Κτίστηκε το 1924 στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα, από τον μεγάλο ευεργέτη της Σμύρνης Ελβετοεβραίο Hermann Spierer (1885-1927). Αρχιτέκτονας του ήταν ο περιώνυμος αυστριακός αρχιτέκτων Konrad Jacob Josef von Vilas (1866-1929), που εκπόνησε την προμελέτη της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης-Βαγδάτης και εγκαταστάθηκε στη γειτονική μας πόλη, για να επιβλέψει την κατασκευή της «ενωτικής γραμμής» Θεσσαλονίκης- Αλεξανδρούπολης – Κωνσταντινούπολης.
Πρόκειται για μία δίχωρη πενταόροφη καπναποθήκη με έξι σειρές διώροφους ξύλινους στύλους στον κάθε χώρο που στο ισόγειο λόγω της ανιούσας υγρασίας είναι πεσσοί. Ανατολικά της κολλά το διώροφο κτίριο των γραφείων της επιχείρησης Spierer Freres et Cie. Το συνολικό της εμβαδό 7.500 τετρ. μέτρ.!
Το 1932 το κτίριο αγοράστηκε από την Αυστροελληνική Εταιρεία Καπνού ΑΕ, η όποια συνέχισε την επεξεργασία των ανατολικών καπνών, ακόμη και κατά την τρίτη βουλγαρική κατοχή. Το 1974 η επεξεργασία σταμάτησε, όπως και σε όλα τα καπνομάγαζα της Δράμας, και το κτίριο χρησιμοποιήθηκε σαν αποθήκη καπνού κι αργότερα ξυλείας, και μετά πωλητήριο…
Ήταν το 2006 όταν ήρθε στη Δράμα ένας δραστήριος πολυπράγμων Κρητικός μ ένα φίλο του. Κάθισε για καφέ στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας και κατάπληκτος είδε το πωλητήριο του τεράστιου κτιρίου που τον μάγεψε. Και το αγόρασε.
Για τους πολλούς, ιδιαίτερα τους ντόπιους ήταν περίεργο. Πως γίνεται ιδιαίτερα ένας Χανιώτης επιχειρηματίας να αγοράζει μία καπναποθήκη με ξύλινο φορέα για να στεγάσει στη Δράμα της Βόρειας Ελλάδας ένα ξενοδοχείο; Γιατί να μην κτίσει στα Χανιά;
Κι όμως έγινε! Εις πείσμα της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων που καθυστέρησε την έγκριση της αρχιτεκτονικής μελέτης από το εξαιρετικό αρχιτεκτονικό γραφείο 3SK ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ τρία ολόκληρα χρόνια. Αλλά και παρά την οικονομική κρίση και τα καταστρεπτικά Capital Controls των δύο τελευταίων χρόνων!
Είχαμε ως αρχιτέκτονες τη μεγάλη ευκαιρία, χάρις στον ευγενέστατο νεαρό πολιτικό μηχανικό, γιό του ιδιοκτήτη, να ξεναγηθούμε δύο φορές στο κτίριο, μία την περίοδο των εργασιών και πρόσφατα δυο μέρες πριν να λειτουργήσει ως ξενοδοχείο 73 δωματίων.
Χάρις στον Άγγελο, γνωρίσαμε σε βάθος τη μεγάλη επιχείρηση της αποκατάστασης ενός ιδιαίτερου βιομηχανικού κτιρίου σε τόσο δύσκολο περιβάλλον, κυριολεκτικά μέσα στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, δαπάνης 15 εκατομμυρίων ευρώ. Έχοντας εμμονή στη μεθοδολογία της αποκατάστασης, εντυπωσιάστηκα με την ευσυνείδητη πρακτική όλων των μηχανικών του εργοταξίου που εξήντλησαν όλες τις δυνατότητες του κτιρίου και των νέων υλικών αποκατάστασης για να δημιουργήσουν ένα ασφαλές, λιτό και κομψό πεντάστερο ξενοδοχείο. Και το σημαντικό, διατηρώντας με σεβασμό τον ξύλινο φορέα από αυστριακό πεύκο αλλά και τους εξωτερικούς πετρότοιχους χωρίς γραφικότητες και υπερβολές. Και αναρωτιέμαι, θα υπάρξει σύντομα ανάλογη τύχη για κάποια καπναποθήκη της πόλης μας;
Στο τέλος της τελευταίας επίσκεψης, ανεβασμένη στον τελευταίο όροφο με την υπέροχη θέα στη πρασινογάλαζη λίμνη και στο πάρκο της βλέποντας σε πρώτο πλάνο και το μικρό αμφιθέατρο που δημιούργησε με μαεστρία ο καθηγητής Δημήτριος Φατούρος και έχοντας κατανοήσει το μόχθο και την προσπάθεια όλων, θεώρησα αυτονόητα και δίκαια,
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟΛΗ ΛΕΔΑΚΗ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ «ΤΑΧΥΔΟΜΗΣ ΑΕ», ΓΙΑ ΤΗ ΔHΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ «HYDRAMA GRAND HOTEL» ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ!
Σαπφώ Αγγελούδη – Ζαρκάδα
