Κυκλοφόρησε χθες μαζί με το «ΒΗΜΑ», ο τρίτος τόμος των απομνημονευμάτων του τέως βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου, που τόσα σχόλια έχει προκαλέσει ιδιαίτερα μάλιστα από το γεγονός, ότι τη σειρά αυτή των τριών τόμων προσφέρει στο αναγνωστικό της κοινό μια εφημερίδα, που παραδοσιακά εκφράζει τον δημοκρατικό – αντιμοναρχικό χώρο και είχε διαδραματίσει μάλιστα και καθοριστικό ρόλο υπέρ της δημοκρατίας και κατά του βασιλέως στη διάρκεια του δημοψηφίσματος του 1974, οπότε και ο λαός αποφάσισε και ψήφισε υπέρ της προεδρευομένης δημοκρατίας.
Το ενδιαφέρον στον τρίτο τόμο επικεντρώνεται κυρίως στο αντικίνημα που επιχείρησε ο τέως βασιλεύς τον Δεκέμβριο του 1967, για ν΄ ανατρέψει τη χούντα αλλά απέτυχε παταγωδώς και ανάγκασε τον Κωνσταντίνο ν΄ αποδράσει με την οικογένειά του και να αυτοεξοριστεί στη Ρώμη και στη συνέχεια στο Λονδίνο.
Κέντρο των επιχειρήσεων των φιλοβασιλικών μονάδων είχε γίνει η Καβάλα, όπου είχε εγκατασταθεί ο τέως βασιλεύς για 24 περίπου ώρες.
Ο τόμος που διανέμεται με την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» δεν φέρνει στο φως νέα στοιχεία από εκείνη την εποχή, παρά μόνον κάποιες ανούσιες λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με τις κινήσεις του Κωνσταντίνου και των φίλα προσκείμενων σ΄ αυτόν αξιωματικών.
Το ενδιαφέρον βρίσκεται στην αφήγηση του τέως βασιλιά για την μετά πολλές δεκαετίες επίσκεψή του στην Καβάλα οπότε και είχε μία συνάντηση που την περιγράφει πολύ γλαφυρά.
Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι εκείνες τις μέρες της επίσκεψής του στην πόλη μας ο Κωνσταντίνος και η Άννα Μαρία έμειναν στο Ιμαρέτ και το ότι ο συνομιλητής του στο περιστατικό που περιγράφει ονομάζεται Βαγγέλης και βγαίνει από ένα καφενείο πιθανολογούμε ότι μπορεί ν΄ αναφέρεται στον Βαγγέλη Μπάρμπα ιδιοκτήτη εκείνη την εποχή του «Τεμπελχανείου» στην Παναγία γεγονός πάντως που μόνον ο ίδιος ο Βαγγέλης θα μπορούσε να το επιβεβαιώσει.
Το περιστατικό όπως το περιγράφει ο τέως βασιλεύς σε πρώτο πρόσωπο έχει ως εξής:
«Πάντως η ζωή επιφυλάσσει κάθε φορά τους δικούς της τρόπους για να ξεπερνά τα αισθήματα και τις ιστορίες των ανθρώπων. Έτσι έγινε και με μένα όταν σχετικά πρόσφατα με μεγάλη συγκίνηση επέστρεψα στην Καβάλα έχοντας όλα αυτά τα βάρη στο νου και στην ψυχή μου. Τότε, λοιπόν, όταν φτάσαμε στην πόλη και ενώ ήμουν ακόμη στο αυτοκίνητο, βγαίνει ξαφνικά από ένα καφενείο ένας πελώριος τύπος και μας κόβει το δρόμο. «Αμάν, τι θέλει τώρα αυτός» σκέφτηκα.
-Είμαι ο Βαγγέλης και είμαι αρχηγός των κομμουνιστών εδώ! είπε, λες και τον είχε ρωτήσει κανείς.
Όπως κατάλαβα αργότερα, ήταν κάτι σαν τοπικός κομματάρχης του ΚΚΕ.
-Έχω ένα καφενείο απέναντι, μου είπε. Θα έρθεις να σε κεράσω κάτι;
-Σήμερα δε μπορώ… Θα περάσω όμως αύριο, του απάντησα.
-Εντάξει, μου λέει.
Και πράγματι την άλλη μέρα πήγα. Εκείνος με περίμενε μ΄ ένα παράξενο δώρο. Είχε ζωγραφίσει ένα καταπληκτικό στέμμα πάνω σ΄ ένα μαξιλάρι. Στην κορυφή του στέμματος είχε βάλει έναν σταυρό και πάνω από τον σταυρό είχε βάλει ένα σφυροδρέπανο. Ήταν καταπληκτικό! Με το που το είδα έσκασα στα γέλια.
-Βρε παιδί μου, πόσο λυπάμαι… Πως την έπαθε έτσι κι έγινες κομματάρχης του ΚΚΕ; του είπα.
-Γιατί εσύ πως την έπαθες κι έγινες βασιλιάς; ήρθε αμέσως η απάντηση.
-Εγώ το κληρονόμησα από τον πατέρα μου.
-Ε… κι εγώ απ΄ τον δικό μου! μου απάντησε γελώντας τρανταχτά.
Ξαφνικά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ένιωσα σαν να ήμασταν φίλοι μια ολόκληρη ζωή. Συζητήσαμε αρκετή ώρα και η κουβέντα έφτασε και στα γεγονότα της 13ης Δεκεμβρίου.
-Όταν έφυγα από την Ελλάδα στις 13 Δεκεμβρίου, έφυγα από το αεροδρόμιο του Αμυγδαλεώνα… εδώ από πίσω, του είπα και του περιέγραψα το σκηνικό που επικρατούσε την ώρα της απογείωσής μας.
-Αν δεν μου έλεγες την ιστορία αυτή, δε θα σου έλεγα τι συνέβη σε μένα, μου είπε σε …άπταιστο, πολύ ευχάριστο σε μένα ενικό. Υπηρετούσα τότε εδώ σε μία μονάδα ανεπιθυμήτων και εκείνο το βράδυ είχα βάρδια σ΄αυτό το αεροδρόμιο. Ξαφνικά εμφανίστηκες εσύ. Είχαμε καταλάβει τι γινόταν και είχαμε πάρει μόνοι μας την απόφαση ότι, αν η χούντα προσπαθούσε να σε εμποδίσει ή να σου κάνει κακό, θα ανοίγαμε πυρ!
Αυτά μου είπε επί λέξει και ακούγοντάς τον ένιωσα τέτοια συγκίνηση που είπα μέσα μου: «Ακόμα κι αν απέτυχε, μα τω Θεώ, άξιζε τον κόπο. Κομμουνιστές φαντάροι θα άνοιγαν πυρ σε χουντικούς για να προστατεύσουν τον Βασιλιά!». Αυτά τα απίστευτα και υπέροχα συνέβαιναν τότε.
