Εν αναμονή της κρίσιμης σημερινής μέρας σε σχέση με την διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες, ακούω από διάφορα χείλη ότι αυτή η κυβέρνηση εξελέγη με την σαφή εντολή από το λαό να μη βγάλει τη χώρα από το ευρώ και την Ευρώπη γενικότερα. Οργανώνονται μάλιστα και σχετικά συλλαλητήρια σε όλη την επικράτεια (και στην Καβάλα επίσης) όχι για να στηρίξουν την κυβέρνηση σ΄ αυτήν την ύστατη προσπάθειά της να πετύχει μια αξιοπρεπή για την Ελλάδα διαπραγμάτευση και λύση, αλλά για να την πιέσουν να κρατήσει την χώρα στο ευρώ …πάση θυσία (!!!) Όμως όπως θυμάμαι –και θυμάμαι καλά- ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί τον βασικό κορμό της κυβέρνησης, υπερψηφίστηκε από ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας για να απαλλάξει τη χώρα από το ανυπόφορο βάρος της παρατεταμένης λιτότητας που επέβαλαν τα μνημόνια στη ζωή μας τα τελευταία πέντε χρόνια και τα οποία κατέστησαν την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των Ελλήνων ανυπόφορη και το βίο μας αβίωτο. Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί και επιδιώκει πέντε μήνες τώρα η κυβέρνηση αντιμετωπίζοντας από τους εταίρους – δανειστές μας μια ασφυκτική πίεση και έναν ακήρυχτο αλλά σκληρότατο ψυχολογικό πόλεμο με παράλληλο κλείσιμο των στροφίγγων χρηματοδότησης της χώρας ώστε να εξαναγκαστούμε σε άτακτη υποχώρηση και να συρθούμε σε μια από τα ίδια συμφωνία με επώδυνα μέτρα και νέα μακρά περίοδο λιτότητας και ταπείνωσης. Και ακριβώς στην κρίσιμη αυτή στιγμή που πρέπει να βρει τη χώρα ενωμένη σαν μια γροθιά, τη στιγμή μάλιστα που έχουμε και την υποστήριξη λαϊκών στρωμάτων από πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπου έγιναν χθες και προχθές μεγάλα συλλαλητήρια υπέρ της Ελλάδας, έρχονται κάποιοι άνθρωποι εδώ στην χώρα μας να διαδηλώσουν, λέει, όχι για να στηρίξουν την κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση αλλά για να μη βγει η χώρα από το ευρώ …«πάση θυσία». Δηλαδή στην ουσία να δώσουν επιχειρήματα στην άλλη πλευρά να επιμένει σε πολιτικές λιτότητας και περεταίρω εξαθλίωσης του ελληνικού λαού. Κρίμα που αυτή η κρίσιμη για τη χώρα ώρα μας βρίσκει διχασμένους. Κρίμα…
Θ.Θ.
