Ο Kai Wessel είναι ένας εξαίρετος και περιζήτητος ανά τον κόσμο κόντρα τενόρος. Και κόντρα τενόρος σημαίνει ένας τραγουδιστής της όπερας που πιάνει πολύ υψηλότερες συχνότητες απ’ αυτές ενός κανονικού τενόρου, στο επίπεδο σχεδόν μιας γυναικείας φωνής. Μιας κοντράλτο ή ακόμη και μιας μέτζοσοπράνο.
Ο Νίκος Δοντάς γράφει σχετικά στην «Καθημερινή» για τους κόντρα τενόρους:
«Εξωτικά όντα. Κάπως έτσι έβλεπε μέχρι πρόσφατα μεγάλη μερίδα φιλόμουσων τους κόντρα τενόρους, τους άνδρες τραγουδιστές των οποίων η φωνή μοιάζει με αυτήν γυναικών συναδέλφων τους ως προς το ηχόχρωμα και την έκταση. Αρκετοί θεωρούσαν ότι ταυτίζονται με τους καστράτους, δηλαδή τους μυθικούς ευνούχους τραγουδιστές του 18ου αιώνα, των οποίων η φωνή ήταν αποτέλεσμα επώδυνης εγχείρησης. Στην παρεξήγηση συνέβαλε το γεγονός ότι οι κόντρα τενόροι έχουν παραλάβει το ρεπερτόριο του μπαρόκ και τους ρόλους που είχαν γραφεί για καστράτους από συνθέτες όπως ο Χέντελ.»
Ο Kai Wessel λοιπόν ήρθε στην Καβάλα για δύο εμφανίσεις στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Παπαϊωάννου. Μία σε συνεργασία με την Καμεράτα την οποία απολαύσαμε την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου και άλλη μία αύριο Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου στον κήπο του Δημαρχείου όπου θα τραγουδήσει το μύθο του Ορφέα μέσα από τραγούδια που διατρέχουν το χρόνο. Κυρίως από την Αναγέννηση μέχρι το Μπαρόκ. Θα τον συνοδεύει στο λαούτο ο Ulrich Wedemeier. Τα κείμενα θα διαβάζει ο ηθοποιός Παύλος Σταυρόπουλος.
Συναντήσαμε τον Kai Wessel στο εστιατόριο του ξενοδοχείου «Εσπέρια» το πρωί του Σαββάτου εντυπωσιασμένο από την κίνηση που είχε εκείνη την ώρα το παζάρι απέναντι.
«Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Καβάλα», μας είπε. «Μ’ αρέσει τόσο η παλιά όσο και η σύγχρονη πόλη, η παραλία της, οι ακτές της αλλά και ο κόσμος που είναι πολύ φιλόξενος και φιλικός. Πήγα και στους Φιλίππους φυσικά λόγω του κοντσέρτου αλλά είχα και την ευκαιρία να επισκεφτώ τον αρχαιολογικό χώρο. Η αλήθεια είναι ότι η υπερβολική ζέστη είναι εμπόδιο για όποια άλλη δραστηριότητα».
Τον ρωτήσαμε για το πώς διάλεξε να γίνει τραγουδιστής όπερας και μάλιστα κόντρα τενόρος:
«Ο πατέρας μου ήταν γιατρός. Και γι’ αυτό εμείς τα παιδιά μάλλον δεν θέλαμε να γίνουμε γιατροί. Εγώ ήμουν ο μικρότερος. Οι γονείς μου αγαπούσαν πολύ την κλασική μουσική και από μικρός άκουγα πάντα μέσα στο σπίτι κλασική μουσική και τραγουδούσα πολύ. Έπαιζα και πιάνο και όταν ήμουν επτά χρονών άρχισα να κάνω μαθήματα μουσικής τα οποία και συνέχισα μέχρι τα 17 ενώ στο μεταξύ τραγουδούσα στην εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας μου. Οι γονείς μου σαν τυπικοί Γερμανοί ήθελαν να γίνω καθηγητής μουσικής και να βγάζω χρήματα αλλά εγώ τους είπα «όχι» θα γίνω μουσικός»
«Δεν ήθελα να γίνω τραγουδιστής. Ποτέ δεν σκέφτηκα να γίνω τραγουδιστής. Γι’ αυτό σπούδασα θεωρία και σύνθεση. Ο στόχος μου ήταν να σπουδάσω σύνθεση και να γίνω συνθέτης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου πήρα μερικά μαθήματα φωνητικής και η καθηγήτριά μου εκεί ανακάλυψε ότι έχω πολύ καλή φωνή. Αλλά πάντα νιώθω και συνθέτης γι΄αυτό και στην επαγγελματική μου κάρτα γράφω πρώτα «συνθέτης» και μετά «τραγουδιστής».
Όμως σύντομα ανακάλυψα ότι η δουλειά μου ως τραγουδιστής και η περιήγησή μου σε συναυλίες ανά τον κόσμο δε μου δίνουν το δικαίωμα να έχω ελεύθερο χρόνο για σύνθεση.
«Μπήκα στη μουσική ακαδημία του Luebeck για να σπουδάσω τραγούδι όπερας. Εκεί είχα ένα άτυχο γεγονός όταν λίγο πριν τις τελικές εξετάσεις έγιναν κάποιες αλλαγές στο τμήμα μου και ανέλαβε η γυναίκα του διευθυντή της σχολής η οποία ήταν μια μέτζο σοπράνο και κυριολεκτικά μισούσε του κόντρα τενόρους. Έτσι αρνήθηκε να δώσω τις εξετάσεις μου στη σχολή του Luebeck. Μιλάμε για το 1988 και οι κόντρα τενόροι στην Γερμανία δεν ήταν και πολύ της μόδας. Δυστυχώς το Luebeck ήταν μια επαρχιακή πόλη και έτσι αναγκάστηκα να πάω στη Βασιλεία, στην Ελβετία όπου πήρα το πτυχίο μου δίνοντας εξετάσεις μπροστά σε μια επιτροπή όπου μέλος της ήταν ο διευθυντής της σχολής μου στο Luebeck και όταν όλα τα μέλη της επιτροπής είπαν κολακευτικά λόγια για μένα αναγκάστηκε και εκείνος να πει τα ίδια.»
Ρωτήσαμε στη συνέχεια τον Kai Wessel:
«Ταξιδεύετε συχνά για εμφανίσεις σε όλη την Ευρώπη. Πόσο αυτό είναι ένα αυστηρό επαγγελματικό πρόγραμμα και πόσο μια απολαυστική προσωπική περιήγηση σε διαφορετικούς τόπους και κοινωνίες;»
Μας απάντησε ότι στην αρχή, τα πρώτα χρόνια το πρόγραμμά του ήταν περισσότερο αυστηρό. Σιγά – σιγά όμως προσπαθούσε να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του από τη μια αλλά να κάνει και λίγο τουρισμό συγχρόνως. Πάντως παραδέχτηκε ότι με τα χρόνια πρέπει όλο και περισσότερο να προσέχει τη φωνή του διότι μία φωνητική μεμβράνη είναι αυτή που του δίνει αυτό το χάρισμα της υψηλών συχνοτήτων φωνής ενός κόντρα τενόρου και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να την κουράζει μιλώντας ασταμάτητα όλη μέρα.
Τέλος δεν αποφύγαμε τον πειρασμό να τον ρωτήσουμε και για το πώς οι συμπατριώτες του Γερμανοί βλέπουν τους Έλληνες και την Ελληνική κρίση και η απάντησή του ήταν μάλλον διπλωματική λέγοντας ότι η γερμανική κοινή γνώμη είναι μάλλον διχασμένη σε θετικές και αρνητικές απόψεις και γνώμες για την Ελλάδα, ο ίδιος πάντως πιστεύει ότι η χώρα μας ανήκει στην Ευρώπη και σ’ αυτή πρέπει να μείνει. Παραδέχτηκε άλλωστε ότι τα χρήματα που πληρώνει η Γερμανία για την Ελλάδα δεν πάνε στους Έλληνες αλλά στις τράπεζες.
Στη φωτογραφία ο κόντρα τενόρος Κάι Βέσελ με τη διευθύντρια του φεστιβάλ Παπαϊωάννου Κορίνα Βουγιούκα στη διάρκεια της συνέντευξης στο ξενοδοχείο «Εσπέρια»
