Καβάλα. Πόλη. Γυναίκα. Αρχόντισσα Κυρά. Πάντα έτσι τη σκέφτομαι την πόλη μου, τη γενέτειρά μου. Που κυλάει μέσα στις φλέβες μου, που παραμένει η μεγάλη μου αγάπη, που δεν την απαρνήθηκα, δεν απομακρύνθηκα ποτέ από κοντά της κι ούτε θα τολμούσα ποτέ να το πράξω. Σα μια Αρχόντισσα, κάποιες φορές κουρασμένη που ξαπλώνει για ν’ αναπαυθεί, με το κεφάλι της ακουμπισμένο στα ψηλά και τα μαλλιά της να μπλέκονται στα κλαδιά των δέντρων του περιαστικού δάσους. Με τα πόδια της να βουτούν στον αλμυρό κόλπο για να δροσίζεται. Με το κορμί της να γίνεται «δρόμος» για όλους μας και μια «σκηνή» για να διαδραματίζονται οι μικρές καθημερινές ιστορίες του καθενός μας.
Αυτήν ακριβώς τη φανταστική εικόνα μου οπτικοποίησε ο σκηνοθέτης Γιάννης Καραπιπερίδης και μου την παρουσίασε το βράδυ της Τρίτης στην Παλιά Μουσική, εκεί όπου βρέθηκα προκειμένου να παρακολουθήσω τη δεκάλεπτη βιντεοπροβολή με τίτλο «Εντυπώσεις», μια συμμετοχή του στο φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων. Ήταν μια δουλειά της Ομάδας Ready2shoot.net σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Γιάννη Καραπιπερίδη και της Στέλλας Αλισάνογλου, με χορογραφία κι ερμηνεία της Φοίβης Δαφνομήλη. Εκτός από την αρχική προβολή της, η δουλειά των συντελεστών θα συνεχίσει να προβάλλεται από την Τετάρτη 20 έως και την Κυριακή 24 Αυγούστου, στις 21:00 στην Οικία Μεχμέτ Αλή, με ελεύθερη είσοδο.
Εκεί το κοινό θα έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει παρέα με τις «Εντυπώσεις» του σκηνοθέτη σε διάφορα σημεία της πόλης μας. Να βουτήξει στην ημέρα της και στη νύχτα της. Να αναπνεύσει δροσερό θαλασσινό αεράκι πλάι στο λιμάνι της. Να πετάξει στα σύννεφά της. Να περπατήσει γοργά ή αργά στους δρόμους της. Να συναντήσει τους ανθρώπους της. Τους ανθρώπους μας. Όλους εμάς. Να επισκεφθεί τους επαγγελματικούς χώρους της και να αντικρίσει τα όμορφα μνημεία της. Να «αφουγκραστεί» κομμάτια της ιστορίας της, μέσα από υπέροχες παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Να γίνει μάρτυρας στο διάλογο του χθες και του σήμερα. Να θαυμάσει τη χορευτική κίνηση της πόλης – γυναίκας, που τυλιγμένη στα πέπλα της λικνίζεται στους χαλαρωτικούς ήχους της μουσικής του Rimsky Korsakov.
Θυμάμαι, κάποτε συζητούσα με ένα φίλο Αθηναίο, πολιτικό μηχανικό στο επάγγελμα και του είχα θέσει το εύλογο ερώτημα: «Πως αντέχεις να ζεις στην πόλη των πέντε εκατομμυρίων τρελών και να κινείσαι στους δρόμους του κέντρου της;» Η απάντησή του με είχε αφοπλίσει. «Αντιμετωπίζω την πόλη μου πάντα σαν επισκέπτης, προτιμώντας να βλέπω τις ομορφιές της και να αποστρέφω το βλέμμα από τις ασχήμιες της»! Πόσο δίκιο είχε. Εγώ τουλάχιστον έχω το προνόμιο να ζω σε μια πόλη έτσι κι αλλιώς πανέμορφη. Η φιλοσοφία του φίλου μου όμως, την οποία ενσωμάτωσα στη δική μου, με βοήθησε να αγαπήσω την Καβάλα ακόμη περισσότερο. Κι όποτε χρειαστεί να τη «διαφημίσω», πάντα έτσι την παρουσιάζω στους ξένους. Σα μια Αρχόντισσα Κυρά!
ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗΝ «ΥΠΗΡΕΣΙΑ» ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Αμέσως μετά το τέλος της προβολής των «Εντυπώσεων», ο σκηνοθέτης Γιάννης Καραπιπερίδης μας μίλησε για τη δουλειά του. Όπως επεσήμανε, συνήθως οι άνθρωποι πάντα συγκινούνται από το παρελθόν. Ίσως γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε και η μνήμη μας να παραμένει ζωντανή. Είναι καλό λοιπόν να αναμοχλεύεται σε κάθε πρόσφορη ευκαιρία, να αναπλάθεται και να προβάλλεται. Το οπτικό παιχνίδι με τα σύννεφα που υιοθέτησε στην προετοιμασία της προβολής, ήταν η οπτικοποίηση του συμβολισμού που δίνει στο χρόνο ο Γιάννης Καραπιπερίδης. Κάποιες από τις παλιές φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν ως υλικό, πέρασαν από τη διαδικασία της επεξεργασίας κι έτσι «πήραν ζωή». Η χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών και των εφέ, στοχεύει και στην προσέλκυση των νέων ανθρώπων. Κάπως έτσι λοιπόν, παλιές φωτογραφίες δουλεύτηκαν με νέους τρισδιάστατους τρόπους.
Το σύνολο των πλάνων που χρησιμοποιήθηκαν στη βιντεοπροβολή συλλέχθηκαν με προσωπική δουλειά του κ. Καραπιπερίδη. Μάλιστα ο σκηνοθέτης ανέσυρε από το αρχείο του και κομμάτια που είχαν βιντεοσκοπηθεί το 1997, όταν είχε κληθεί να ετοιμάσει κάποια δουλειά του για λογαριασμό του δήμου Καβάλας, με απόφαση του αείμνηστου δημάρχου Λευτέρη Αθανασιάδη. Ελαφρώς υποκειμενική είναι η σκηνοθετική ματιά της βιντεοπροβολής, βασιζόμενη στις προσωπικές αναμνήσεις του ιδίου από την Καβάλα.
Η γυναικεία παρουσία της Φοίβης Δαφνομήλη χρησιμοποιείται ως γέφυρα και ήταν το πρώτο πράγμα που γεννήθηκε ως ιδέα στο μυαλό του σκηνοθέτη, μόλις του ζητήθηκε να ετοιμάσει δουλειά του για το φετινό ΦΦ με θέμα «Από τα Πεντακόσια στα Χ(ε)ίλια». Γυναίκα και πόλη ταυτίζονται κι έτσι πορεύονται, χορεύοντας μέσα στο χρόνο. Φυσικά, καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει τη δική του ερμηνεία και να «αποκωδικοποιήσει» τους συμβολισμούς σύμφωνα με τη δική του οπτική.
Η δεκάλεπτη βιντεοπροβολή που ετοίμασε ο Γιάννης Καραπιπερίδης θα είναι πλέον στη διάθεση κάθε τοπικού φορέα ώστε να τη χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί. Ήδη έχει ζητηθεί από το δημοτικό μουσείο, ενώ μπορεί να προβληθεί ακόμη και για διαφημιστικούς – τουριστικούς σκοπούς.
