* Ο Στάθης Χαρπαντίδης συνομίλησε με τον Προκόπη Δούκα
Info: Ο Προκόπης Δούκας μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Πατρών, απόκτησε ειδίκευση στα ηλεκτρονικά τις τηλεπικοινωνίες και τη Μουσική Τεχνολογία στο Πανεπιστήμιο του Stanford στη Καλιφόρνια. Επί χρόνια υπήρξε παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της Ελληνικής Τηλεόρασης, ραδιοφωνικός παραγωγός στον Kosmos 93.6, ενεργός blogger και αμετανόητος disc jockey τον βρίσκουμε να παίζει τις ψαγμένες… μουσικές του στο wine & whiskey bar του Δημήτρη και της Νάντιας Λίτινα «Θα σε κάνω Βασίλισσα» στην Αθήνα.
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΕΡ: Μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ θεωρείς πως έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο της δημοσιογραφικής σου πορείας ή δηλώνεις ακόμη μάχιμος;
ΑΠ: Όχι βέβαια!!! Είμαι μόλις 53 ετών, αυτό έλειπε να πάρω σύνταξη! Η παρουσίαση του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, αλλά και ενημερωτικών εκπομπών είναι η βασική δουλειά μου. Αν και όποτε κληθώ να τα ξανακάνω, με βάση την αξιοκρατία και τον επαγγελματισμό, θα τα ξανακάνω ευχαρίστως.
ΕΡ: Στην Ευρώπη οι δημόσιες τηλεοράσεις έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο τηλεοπτικό τοπίο, γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο και στην χώρα μας
ΑΠ: Γιατί η ΕΡΤ είχε πάντοτε παθογένειες, που πηγάζουν από το πελατειακό κράτος και την έλλειψη ανεξαρτησίας της. Μόνο με το σχέδιο Μόσιαλου επιχειρήθηκε κάπως να τεθεί μια καλύτερη βάση για συζήτηση, αλλά απορρίφθηκε όπως το σχέδιο Γιαννίτση, από τις σφοδρές αντιδράσεις. Μετά ήρθε το κλείσιμο από τον Σαμαρά, που τα κατέστρεψε όλα. Ακόμα πληρώνουμε αυτή την άθλια, επαρχιώτικη στενόμυαλη και αυταρχική κίνηση. Σήμερα η ΕΡΤ είναι χειρότερη από ποτέ.
ΕΡ: Πως βλέπεις να διαμορφώνεται το ραδιο-τηλεοπτικό τοπίο σήμερα στην Ελλάδα θα υπάρξουν ανακατατάξεις;
ΑΠ: Ναι – και φοβάμαι όχι σε σωστή βάση. Το δίκαιο αίτημα της «τακτοποίησης» του τοπίου, δυστυχώς μεταφράστηκε από τη σημερινή κυβέρνηση, σε ποσοτικό περιορισμό και αντικατάσταση των διαπλεκομένων από άλλους, πιο «συμφέροντες». Ενώ έπρεπε να τεθούν διάφανοι κανόνες και να ισχυροποιηθούν οι ανεξάρτητοι μηχανισμοί ελέγχου.
ΕΡ: Ειλικρινά χαίρομαι να σε ακούω στο ράδιο Kosmos της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, είναι ένα ραδιόφωνο που στεγάζει μουσικές που δεν μπορείς να ακούσεις πουθενά αλλού και αυτό το εκτιμώ όσο δεν φαντάζεσαι…
ΑΠ: Ναι, αλλά και ο Kosmos υπέστη τις συνέπειες του ξανανοίγματος της ΕΡΤ, με τις πιο λάθος νοοτροπίες. Είχαμε καταφέρει να τον ξανανοίξουμε στη ΝΕΡΙΤ και επί σχεδόν ένα χρόνο ήταν στην καλύτερη φάση της ιστορίας του, ένα «διαμαντάκι». Και με πανελλαδική κάλυψη.
ΕΡ: Και ενεργός blogger παράλληλα… αλήθεια πως κρίνεις την δυναμική τους;
ΑΠ: Δεν είμαι πια ενεργός μπλόγκερ δυστυχώς, παρά σπανίως. Προσπαθώ να διατηρήσω την παρουσία μου, μέσω της αρθρογραφίας μου στην Athens Voice, αλλά κι αυτό αραιά πια. Τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές δεν θέλεις να γράψεις και να πεις πράγματα.
ΕΡ: Είναι τελικά πολυτέλεια ο πολιτισμός σήμερα στην εποχή που ζούμε;
ΑΠ: Όχι, ΠΟΤΕ δεν είναι πολυτέλεια ο πολιτισμός. Και αυτό ήταν μία από τις εγκληματικές προσπάθειες της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων: Ότι μπορούμε να υπάρξουμε ή να σωθούμε, αφιστάμενοι από τον πολιτισμό μας. Και μάλιστα τον πολιτισμό της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, που ανήκει αταλάντευτα στην Ευρώπη και στη δύση.
ΕΡ: Να τολμήσω να ρωτήσω πόσο σε έχει επηρεάσει η μουσική του …Δανδή της Ροκ Bryan Ferry;
ΑΠ: Ο Bryan Ferry είναι αυτό που θα ήθελα να είμαι, αν ήμουν καλλιτέχνης. Αν και είναι αρκετά μελό, μερικές φορές, πράγμα που δεν μου ταιριάζει. Αλλά όταν τον είδα στην πρώτη συναυλία στον Λυκαβηττό στη δεκαετία του ’90 (γιατί τη συναυλία των Roxy Music την είχα χάσει, λόγω εξετάσεων στην Πάτρα και στη δεύτερη στον Λυκαβηττό ήταν πια πολύ μεγάλος), είχα πέσει κάτω. Ειδικά με την κίνηση και την ερμηνεία του, σε ένα δεκάλεπτο και πλέον «Your Painted Smile». Εξού και το αγαπημένο μου – και το όνομα του μπλόγκ μου.
ΕΡ: Εξακολουθείς να αγοράζεις δίσκους ή προτιμάς το «απρόσωπο» downloading;
ΑΠ: Κατεβάζω για λόγους επαγγελματικούς, αλλά εξακολουθώ και αγοράζω λίγα cd και βινύλια. Η ομορφιά της έκδοσης και η ποιότητα του παραδοσιακού μέσου δεν αντικαθίσταται με τίποτα.
ΕΡ: Σου αρέσουν και εσένα τα ταξίδια όπως διαπιστώνω. Ποιος ήταν ο τελευταίος προορισμός που επισκέφτηκες και τι ξεχώρισες σε αυτόν;
ΑΠ: Ναι, αλλά δυστυχώς με την κρίση δυσκολεύομαι πια πολύ. Το τελευταίο μου ταξίδι (όχι για δουλειά) ήταν στην Τοσκάνη, όταν παντρεύτηκα, το 2011. Μια υπέροχη εβδομάδα, με τη γυναίκα μου – και το αυτοκίνητο. Είχα ξαναπάει στον παράδεισο αυτόν, την άνοιξη είναι σα να έχει κατέβει ο Θεός και έχει κάνει τον κηπουρό…
ΕΡ: Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που είδες ποτέ στη ζωή σου;
ΑΠ: Δύσκολο να απαντήσει κανείς με μία, όπως συμβαίνει και με τους δίσκους. Ξεχωρίζω αυτές των Peter Gabriel, David Byrne (με τη λάτιν μπάντα) & Bryan Ferry στον Λυκαβηττό. Θυμάμαι ακόμα τον Ray Charles και τον Keith Jarett στο ίδιο θέατρο, τον David Bowie, τον Miles Davis και τους Maze στην Καλιφόρνια. Ο Ronny Jordan με είχε μαγέψει στο Ρόδον, δύο φορές. Ο Ιvo Pogorelic με την 111 του Bach, στο Μέγαρο. Από τις πιο πρόσφατες, η Liz Wright και ο Mario Biondi στο Gazarte, ο Sonny Rollins, o Joshua Redman και η ανεπανάληπτη Joss Stone στο Παλλάς…
ΕΡ: Που σε βρίσκουμε να παίζεις μουσική στην Αθήνα ;
ΑΠ: Στο καινούργιο wine & whiskey bar του Δημήτρη και της Νάντιας Λίτινα, που έχει γίνει το talk of the town, από το Νοέμβριο: «Θα Σε Κάνω Βασίλισσα». Είναι το ωραιότερο μαγαζί στο οποίο έχω παίξει μουσική και αισθάνομαι «δικό μου», μετά το Guru, στην πλατεία Θεάτρου. Έχει υπέροχο χώρο, άποψη και ποιότητα, εξαιρετικό ήχο και πολύ καλή συνεργασία. Είναι ένα «χειροποίητο» μαγαζί.
ΕΡ: Αν έπρεπε να επιλέξεις ένα moto που να σε εκφράζει ποιο θα ήταν αυτό;
ΑΠ: «No More Drama». Είναι στίχος σε ένα τραγούδι της Mary J. Blige
ΕΡ: Προκόπη σε ευχαριστώ πολύ για τη συνομιλία που είχαμε οι τελευταίες κουβέντες της συνέντευξης δικές σου
ΑΠ: Χαίρομαι πολύ που θα έρθω για πρώτη φορά στην Καβάλα, για το σεμινάριο ραδιοφώνου – και μάλιστα δύο φορές. Ήθελα πολύ καιρό να δω αυτή την πόλη, που φαίνεται τόσο όμορφη.
