με την τέχνη και τον πολιτισμό ανθρώπων.
Και φυσικά είχε και εξακολουθεί να απολαμβάνει την απεριόριστη εμπιστοσύνη και στήριξη του δημάρχου Κωστή Σιμιτσή.
Τα χρόνια που συνυπήρχε στην πόλη με τον Θοδωρή Αμπαζή δημιουργήθηκε ένα κλίμα αντιπαλότητας που οφείλεται καθαρά και μόνο στην επιμονή και εμμονή του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας να πετύχει την εκδίωξη του Γκόνη από το Φεστιβάλ Φιλίππων ώστε να πάρει εκείνος τη θέση στην οποία τον βρήκε όταν ήρθε στην Καβάλα. Δεν είχε απλά εκδηλώσει δημοσίως την επιθυμία του αυτή αλλά πίεζε ασφυκτικά και τον δήμαρχο προς αυτή την κατεύθυνση.
Στην προσπάθειά του εκείνη ο Αμπαζής μεταχειριζόμενος διάφορα μέσα (σεμινάρια, παράπλευρες εμφανίσεις σε παραστάσεις, Ιουλιέτες κ.λπ.) προσεταιρίσθηκε τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της πόλης μας ποντάροντας και επενδύοντας καιροσκοπικά πάνω στην βαθειά ανθρώπινη ανάγκη ορισμένων συμπολιτών μας να εκφραστούν δημιουργικά μέσα από την τέχνη του θεάτρου, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει έτσι ένα στρατό φανατικών φίλων του τους οποίους στη συνέχεια δεν τους χρησιμοποίησε μόνον για να εναντιωθούν απλώς στον Γκόνη αλλά και στον ίδιο τον δήμαρχο φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αποδοκιμάσουν τον Κωστή Σιμιτσή σε μια εκδήλωση που είχε γίνει στο «Παλλάς» για το μέλλον του ΔΗΠΕΘΕ πριν δύο περίπου χρόνια.
Το «κίνημα των ερασιτεχνών» φούντωσε στην Καβάλα, πάντα υπό την αυστηρή χειραγώγηση Αμπαζή, με αποτέλεσμα εκπρόσωποί του να εισχωρήσουν και στο συμβούλιο του ΔΗΠΕΘΕ, υπό την ανοχή της διοίκησης του δήμου, και να φτάσει σήμερα ο τοπικός μας θεατρικός οργανισμός στο σημείο να μην διαφέρει σχεδόν σε τίποτα από μια καλά οργανωμένη ερασιτεχνική θεατρική ομάδα.
Αποκορύφωμα όλης αυτής της αλληλουχίας γεγονότων είναι και η παραγωγή που ετοιμάζει να ανεβάσει σε λίγες μέρες το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και όπου εκτός δύο ή τριών από τους συντελεστές της, όλοι οι υπόλοιποι είναι ερασιτέχνες.
Όλο αυτό το «κίνημα των ερασιτεχνών» του θεάτρου που κατέκλυσε την Καβάλα τα τελευταία χρόνια και που σε κάθε άλλη περίπτωση θα μπορούσε να αποτελέσει πολιτιστική ευλογία για τον τόπο μας, έχει μετατραπεί σε ένα περίεργο μηχανισμό πολιτιστικής αλλά και πολιτικής πίεσης προς πάσα κατεύθυνση και με μια ασίγαστη εμμονή να επιβάλει τους όρους του και τις απόψεις του γενικότερα στα τοπικά πράγματα.
Πολλές φορές θυμίζουν τους ανά την Ελλάδα συλλόγους φίλων του Στέλιου Καζαντζίδη που υποστηρίζουν με αρωστημένο φανατισμό τον αξέχαστο και πολύ μεγάλο, είναι αλήθεια, λαϊκό ερμηνευτή με αποτέλεσμα να μηδενίζουν το ρόλο και την αξία κάθε άλλου έλληνα τραγουδιστή. Τελικά με την «ιδιαίτερη» αυτή αγάπη τους στον Καζαντζίδη του κάνουν μάλλον κακό.
Η εκλογή Γκόνη και η ταυτόχρονη παρουσία ορισμένων μελών στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΗΠΕΘΕ ξαναβάζει τα πράγματα στη θέση τους φέρνοντας ξανά τον επαγγελματισμό στον τοπικό μας θεατρικό οργανισμό.
Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του λοιπόν από δω και πέρα και καθείς εφ’ ω ετάχθη.
