Dark Mode Light Mode

Ο Κώστας Κουγιουμτζόγλου γράφει για το Βερούλειο…

Αγαπητή «Πρωϊνή»

Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στο Βερούλειο Στάδιο, το δημοτικό στάδιο παλιότερα. Μετά από αρκετό καιρό η αλήθεια. Τα αισθήματα; Νοσταλγία και συνάμα θλίψη και οργή. Τα νέα αποδυτήρια στο παληό υπόστεγο δείχνανε παράξενα μπροστά στο γενικότερο άθλιο σκηνικό. Η μεγάλη κερκίδα που την άφησαν στην «τύχη» της οι τρεις τελευταίοι δήμαρχοι, (Αθανασιάδης, Εριφυλλίδης, Σιμιτσής), έγινε ένα χωράφι με φόντο έναν πράσινο μπερντέ για να κρύβει την όλη ασχήμια.

Για μεντρεσέδες και «Όσκαρ» λεφτά υπάρχουν! Μία μικρή κερκίδα έστω, στη θέση της παλιάς και γκρεμισμένης δε μπορούσε να γίνει; Έμαθα ότι προσωπικό πλέον στο Στάδιο δεν υπάρχει. Το χώρο τον προσέχει ο κυλικειάρχης, ο γνωστός σε όλους Σάββας. Το χορτάρι στον αγωνιστικό χώρο έχει εξαφανιστεί. Παντού τριγύρω σκόρπια αντικείμενα. Ένα χάος. Εμφανής η έλλειψη της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης από τους «άρχοντες» και τους «υπηκόους», της τοπικής πολιτικής. Τους ανιστόρητους για το μεγαλείο αυτού του Σταδίου που φέτος συμπληρώνει 84 χρόνια ιστορίας. Το Στάδιο που είναι συνιφασμένο με την πορεία στο χρόνο αυτής της πόλης μας.

Ποιος αλήθεια από τους παλιούς καβαλιώτες δεν συγκλονίστηκαν και σήμερα δεν νοσταλγούν την οργανωμένη δημιουργία του καβαλιώτικου ποδοσφαίρου μέσα από την συναρπαστική δράση του Ηρακλή, των Φιλίππων, της ΑΕΚ, του Βύρωνα αλλά και της Νεάπολης και των Ποντίων. Και βέβαια του ΑΟΚ όλων μας που η ζωή του ξεκίνησε από το Δημοτικό Στάδιο.

Εδώ μεγαλούργησαν οι πιο σπουδαίοι ποδοσφαιριστές στην ιστορία του καβαλιώτικου ποδοσφαίρου. Στις κερκίδες του ξεχείλισε άπειρες φορές το πάθος του υπέροχου καβαλιώτη φιλάθλου. Στο «καρβουνίδι» του στίβου γράφτηκε η πιο λαμπρή ιστορία του καβαλιώτικου στίβου. Για 40 χρόνια. Αθλητές και αθλήτριες που μας φέρανε πάμπολλες πανελλήνιες νίκες. Με συμμετοχές στις εθνικές ομάδες.

Εδώ παίχτηκαν αγώνες μπάσκετ και βόλλεϋ. Το Δημοτικό στάδιο ήταν ο ναός του καβαλιώτικου αθλητισμού. Και τους ναούς ανιστόρητοι νεοέλληνες δεν τους χαλούν. Αλίμονο στους ανθρώπους που ξεχνούν οποιοδήποτε κομμάτι της ιστορίας τους.

Να λοιπόν γιατί υπάρχει πίκρα και οργή από έναν φίλαθλο που είχε την ξεχωριστή τύχη να ζήσει μεγάλες στιγμές στο στάδιο αυτό.

Ελπίζω ότι η νέα δημοτική αρχή θα δείξει το σεβασμό και το ενδιαφέρον για το Βερούλειο Στάδιο.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ

 

Προηγούμενο άρθρο

Προεκλογική ένταση στις εκλογές των δασκάλων

Επόμενο άρθρο

Η ασύμβατη πορεία δύο μεγάλων έργων