Μια μοναδική, γεμάτη συγκίνηση και ευαισθησία βραδιά, είχαν το εξαιρετικό προνόμιο να ζήσουν όσοι τυχεροί –και ήσαν πάρα πολλοί- βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου στο «Όσκαρ», στη συναυλία που έδωσε το καινούριο τοπικό μουσικό σύνολο «Προνόμιον» με εμπνευστή και δημιουργό τον συμπολίτη μας καθηγητή μουσικής και άριστο σολίστα στην κιθάρα, Κώστα Κατιώνη. Η συναυλία οργανώθηκε από το ίδιο το μουσικό σχήμα, χωρίς καμία απολύτως βοήθεια από κανέναν φορέα της πόλης μας εκτός ίσως της παραχώρησης της αίθουσας από τον Δήμο Καβάλας το οποίον άλλωστε ο Κώστας Κατιώνης ευχαρίστησε στην αρχή και στο τέλος της εκδήλωσης. Το μουσικό σύνολο «Προνόμιον» το οποίο στο αμέσως προσεχές διάστημα θα λάβει και τη νομική μορφή συλλόγου ή πολιτιστικού σωματείου, αποτελείται από τους μουσικούς Πάρη Τσίρτση στο πιάνο, Δήμητρα Κατιώνη στο βιολί, Δέσποινα Λεωντζάκου στο τσέλο, Γιάννη Γιαννακάκη στο κλαρινέτο και Σωτήρη Τσουλφίδη στην κιθάρα. Την χορωδία αποτελούν οι: Σμαρώ Μελαδιανού, Ελισάβετ Κορόση, Συλβάνα Κολούτσια – Καμάρια, Αρετή Κιόρογλου, Μαρία Παπάζογλου, Λένα Σακατιά, Θόδωρος Εμμανουηλίδης, Γιάννης Πανταζής, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Παναγιώτης Παπάζογλου, Γιάννης Τσουλουλής. Την διεύθυνση του συνόλου έχει φυσικά ο Κώστας Κατιώνης ο οποίος έκανε και όλη την σχετική προετοιμασία για τη συγκεκριμένη συναυλία με τις ενορχηστρώσεις των κομματιών, το γράψιμο των παρτιτούρων για κάθε μουσικό και φυσικά την οργάνωση της συναυλίας με τις συνεχείς και πολλές φορές επίπονες πρόβες για να βγει τελικά το εξαιρετικό αποτέλεσμα το οποίο απόλαυσαν οι τυχεροί που βρέθηκαν στο «Όσκαρ» και παρακολούθησαν την εκδήλωση. Η συναυλία που είχε τίτλο «Τα κατά Γκάτσον» εμπνευσμένο από το έργο του Στάυρου Ξαρχάκου «Τα κατά Μάρκον», ήταν αφιερωμένη στο Νίκο Γκάτσο ο οποίος άλλωστε έγραψε και τους στίχους για το έργο αυτό. Ο Κώστας Κατιώνης δεν ακολούθησε τον εύκολο και ανέξοδο δρόμο της επιλογής των μεγάλων, πασίγνωστων και χιλιοτραγουδισμένων σουξέ του ποιητή. Αντίθετα μάλιστα, μελετώντας ο ίδιος, χρόνια τώρα, τα έργα των μεγάλων μας δημιουργών επέλεξε σπάνια, «κρυμμένα» και ίσως άγνωστα στο ευρύ κοινό κομμάτια που έχουν όμως μια εξαιρετική δύναμη και ευαισθησία συγχρόνως, και που κοινωνούν στον κόσμο την αξιοσύνη της μουσικής των συνθετών μας αλλά και την μεγαλείο της ποίησης του Νίκου Γκάτσου. Το χειροκρότημα, τα μπράβο και οι εκδηλώσεις αγάπης προς τον Κώστα Κατιώνη και προς όλα τα μέλη του μουσικού συνόλου ήταν όχι απλώς η επιβράβευση των προσπαθειών των καλλιτεχνών αλλά και η βαθειά έκφραση ευγνωμοσύνης του κοινού για τις μοναδικές στιγμές τρυφερότητας, ευαισθησίας και συγκίνησης που έζησαν. Ο Κώστας Κατιώνης είχε την εξαιρετική τύχη να συνεργαστεί με δύο ερμηνευτές υψηλού επιπέδου και φωνητικών δυνατοτήτων. Τον Παναγιώτη Τσινεκίδη και την Ελένη Γαλανοπούλου. Ιδιαίτερα η δεύτερη, που επωμίσθηκε και την ερμηνεία των περισσότερων κομματιών, εντυπωσίασε το κοινό εισπράττοντας παρατεταμένο και θερμότατο χειροκρότημα, όχι μόνο για τις μοναδικές φωνητικές της δυνατότητες που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από οποιαδήποτε καταξιωμένη λυρική ερμηνεύτρια αλλά και για την ευαισθησία και την βαθειά κατανόηση της ποίησης με την οποία ερμήνευσε το κάθε κομμάτι ξεχωριστά. Συμπέρασμα: Μια καθαρά και αποκλειστικά ιδιωτική πρωτοβουλία χωρίς καμία απολύτως βοήθεια από κανένα δημόσιο φορέα (γιατί βλέπετε η κρίση είναι εύκολη και βολική δικαιολογία και υπεκφυγή), κατορθώνει και παρουσιάζει ένα τόσο υψηλού επιπέδου πρόγραμμα. Φανταστείτε αν είχαν αυτοί οι άνθρωποι μια στοιχειώδη βοήθεια, μια συμπαράσταση λόγω και έργω, μια έμπρακτη ενθάρρυνση από τους τοπικούς μας φορείς, πόσα πολλά πράγματα θα μπορούσαν να παρουσιάσουν και να προσφέρουν στην τοπική κοινωνία αλλά και να κάνουν την Καβάλα μας γνωστή και παρακάτω. Γιατί να μη γίνει μια πρόταση ας πούμε, από το ΔΗΠΕΘΕ ή το Δημοτικό μας Ωδείο στον Κώστα Κατιώνη για την προετοιμασία μιας αντίστοιχης παραγωγής που θα ενταχθεί στο Φεστιβάλ Φιλίππων ή στο Φεστιβάλ Παπαϊωάννου για το 2015. Παρέχοντας βέβαια στους ανθρώπους αυτούς και τη σχετική οικονομική στήριξη. Δυστυχώς όμως το μόνο που είχαν να πουν ορισμένοι ήταν το παράπονό τους γιατί ο συμπολίτης μας μαέστρος ανέδειξε προεκλογικά το πρόβλημα του «Όσκαρ» που «…δεν έχει ούτε ένα καρφί για να κρεμάσουμε το σακάκι μας…» όπως είπε χαρακτηριστικά. Ελπίζουμε ότι θα υπάρξει η δυνατότητα επανάληψης της εξαιρετικής αυτής συναυλίας ώστε να την παρακολουθήσουν και να την απολαύσουν και όσοι πιθανόν δεν τα κατάφεραν το Σάββατο.
Θόδωρος Θεοδωρίδης
