Περί αξιοπρεπείας

Η κ. Μαρία Καραβία στις τελευταίες δημοτικές εκλογές αποδοκιμάστηκε από την τοπική κοινωνία και τους ψηφοφόρους της παράταξής της αφού έλαβε μόλις 144 σταυρούς και κατετάγη στην 55η θέση από τους 62 συνολικά υποψηφίους που
συμπεριελάμβανε το ψηφοδέλτιο της Δήμητρας Τσανάκα και από το οποίο εξελέγησαν τελικά 25 συμπολίτες μας στο νέο δημοτικό συμβούλιο.
Την κ. Καραβία μάλιστα αποδοκιμάζουν για δεύτερη φορά οι Καβαλιώτες αφού και στο παρελθόν είχε δοκιμάσει τις δυνάμεις της στις δημοτικές εκλογές με την παράταξη του Στάθη Εριφυλλίδη αλλά δεν κατάφερε και τότε να εκλεγεί, λαμβάνοντας λίγες μόλις δεκάδες σταυρούς.
Είναι φανερό λοιπόν ότι ο κόσμος «μαύρισε» δύο φορές την κ. Μαρία Καραβία.
Το γεγονός αυτό λοιπόν για οποιονδήποτε άνθρωπο που διαθέτει στοιχειώδη αξιοπρέπεια σημαίνει ότι αφού με όρους δημοκρατίας ο κόσμος –διαπιστωμένα πλέον- δεν με θέλει, «τα μαζεύω» και πάω στο σπίτι μου, στην οικογένειά μου, στη δουλειά μου, καταφεύγω δηλαδή στην ιδιωτικότητά μου και αφήνω τα δημόσια πράγματα να τα διαχειριστούν άνθρωποι που έχουν την αποδοχή των ψηφοφόρων και γενικότερα του λαού και της κοινωνίας.
Η κ. Καραβία όμως φαίνεται ότι μετράει την αξιοπρέπεια με τα δικά της μέτρα και σταθμά τα οποία δεν τα υπολογίζουν όλα αυτά.
Από την πρώτη στιγμή λοιπόν «φορτώθηκε» στην Δήμητρα Τσανάκα και διεκδικούσε πιεστικά τη θέση του προέδρου στο ΔΗΠΕΘΕ την οποία και τελικά της έδωσε η νέα δήμαρχος προφανώς για να την ξεφορτωθεί. Τόση μάλιστα ήταν η λαχτάρα, η φούρια και η πρεμούρα της κ. Καραβία να γίνει πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ που δημοσιοποίησε το γεγονός η ίδια στο facebook πριν προλάβει να το κάνει επισήμως η δήμαρχος, όπως στοιχειώδεις όροι πολιτικής ευγενείας επιβάλλουν. Άρα δεν είναι αλήθεια ότι «κλήθηκε» τάχα «να υπηρετήσει το ΔΗΠΕΘΕ».
Από την πρώτη συνέντευξη τύπου μάλιστα που έδωσε η κ. Καραβία ως πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ αλλά και από τις πρώτες …«καλλιτεχνικές» της πρωτοβουλίες, έγινε φανερό ότι επιθυμεί να παίξει άλλον ρόλο από αυτόν του προέδρου, όπως τουλάχιστον αυτός αναφέρεται στην ιδρυτική πράξη του ΔΗΠΕΘΕ αλλά και επακριβώς ορίζεται στις προγραμματικές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί ανάμεσα στον τοπικό μας θεατρικό οργανισμό και το υπουργείο πολιτισμού όλα αυτά τα χρόνια.
Μετά απ’ όλα αυτά ήρθε και η προκλητική για το κοινό αίσθημα ενέργεια της κ. Καραβία να αναγκάσει την πλειοψηφία του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ να εγκρίνει αύξηση της αντιμισθίας της σε σχέση με τα ισχύοντα μέχρι τώρα, της τάξεως του 127% και να εισπράττει κάθε μήνα το ποσό των 680 € καθαρά από 300 € που ελάμβανε ο προηγούμενος πρόεδρος κ. Ανέστης Δημητριάδης. Η επίκληση της νομιμότητας για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα αποδεικνύει τελικά τη σαθρότητα των επιχειρημάτων όσων την επικαλούνται.
Σκέφτομαι κάποιους ανθρώπους που πέρασαν στο παρελθόν απ’ αυτή τη θέση και προσπαθώ να κάνω τις σχετικές συγκρίσεις. Είναι αδύνατο. Θα μπορούσε, ας πούμε, ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο ο Μίμης Χριστοφιλογιάννης, ο Αντώνης Κούφαλης, ο Κοσμάς Χαρπαντίδης ή ο πρώτος πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Βασίλης Λιόγκας ή ακόμη και η Μαργαρίτα Βλάση που δέχθηκε σκληρή κριτική για διάφορες ενέργειές της αλλά ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε το ήθος και την αξιοπρέπειά της.
Ήταν άλλη πάστα αυτοί οι άνθρωποι και οι καιροί δυστυχώς αλλάζουν.
Τώρα όλα, φαίνεται, πως έχουν κάποια τιμή και ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν καμιά αναστολή να την διεκδικούν. Για να μη πω δηλαδή ότι τη βάζουν και ως στόχο.
Ο εθελοντισμός και η ανιδιοτελής προσφορά αποτελούν πλέον παρελθόν ή απλώς μια ρομαντική αναπόληση μακριά και έξω από την απεχθή πραγματικότητα. Η οποία γίνεται ακόμη απεχθέστερη όταν ανακαλύπτεις ότι πέραν όλων των άλλων επικρατούν τελικά και οι ατάλαντοι…
Θ.Θ.