Κάθε χρόνο οι κοινωνικοί λειτουργοί από όλο το κόσμο διοργανώνουν τον Μάρτιο την Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Εργασίας. Ο εορτασμός αυτός αποτελεί πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κοινωνικών Λειτουργών, ενός διεθνούς σώματος 84 χωρών, με σκοπό να αναδείξει το έργο των κοινωνικών λειτουργών, που συχνά επιτελείται κάτω από αντίξοες συνθήκες. Η ημέρα έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Δράσης για την προβολή του σημαντικού ρόλου των κοινωνικών λειτουργών και της κοινωνικής εργασίας στην προάσπιση των αρχών της Κοινωνικής Αλληλεγγύης και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Για τη φετινή χρονιά, ως Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Εργασίας του 2015 ορίστηκε η 17η Μαρτίου. Το θέμα «Υπερασπιζόμενοι την Αξιοπρέπεια των Λαών και των Κοινωνιών» σχετίζεται με το δεύτερο πυλώνα της Παγκόσμιας Θεματολογίας για την Κοινωνική Εργασία και την Κοινωνική Ανάπτυξη όπως καθορίστηκε από τη συνεργασία των IFSW, IASSW και ICSW στο Hong Kong το 2010. Το φετινό θέμα εστιάζεται στην κοινή προσπάθεια των IFSW, IASSW και ICSW να επηρεάσουν διεθνείς, περιφερειακές, εθνικές πολιτικές και κυβερνητικές δράσεις προκειμένου να αναδείξουν τη συμβολή των κοινωνικών λειτουργών και την αξία της κοινωνικής εργασίας σε όλο τον κόσμο.
Για την Ελλάδα, η φετινή θεματολογία είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ, καθώς οι μνημονιακές πολιτικές λιτότητας έχουν πλήξει μεγάλα στρώματα της κοινωνίας και έχουν δημιουργήσει συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης όμοιες με αυτές που αντιμετωπίζουν κοινωνίες σε πόλεμο. Η συνεχής απώλεια εισοδήματος, η ανεργία, ο περιορισμός των κοινωνικών παροχών, οι περιορισμοί στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, η συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, απειλούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και πλήττουν την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι κοινωνικοί λειτουργοί με βασική τους αξία το σεβασμό και την προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που διαπνέει την κοινωνική εργασία, δε μένουν απλά παρατηρητές. Δεν προσεγγίζουν μόνο θεωρητικά τις καταστάσεις, αλλά παρεμβαίνουν παντού και με κάθε τρόπο:
•Στέκονται στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης των δυσμενών συνεπειών της οικονομικής κρίσης,
•Υπερασπίζονται καθημερινά τα δικαιώματα των ανθρώπων για Υγεία, Στέγη, Εργασία, Ασφάλεια, Δικαιοσύνη,
•Συλλογικά διεκδικούν πολιτικές που εξασφαλίζουν ανάπτυξη με επίκεντρο την ανθρώπινη ευημερία και
•Δημόσια συνηγορούν υπέρ ομάδων και κοινοτήτων που απειλούνται περισσότερο.
Η ΒΙΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ – ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ
Στο πλαίσιο της χθεσινής ημέρας, συνέντευξη τύπου παραχώρησαν τα μέλη της διοικήσεως του περιφερειακού τμήματος Καβάλας – Δράμας – Ξάνθης του συλλόγου κοινωνικών λειτουργών, παραθέτοντας αποθαρρυντικά δυστυχώς στοιχεία όχι μόνο για τη συρρίκνωση του επαγγέλματος αλλά κυρίως λόγω αύξησης των φαινομένων κοινωνικού ρατσισμού και βίας. Η Τέρρη Πεξαρά, εργαζόμενη στις προνοιακές υπηρεσίες του δήμου Καβάλας, η Σία Μακρίδου, εργαζόμενη στο νοσοκομείο, η Βίκη Μπαξεβάνη, εργαζόμενη στο νομικό πρόσωπο της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, η Έλση Μαμαλικίδου, εργαζόμενη στο πρόγραμμα ΣΤΗΡΙΖΩ, παρέθεσαν ιστορικά στοιχεία για την κατοχύρωση του επαγγέλματος, με τις πρώτες προσλήψεις επί ελληνικού εδάφους να γίνονται το 1950. Η ίδρυση των περιφερειακών τμημάτων πραγματοποιήθηκε το 1983 και σήμερα λειτουργούν δύο τμήματα ΤΕΙ κι ένα τμήμα ΑΕΙ στην Κομοτηνή, ενώ δυστυχώς το τμήμα κοινωνικής εργασίας Πάτρας καταργήθηκε το 2013.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των κοινωνικών λειτουργών, η οικονομική κρίση έπληξε και το δικό τους επάγγελμα, με αποτέλεσμα οι κοινωνικές υπηρεσίες να είναι υποστελεχωμένες. Το λιγοστό προσωπικό αγωνίζεται να στηρίξει τις ευπαθείς ομάδες κι εργάζεται υπό αντίξοες συνθήκες, αφού οι ακραίες συμπεριφορές καθημερινά πληθαίνουν σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Η κρίση πλήττει τραγικά το κράτος πρόνοιας, η κοινωνική δομή διαφοροποιείται προς το χειρότερο, η ψυχική υγεία των πολιτών επηρεάζεται άμεσα κι έτσι οι κοινωνικοί λειτουργοί καλούνται να εφευρίσκουν τρόπους υποστήριξης.
Παρά την απαρίθμηση των φορέων όπου σήμερα απασχολούνται έστω και λιγοστοί κοινωνικοί λειτουργοί, υπάρχει ένα τεράστιο σύνολο υπηρεσιών όπου οι οργανικές θέσεις παραμένουν κενές και το καθεστώς προσλήψεων παραμένει παγωμένο. Οι ανάγκες δεν καλύπτονται την ίδια στιγμή που οι περικοπές σε επίπεδο προνοιακών προγραμμάτων είναι τεράστιες. Αυτονόητα, λόγω της δυσάρεστης επικαιρότητας και του τραγικού θανάτου του φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη, τέθηκαν ερωτήματα αναφορικά με το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας. Εκ της πραγματικότητας λοιπόν αποδεικνύεται ότι τα περιστατικά αυξάνονται σταθερά σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, ως απόρροια της κρίσης. Πλέον, λειτουργούν οργανωμένες ομάδες άσκησης βίας εις βάρος των αδύναμων, διοχετεύοντας έτσι με εσφαλμένο τρόπο το θυμό. Η πρόληψη των φαινομένων βίας και ρατσισμού καθιστά επιτακτική την ανάγκη εισόδου των κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία, προκειμένου να προλαμβάνονται τραγικές συνέπειες όπως αυτή που βίωσε η οικογένεια του Βαγγέλη Γιακουμάκη.
