Όχι μόνο για τους μαθητές του αλλά για όλους όσους τον γνώριζαν ο Σίμος Ζαχόπουλος ήταν ο δάσκαλος. Ένας ακόμη μεγάλος δάσκαλος που έφυγε νωρίς από τη ζωή. Πέθανε χθες το μεσημέρι στην εντατική μονάδα Θεαγένειου Νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης. Λίγες μέρες πριν αντιμετώπισε προβλήματα με την υγεία του. Η κατάσταση του επιδεινώθηκε απότομα κι από ένα σημείο και μετά ήταν μη αναστρέψιμη. Η πληροφορία υπήρχε στο Νομό Καβάλας εδώ και λίγες μέρες. Ουδείς ήθελε να πιστέψει ότι ο Σίμος Ζαχόπουλος νοσηλεύονταν σε σοβαρή κατάσταση στο Νοσοκομείο. Ως που χθες ήρθαν τα άσχημα μαντάτα.
Λένε ότι ο Σίμος Ζαχόπουλος ήταν ένας πολύ καλός δάσκαλος των πολεμικών τεχνών. Έχουν δίκιο. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν ένας δάσκαλος και για όλα τα υπόλοιπα. Από τα χέρια του πέρασαν ένα σωρό νεαρά παιδιά που ακόμη κι αν δεν έγιναν καλοί αθλητές, σίγουρα έγιναν καλοί άνθρωποι. Με ευαισθησίες και δυναμισμό. Δίκαιοι, χρήσιμοι για την κοινωνία. Ο Σίμος Ζαχόπουλος έφυγε νωρίς αλλά και ήσυχος. Το χρέος του απέναντι στο κοινωνικό σύνολο το έκανε μέχρι το τέλος. Για αυτό και τον ευχαριστούμε. Εκτός των άλλων ήταν και άνθρωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης. Πρόσφατα υποψήφιος με τον Κωστή Σιμιτσή, για το τοπικό συμβούλιο Ζυγού. Εκεί άλλωστε ήταν ο τόπος που τόσο αγάπησε. Το όμορφο Ζυγός. Από την ιστοσελίδα του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού αναδημοσιεύουμε ένα βιογραφικό σημείωμα γραμμένο από τον ίδιο: Γεννήθηκα στο Ζυγο Καβαλας το 1948,παντρεμενος με την Μαρια Αποστολιδη το 1972 Αποκτήσαμε τρία κορίτσια την Ειρήνη την Χριστίνα και την Δήμητρα. Σήμερα 25-1-2007που γραφω,εχω και τρια εγγονακια την Ελισαβετ,την Δεσπινα,και τον τζουνιορ Συμεων.Επαγγελμα μου δασκαλος πολεμικων τεχνων επι 43 ολοκληρα χρονια ανελλιπως.
Γονος πολυτεκνης οικογενειας τρια αγορια και τρια κοριτσια,εως τα 14 μου τα περασα στο χωριο μου Ζυγος. Στην ηλικια των 14αρων ετων μεταβαινω στην Αθηνα και μενω στο σπιτι του μεγαλου μου αδερφου Bασιλη Ζαχοπουλου.
Το 1962 Εγραφωμαι στον Εθνικο συλλογο της παλης με τους τοτε προπονιτας τον κυριο Πετμεζα και τους αδελφους Αρκουδεα.
Το 1963 φευγει ο αδελφος μου οικογενιακα στην Αμερικη,και το 1966 εγω γυριζω στο χωριο μου για την στρατιωτικη μου θητεια. Αφου εκπληρώνω τις στρατιωτικές μου υποχρέωσης μετα 10 μερες ταξιδευω στην Αμερικη και απο την πρωτη μερα παρακολουθω μαθηματα καρατε OKINAWA στην σχολη του αδερφου μου στο Τρο’υ Αλμπανυ της Νεας Υορκης.Το 1969 ο αδελφος μου επιστρέφει στην Ελλαδα και ανοίγει την πρωτη σχολη λιοσιον 37. Κρατω την σχολη του αδερφου μου στην Αμερικη και στα μεσα του 1971 επιστρεφω στην Αθηνα και συνεργαζομαι με τον αδερφο μου Βασιλη,και στο τελος του 1971 ανοιγω την πρωτη μου σχολη καρατε στην Φορμιονος 41 στο Παγκρατι.Το 1972 αποστρατευεται ο εκπαιδευτής της αστυνομίας Αθανάσιος καπαφαης και αναλαμβανω να εκπαιδεύω την ασφάλεια υψηλων προσώπων.Μου γινεται προταση απο το υπουργείο δημοσιας ταξεως να αναλαβω την κενη θεση του εκπαιδευτή αλλα δεν την δεχομαι και επιστρεφω στην καβαλα το 1973
Απο τον Μάιο του 1973 μεχρι και το2008 ειχα την σχολη μου στην καβαλα. Μετα απο καρδιακο επεισόδιο σταμάτησα την διδασκαλια λογο υγειας ,αλλα παραμενω ενεργος στο χωρο των πολεμικων τεχνων ως πρόεδρος τεχνικης πειθαρχικής και εξεταστικης επιτροπης της Π.Ο.Κ(Παννεληνια ομοσπονδια ΚING ΒOXIN),και πρόεδρος της WAKO Eλλας 26 χρονια (μεχρι σημερα).Στην Καβαλα ξεκίνησα την πρωτη μου σχολη στην φιλελλήνων 1 στο παλιο ταχυδρομείο και μετα 1μιση χρονο μετακομισα στη Δαγκλή 12 απεναντι απο το εργατικο κεντρο για 10 ολοκληρα χρονια 7 χρονια στεγαστικα πανω απο την ντισκοτεκ Σηριο και 7 χρονια στο καρναγιο και τελος 10 χρονια στη Φιλίππου και Μητροπολεως 1 πανω απο των Καραγιάννη εως και σημερα με δασκαλο πλεων τον Πουρουτζογλου Δημήτριο. Το 1977 δημιούργησα τον Π.Ο.Κ(πυγμαχικος ομιλος Καβαλας),και λογο οτι το αθλημα που διδασκα δεν ηταν αναγνωρισμενο,οι μαθητες μου συμμετείχαν σε αγωνες πυγμαχιας με των συλλογο της καλαμαριας Θεσσαλονικης με παρα πολλές διακρίσεις και κατακτησεις πρωταθληματων,(Αραπαντζης,Χαντζηιωαννιδης,Σταματιαδης,Βο΄ι΄δου,Παπαντωνιου,Σαλιδης,Κυταριδης,Τσιομπανιδης,Χατζηστεργιου,Χατζησαβας και παρα πολύ αλλοι)στα 35 χρονια λειτουργιάς της σχολης μαθητευσαν περιπου 23.000 μαθητες. Το 1977 συνέβησαν 2 μεγαλα περιστατικα που ανεβασαν το αθλημα την Καβαλα την Ελλάδα αλλα και εμενα προσωπικά Παγκοσμίως.
1ον η αναβιωση του Παγκρατιου αθληματος ανατροπη του Παγκοσμιου στατους (οτι το καρατε προερχεται απο την Κινα η την Ιαπωνία)ενω εγω υποστήριζα τον αντιθετο οτι προερχεται απο την αρχαια Ελλάδα. 2ον φορεσα γαντια πυγμαχίας στου αθλητες της σχολης μου και αντι τα χτυπήματα να ειναι εικονικα να ειναι πραγματικα χτυπήματα στο κεφαλι το σωμα φορώντας καλαμιδες να καλύπτουν κουντουπιε και καλαμι.Ετσι δημιουργήθηκε το KICK BOXING αναβιωτης και πατερας του παγκρατιου αθληματος στον κοσμο και κατοχυρωμένος καταστατικα εφόρου ζωης,ο πρωτος στην Ελλάδα που εφερα το KICK BOXING στην Ελλάδα το οποιο και εκπροσωπώ 30 χρονια σε Ευρώπη και σε ολο των κοσμο σαν εκπρόσωπος της WAKO(παγκοσμιας ομοσπονδιας)της οποιας ειμαι και ιδρυτικό μελοςμεσα στις επτα πρωτες χωρες και σήμερα απαρτιζεται απο 108 χωρες.Επίσης επίσημα η ανεπίσημα ήμουν εκπαιδευτής της αστυνομίας Καβάλας για 27 χρονια.επιδειξεις στην σχολη αστυνομιας Ξανθηςκαι στο στρατο,σεμιναρια σε σχολεια,γυμνασια,λυκεια,Τ.Ε.Ι .Συνεργάστηκα με όλους τους φορείς απο τους νομους Kαβαλας,Ξανθης,Θεσσαλονικης,Γιαννιτσον,Βολου,και αλλον πολλών πόλεων της χώρας μας. Ήμουν διοργανωτής ενός Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στην Καβάλα το 1992, τρειον Μεσογειακών στην Καβάλα και ενός στην Χαλκηδικη,ενος κυπέλου Ελλαδος,παρα πολλών Πανελληνίων πρωταθλημάτων και διασυλλογικών αγώνων.Η αγάπη μου για την πατριδα,τον αθλητισμο,τα νειατα,και το παθος μου για κοινωνική προσφορα μου εδινε δύναμη και κουράγιο να εργαζομαι σκληρά να βγαζω αθλητες και χρηματα με τα οποια κάλυπτα έξοδα αθλητών μου για να συμμετάσχουν σε πανευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις και να προβάλλεται η χωρά μας και ο Ελληνισμός.Αυτήν την επιλογή έκανα σαν αναβιωτης και δασκαλος των μαχητικων τεχνων 43 ολοκληρα χρονια και δεν μετανιωσα, επελεξα τον δρομο του αθλητισμου,εφτιαξα αθλητας με χαρακτηρα και ηθος.Αφιερωσα την ζωη μου στους αθλητας μου για να εχουν της ευκαιρίες και την τυχη που τους αξιζε στον αθλητισμο,ο δρομος αυτος ειχε βασανα,θυσιες,μερες ολοκληρες μακρια απο το σπιτι μου,στεναχωριες,χασιμο υπνου και χρημάτων.
Αν ήμουν στην αρχή της καριέρας μου και είχα την ευκαιρία να διαλέξω των δρόμο που θα ακλουθούσα πάλη τον ίδιο δρόμο θα διάλεγα τον δύσκολο γιατί πάντα μια φωνή μέσα μου,μου έλεγε Σίμο είσαι ο δάσκαλος ο αναβιωτης,εισαι η Ελλαδα,εισαι ο Ελληνισμός από τα πανάρχαια χρόνια έως και σήμερα.
