Αξέχαστε Απόστολε Μαρδύρη, αλησμόνητε πρόεδρε του Επιμελητηρίου Καβάλας
Ίσως να θυμάσαι ότι την 1η Νοεμβρίου του 1968 και ενόσω ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό από την Χούντα, πέθανε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» στην Αθήνα ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας όπως τον αποκαλούσε τότε ο ελληνικός λαός,. Δύο μέρες αργότερα, στις 3 Νοεμβρίου και παρά την προσπάθεια του στρατιωτικού καθεστώτος να υποβαθμίσει και να περιορίσει το γεγονός, έγινε πάνδημη η κηδεία του στη Μητρόπολη των Αθηνών, με τη συμμετοχή 250.000 λαού και η πορεία της πομπής προς το Α’ Νεκροταφείο εξελίχθηκε στο πρώτο μεγάλο αντιδικτατορικό συλλαλητήριο όπου αυθόρμητα κυριάρχησε και συγκλόνισε το πανελλήνιο, το σύνθημα: «Σήκω Γέρο να μας δεις». Ένα σύνθημα με δύο αναγνώσεις: «Σήκω γέρο να δεις πως κατάντησε τη χώρα και τη δημοκρατία μας η Χούντα» αλλά και «Σήκω Γέρο να δεις τον λαό που είναι εδώ μαζικά για να αγωνισθεί δυναμικά ενάντια στο τυραννικό στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς».
Αυτό ακριβώς το σύνθημα μου ήρθε στο μυαλό, αξέχαστε πρόεδρε, μετά τις εξελίξεις που είχαμε τις τελευταίες μέρες με την διαδικασία παραχώρησης σε ένα πολυκατάστημα του ισογείου και μέρους του πρώτου ορόφου του επιμελητηριακού κτηρίου και μου ήρθε αυθόρμητα στο στόμα η προσαρμογή του στην περίπτωσή μας, δηλαδή «Σήκω Μαρδύρη να μας δεις»
Σήκω δηλαδή πρόεδρε να δεις τον τρόπο με τον οποίο χειρίσθηκαν οι διάδοχοί σου το θέμα αυτό. Μ’ έναν τρόπο και μια διαδικασία που είμαι βέβαιος πως εσύ όχι μόνον δεν θα την ακολουθούσες αλλά ούτε καν θα την σκεφτόσουν.
Γιατί εσύ, Απόστολε Μαρδύρη, ζούσες για δεκαετίες στο πετσί σου και ήξερες την αγωνία του επαγγελματία να κρατήσει ζωντανό το μαγαζί του καθώς από τα μαύρα μεσάνυχτα ήσουνα στο φούρνο για να βγει το ζεστό γλυκό ψωμί σου και το πικρό μεροκάματο. Και είχες, δεύτερη φύση σου, την συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη προς τους συναδέλφους σου, έννοιες που δεν σηκώνουν παραχωρήσεις και υποχωρήσεις και απαιτούν αταλάντευτη πίστη και δράση για την υπεράσπιση των συμφερόντων της αγοράς και των ανθρώπων της. Όχι αποκλειστικά και στενά του «Επιμελητηρίου» σαν να ήταν μια αυτοτελής επιχείρηση με σκοπό το κέρδος. Αλλά ευρύτερα της αγοράς η οποία αν επιβιώνει και είναι ζωντανή και δραστήρια, τότε ζωντανό θα είναι και το Επιμελητήριο. Γιατί εσύ αλησμόνητε πρόεδρε, ένιωθες καλύτερα από τον καθένα ότι το Επιμελητήριο ζει, αναπνέει και υπάρχει για να υπερασπίζεται και να υπηρετεί τους επαγγελματίες και την αγορά από την οποία άλλωστε αιματώνεται όπως η καρδιά στο ανθρώπινο σώμα.
Ακούω, αξέχαστε πρόεδρε, τον αστείο «αντίλογο» ότι τάχα με το άνοιγμα της κεκρόπορτας στο Public και με την, εξ αυτής της ενέργειας, εξασφάλιση εσόδων, υπηρετούνται τα συμφέροντα της αγοράς εφόσον μ’ αυτόν τον τρόπο θα επιβιώσει το Επιμελητήριο. Να με συγχωρήσεις αλλά θα πω ότι όλα αυτά μου ακούγονται όχι μόνον σαν προφάσεις εν αμαρτίαις αλλά και σαν γελοία επιχειρήματα ατσαλάκωτων γραβατωμένων γιάπις και δικαιολογίες της δεκάρας ανίδεων γκόλντεν μπόις. Διότι τί να το κάνω εγώ να επιζήσει το Επιμελητήριο όταν σε λίγο καιρό θα αποβιώσει η αγορά;
Αξέχαστε και πολυαγαπημένε μας Πρόεδρε,
Ξέρω πολύ καλά πως αν εσύ κρατούσες το τιμόνι του Επιμελητηρίου θα είχες διαολοστείλει και το Public και κάθε άλλο μεγαθήριο τύπου Public που θα απειλούσε την εύθραυστη, ούτως ή άλλως λόγω κρίσης, αγορά της Καβάλας και δεν θα έστρωνες το χαλί στους εξολοθρευτές των συναδέλφων σου. Διότι εσύ ένιωθες ότι το Επιμελητήριο οφείλει να είναι η μεγάλη αγκαλιά, η παρηγορία και η καταφυγή των επαγγελματιών και ο θεματοφύλακας των συμφερόντων τους, Αλλά βλέπεις εσύ έφυγες νωρίς και δυστυχώς είναι πλέον άλλα τα ήθη των καιρών. Διότι κι εσύ ήσουν ζηλωτής της ελεύθερης αγοράς και υποστηρικτής της ελεύθερης οικονομίας αλλά πρώτα και πάνω απ’ όλα ήσουν Καβαλιώτης επαγγελματίας μεγαλωμένος και ζυμωμένος μέσα στην τοπική κοινωνία της οποίας τα συμφέροντα έβαζες πρώτα και πάνω απ’ όλα. Αν ήξερες ότι έστω και ένας (πόσο μάλλον τώρα που είναι δεκάδες) επαγγελματίας της αγοράς θιγόταν από μια σου ενέργεια, δεν θα την έκανες ποτέ.
Αλησμόνητε Απόστολε Μαρδύρη
Το κτήριο του Επιμελητηρίου έχει επιστημονικά διαπιστωθεί από τα τέλη του 2009 ότι έχει σοβαρές βλάβες στον φέροντα οργανισμό και τα δομικά του στοιχεία οι οποίες έπρεπε άμεσα να αποκατασταθούν αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα.
Παρά τις υποσχέσεις που, από το Νοέμβριο του 2009, είχε δώσει ο νυν πρόεδρος για «…σύνταξη σχετικής μελέτης για τη συντήρηση των δομικών στοιχείων…», δυστυχώς μέχρι σήμερα η διοίκηση του Επιμελητηρίου δεν έχει προβεί σε καμιά σχετική ενέργεια και όπως καταλαβαίνει κανείς ο χρόνος που περνά (δεν είναι λίγα τα 3,5 χρόνια) επιβαρύνει μέρα με τη μέρα και καθιστά οξύτερο το πρόβλημα του κτηρίου και επιτακτικότερη την ανάγκη άμεσης επίλυσής του.
Δεν κατάφεραν δυστυχώς οι υπό τον κ. Τσατσούλη διοικήσεις να επιλύσουν το πρόβλημα και δεν γνωρίζω αν η σύμβαση μισθώσεως με το νέο ενοικιαστή θα προβλέπει κάτι τέτοιο. Το εύχομαι και το ελπίζω για να μη φτάσουμε στο σημείο να δούμε κάποια μέρα μετά την κατάρρευση της τοπικής αγοράς να καταρρέει και το κτήριο του Επιμελητηρίου,
Αξέχαστε πρόεδρε
Δεν ήθελα να ταράξω την ειρήνη σου αλλά θεώρησα σκόπιμο να σε ενημερώσω για τα τεκταινόμενα στο Επιμελητήριο μήπως και φωτίσεις τα κεφάλια των διαδόχων σου να αλλάξουν ρότα στον τρόπο σκέψης και λήψης των αποφάσεών τους για το καλό της τοπικής αγοράς.
Με σεβασμό στη μνήμη σου
Θόδωρος Θεοδωρίδης
