Επειδή πολλά γράφηκαν σχετικά με την πρόσφατη δικαστική απόφαση σε βάρος μου, αισθάνομαι ότι πρέπει να εκθέσω τη δική μου εκδοχή των πραγμάτων ελπίζοντας να σταματήσει η σχετική αβάσιμη φημολογία.
Το 2005 ξεκίνησε ένα κύμα διώξεων εναντίον των καβαλιώτικων επιχειρήσεων αναψυχής και εστίασης. Η Διεύθυνση Υγείας, νομαρχιακή τότε υπηρεσία, μόλις διαπίστωνε την παραμικρή παρατυπία τη βάφτιζε «ουσιώδη τροποποίηση των όρων λειτουργίας του καταστήματος» και απαιτούσε από τον Δήμο να ανακαλέσει την άδεια του καταστήματος και να εκδώσει νέα, σύμφωνη με την υποτιθέμενη τροποποίηση. Παραδείγματα:
1. Σε παραδοσιακό καφενείο σε γειτονιά της πόλης ο καταστηματάρχης πιάστηκε να τηγανίζει γαβράκια. Δεν το έκανε συστηματικά. Απλώς εκείνη τη μέρα γιόρταζε τα γενέθλιά του και κάποιος φίλος του πήγε δώρο τα ψαράκια, βγαλμένα από τον ίδιο. Η Διεύθυνση Υγείας θεώρησε πως ο καταστηματάρχης είχε μετατρέψει το καφενείο του σε εστιατόριο και απαίτησε από τον Δήμο να ανακαλέσει την άδειά του και να του χορηγήσει νέα, που θα έγραφε «εστιατόριο». Με δεδομένο ότι το παραδοσιακό καφενείο δεν είχε τη συγκρότηση εστιατορίου (λάντζες, αποδυτήρια προσωπικού, τρεις τουαλέτες κλπ) ήταν φανερό πως δεν επρόκειτο να λάβει άδεια «εστιατορίου». Άρα ή θα έκλεινε οριστικά και για πάντα ή θα ξαναέπαιρνε άδεια καφενείου. Ο δήμαρχος κάλεσε τον καταστηματάρχη για εξηγήσεις (λέγονται «αντιρρήσεις»), όπως προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι, και έκανε δεκτό τον ισχυρισμό πως επρόκειτο για κάτι εντελώς τυχαίο και περιστασιακό, που δεν επαναλήφθηκε. Αυτό δεν έγινε δεκτό από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών, που τον παρέπεμψε για παράβαση καθήκοντος.
2. Σε μπουγατσατζίδικο της πόλης βρέθηκε παράνομο παρασκευαστήριο στο πατάρι, όπου την ίδια στιγμή υπήρχαν πρώτες ύλες, κουβάδες με άπλυτες σφουγγαρίστρες, βρώμικα ξεσκονόπανα, απορρίμματα, ένα ράντζο, χρησιμοποιημένα ρούχα δουλειάς και άλλα πολλά και δυσώδη. Η Διεύθυνση Υγείας θεώρησε πως επρόκειτο για ουσιώδη τροποποίηση και απαίτησε από τον Δήμο να ανακαλέσει την άδειά του και να του χορηγήσει νέα. Τι θα έγραφε όμως η καινούργια άδεια; Ότι επιτρέπεται αυτή η επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία κατάσταση; Ο δήμαρχος ζήτησε από τον καταστηματάρχη να συμμορφωθεί προς την άδειά του και τον νόμο και του έταξε προθεσμία. Αλλιώς, θα ζητούσε από τον νομάρχη, που ήταν αρμόδιο όργανο σε περιπτώσεις κινδύνου της δημόσιας υγείας, να κλείσει εκείνος την επιχείρηση για να προστατεύσει το αγαθό της δημόσιας υγείας. Αυτό δεν έγινε δεκτό από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών, που τον παρέπεμψε για παράβαση καθήκοντος.
3. Καφέ-μπαρ τη βραδιά της Ανάστασης πιάστηκε να παίζει μουσική 82 ντεσιμπέλ, δηλαδή πάνω από το όριο των 80 ντεσιμπέλ. Η Διεύθυνση Υγείας θεώρησε πως ο καταστηματάρχης είχε μετατρέψει το καφέ-μπαρ σε κέντρο διασκέδασης (όπου το όριο είναι 90 ντεσιμπέλ) και απαίτησε από τον Δήμο να ανακαλέσει την άδειά του και να του χορηγήσει νέα, που θα έγραφε «Κέντρο Διασκέδασης». Με δεδομένο ότι το καφέ-μπαρ δεν είχε τη συγκρότηση κέντρου διασκέδασης (πάρκινγκ, λάντζες, αποδυτήρια προσωπικού, τρεις τουαλέτες κλπ) ήταν φανερό πως δεν επρόκειτο να λάβει αυτή την άδεια. Όπως και με την παραπάνω περίπτωση του παραδοσιακού καφενείου ή θα έκλεινε οριστικά και για πάντα ή θα ξαναέπαιρνε άδεια καφέ-μπαρ. Ο δήμαρχος κάλεσε τον καταστηματάρχη για εξηγήσεις (λέγονται «αντιρρήσεις»), όπως προβλέπουν το Σύνταγμα και οι νόμοι, και έκανε δεκτή τη δήλωσή του ότι συμμορφώθηκε και δεν θα το επαναλάβει, όπως και πράγματι συνέβη. Αυτό δεν έγινε δεκτό από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών, που τον παρέπεμψε για παράβαση καθήκοντος.
4. Παραδοσιακό καφενείο κοντά στο λιμάνι είχε άδεια για 40 καρέκλες στον εσωτερικό χώρο και 60 στον εξωτερικό. Μια μέρα το καλοκαίρι του 2007 πιάστηκε να έχει 100 καρέκλες στον εξωτερικό χώρο και 0 στον εσωτερικό. Η Διεύθυνση Υγείας θεώρησε πως προέβη σε ουσιώδη τροποποίηση των όρων λειτουργίας του καταστήματος και απαίτησε από τον δήμαρχο να ανακαλέσει την άδεια του καταστήματος. Απαραίτητος όρος όμως για το κλείσιμο του καταστήματος είναι να έχει επιδεινωθεί η υγειονομική κατάσταση του καταστήματος (πχ λερωμένες τουαλέτες, μικρή λάντζα κλπ). Ο δήμαρχος ζήτησε εξηγήσεις από τη Διεύθυνση Υγείας, που ποτέ δεν δόθηκαν. Αντίθετα, η Διεύθυνση Υγείας έστειλε την υπόθεση στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών, που παρέπεμψε σε δίκη τον δήμαρχο.
5. Αναψυκτήρια, καφέ-μπαρ, εστιατόρια κατά καιρούς πιάστηκαν να έχουν περισσότερες καρέκλες από αυτές που προβλέπει η άδειά τους. Η Υγειονομική Διάταξη του 1982 είναι σαφής. Αρμόδιο όργανο είναι η Νομαρχία (τώρα η Αντιπεριφέρεια), η οποία τάσσει προθεσμία στον καταστηματάρχη να συμμορφωθεί και αν αυτός δεν συμμορφωθεί τον κλείνει. Η Διεύθυνση Υγείας Ν. Καβάλας δεν ήθελε προφανώς να επιβαρύνει πολιτικά, εργασιακά ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο τον πολιτικό της προϊστάμενο κι έτσι βρήκε το σόφισμα της «ουσιώδους τροποποίησης – χειροτέρευσης», ώστε να φορτώσει την υπόθεση στο Δήμο. Ο δήμαρχος κατά πάγια πρακτική ζητούσε αιτιολόγηση, δηλαδή να εξηγήσει η Διεύθυνση Υγείας σε τι συνίστατο η «χειροτέρευση» (γιατί αλλιώς κινδύνευε ο Δήμος να αντιμετωπίσει αγωγές αποζημίωσης από τους καταστηματάρχες). Η ΔΥ δεν απαντούσε. Αντίθετα, έστελνε τις υποθέσεις στην Εισαγγελία κλπ, κλπ.
Αυτές είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που ομαδοποιούν τις περίπου 50 ποινικές διώξεις που έχουν ασκηθεί εναντίον των δημάρχων Καβάλας Στάθη Εριφυλλίδη (μέχρι 31.12.2006) και Κωστή Σιμιτσή (μετέπειτα). Μαζί τους, κατά καιρούς, υπέστησαν την ταλαιπωρία του ταξιδιού στην Κομοτηνή, της πολύωρης αναμονής, των πολυήμερων εκδικάσεων και αναβολών δεκάδες δημοτικοί σύμβουλοι, δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι, αστυνομικοί, άλλοι μάρτυρες. Υπολογίστε και τον φόρτο εργασίας στους δικαστικούς υπαλλήλους και εν τέλει και στους ίδιους τους δικαστικούς λειτουργούς, τα έξοδα, τις χιλιάδες σελίδες δικογραφίας και αντιγράφων. Χωρίς ποτέ να σχολιαστεί ποιος ήταν ο πραγματικός υπεύθυνος για όλη αυτή την αναστάτωση.
Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί πάνω από 35 αθωωτικές αποφάσεις και απαλλακτικά βουλεύματα. Συνήθως το σκεπτικό των δικαστών είναι απλό: δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στον καταστηματάρχη και τον δήμαρχο (πχ δωροδοκία), άρα δεν υπήρχε πρόθεση του δημάρχου να προσπορίσει παράνομο όφελος στον καταστηματάρχη. Αν βεβαιώνεται και η συμμόρφωση, αυτό βοηθάει.
Απ’ όλες αυτές τις υποθέσεις, μόνο μια καταδικαστική απόφαση υπήρξε (η προαναφερθείσα υπ’ αριθ. 4). Αναμένουμε με ενδιαφέρον το σκεπτικό, που δεν ανακοινώνεται κατά την απαγγελία της καταδίκης και την επιμέτρηση της ποινής. Το βέβαιο είναι πως η υπόθεση θα κριθεί σε δεύτερο βαθμό, στο Πενταμελές Εφετείο Θράκης.
Άξιζε τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία και η κινητοποίηση εκατοντάδων ανθρώπων; Είναι γεγονός πως η τριβή με τα δικαστήρια από τη θέση του κατηγορουμένου αφήνει μια αίσθηση πίκρας. Ακόμη κι αν αφορά έναν ψημένο δικηγόρο. Γιατί το νομικό σκεπτικό της υπεράσπισης σπάνια αναλύεται μέσα στην ταχύτητα της ποινικής διαδικασίας. Και γιατί ακόμη και μια αθωωτική απόφαση επιτρέπει την καχυποψία πως όλα αυτά συνέβησαν (εντάξει, όχι για δωροδοκία αλλά) για αλίευση ψήφων, για ψευτοπαλικαρισμούς μεταξύ υπηρεσιών, για αμοιβαίες πολιτικές κόντρες.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η ικανοποίηση ότι με τη σαφή, συγκροτημένη νομικά και αδιαπραγμάτευτη υπηρεσιακά στάση του Δήμου Καβάλας (η οποία στηρίζεται σε γνωματεύσεις εγκύρων νομικών) επήλθαν συγκεκριμένα και απτά θετικά μέτρα.
Κατ’ αρχάς επήλθε η οικονομική ειρήνευση στην περιοχή μας. Θυμηθείτε: στις 11 Νοεμβρίου 2008 οι καταστηματάρχες στην πόλη μας είχαν κλείσει τα καταστήματά τους όλη μέρα και διαδήλωσαν στην πλατεία, διαμαρτυρόμενοι για την εξόντωσή τους εξαιτίας της πρακτικής των δημόσιων υπηρεσιών εναντίον τους.
Κατά δεύτερο, εξίσου σοβαρό λόγο, η Διεύθυνση Υγείας άλλαξε την πρακτική της και ακολουθεί τις σαφείς επιταγές της Υγειονομικής Διάταξης του 1982, όσον αφορά τη διάκριση των αρμοδιοτήτων μεταξύ Δήμου και Αντιπεριφέρειας. Εξάλλου, ακόμη και η νέα Υγειονομική Διάταξη του 2012 περιέχει προβλέψεις σύμφωνες με όσα κατά καιρούς υποστήριξε ο Δήμος μας με υπομνήματα προς το Υπουργείο Εσωτερικών και την ΚΕΔΕ.
Αφήνω τελευταία την κακεντρέχεια ορισμένων, ιδίως στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Είναι γνωστή η ανθρωποφαγία που διακατέχει τον συγκεκριμένο χώρο. Οπότε δεν χρειάζεται να επεκταθώ, γιατί έτσι θα τους δώσω σημασία που ακόμη κι αν είναι ελάχιστη πάντως δεν τους αξίζει.
—
