Ο πρώην πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης Ευάγγελος Γαλούσης επισκέφθηκε τη Ξάνθη κι έδωσε συνέντευξη για τα πανεπιστημιακά θέματα.
Μίλησε στην εφημερίδα Φωνή της Ξάνθης. Έχει ενδιαφέρον η άποψη που διατύπωσε επί του ερωτήματος σχετικού με τη διεύρυνση του Δημοκρίτειου, την επέκταση του σε Καβάλα και Δράμα. Ο κ. Γαλούσης απάντησε: «Ελπίζω η νέα διοίκηση να ξέρει τι κάνει με την διεύρυνση αυτή. Θα φανεί σύντομα.
Όμως εγώ ο απ’ έξω, μπορώ να πω ότι αυτό έτσι όπως έγινε, δεν θα το δεχόμουν ποτέ. Δράμα – Ορεστιάδα απέχουν περίπου 400 χλμ, πώς μπορεί ένας νόμος να τα μηδενίζει και να ιδρύει σχολή με ένα τμήμα στην Δράμα και το άλλο στην Ορεστιάδα;
Και μην επικαλεστεί κανείς την ψηφιακή εποχή που ζούμε και ότι οι αποστάσεις δεν μετρούν γιατί θα ρωτήσω: τι χρειάζεται τότε το πανεπιστήμιο αφού μπορεί η διδασκαλία και οι εξετάσεις να γίνονται ιντερνετικά, με τον διδάσκοντα με τις πυτζάμες από το σπίτι και τους φοιτητές να παρακολουθούν από την τουαλέτα τους.
Φτάνει αυτή η καραμέλα. Πανεπιστήμιο δεν είναι μόνον αυτό. Και μια ευθεία ερώτηση προς τον πρύτανη (του οποίου πρέπει να πω την ικανότητα, όσο μπόρεσα να διαγνώσω, εκτιμώ). Γιατί, κύριε πρύτανη, αγαπητέ Φώτη, δέχτηκες με δόλωμα την επέκταση του ΔΠΘ και σε άλλες τρεις πόλεις, να παραβιαστεί το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου;
Γιατί δέχτηκες να επιβληθεί διά νόμου ο κατηγορηματικός περιορισμός άσκησης του δικαιώματος των διοικητικών σου καθηκόντων απαγορεύοντας να μετακινηθεί διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό από την μία πόλη στην άλλη;
Και αν αυτό θεωρήθηκε ανθρωπιστικό, ποιο είναι το αντάλλαγμα; Ζητήσατε να σας δώσουν άλλες 30 τουλάχιστον θέσεις; Γιατί η στελέχωση ενός ΤΕΙ δεν μπορεί να είναι ίδια με αυτή ενός ΑΕΙ, αλλιώς γιατί να έχουν ανάγκη αναβάθμισης;
Απλή απορία. Δεν ψάχνω απαντήσεις. Τις ξέρω. Σήμερα, λοιπόν, που μου μπαίνει το ερώτημα θα απαντήσω ότι δεν την θεωρώ αναβάθμιση αλλά βαρίδι. Ευχή μου είναι να διαψευστώ. Ούτε οι ίδιοι που το επεδίωξαν θα μπορούσαν να βεβαιώσουν κάτι τέτοιο. Μόνον απόδειξη πρέπει να υπάρξει όχι λόγια και υποσχέσεις. Για να θυμηθούμε και τον Μάρκο Αυρήλιο: τα λόγια δεν είναι γεγονότα. Γεγονότα είναι τα έργα».
