Έλειπε αρκετό καιρό στο εξωτερικό κι επέστρεψε για συγκεκριμένους λόγους. Ένας από αυτούς ήταν η πρόσκληση που έλαβε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ και του ΦΦΘ Θοδωρή Γκόνη, ώστε να εμφανιστεί για μία βραδιά στην αίθουσα του ΟΣΚΑΡ, μετέχοντας στο χειμερινό φεστιβάλ της Καβάλας. Αυτό ομολόγησε η Μαρία Φαραντούρη το βράδυ της Τετάρτης, μπροστά στο πολυπληθές κοινό που γέμισε την πλατεία και τον εξώστη της αίθουσας. Η Μαρία Φαραντούρη, μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες τραγουδίστριες με διεθνές κύρος, συνέστησε στους καβαλιώτες να στηρίξουν και να αγκαλιάσουν την προσπάθεια που εκδηλώνεται στην πόλη, η οποία αποτελεί εξαίρεση στα «άνυδρα» χειμερινά δρώμενα της χώρας.
Ομολόγησε ότι με ιδιαίτερη χαρά επέστρεψε στην Καβάλα για μια χειμωνιάτικη συναυλία, ύστερα από τη φεστιβαλική συμμετοχή της στις 20 Αυγούστου 2011, όταν είχε εμφανιστεί στους Φιλίππους πλαισιωμένη από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Εξέφρασε μάλιστα την επιθυμία να έρθει ξανά και να τραγουδήσει σε κάποια υπέροχη καβαλιώτικη παραλία, τραγούδια της θάλασσας και της ξενιτειάς. Το πρόγραμμα της συναυλίας που περιελάμβανε κυρίως ανεπανάληπτες ελληνικές συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι και του Θάνου Μικρούτσικου λειτούργησε ως τονωτική ένεση για το ηθικό του κοινού. Την κορυφαία τραγουδίστρια συνόδευσε στο πιάνο o Αχιλλέας Γουάστωρ, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σολίστ, ενώ στα φωνητικά και την κιθάρα βοήθησε ο ανερχόμενος ταλαντούχος τραγουδιστής, Παναγιώτης Μπούσαλης.
ΑΚΟΥΡΑΣΤΗ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ
Η Μαρία Φαραντούρη έχει συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίον λειτουργεί στις συναυλίες της. Πριν την ερμηνεία κάθε τραγουδιού φροντίζει να ενημερώνει σχετικά το κοινό της, όχι μόνο για τον τίτλο και τους δημιουργούς, αλλά ακόμη και για τις συνθήκες υπό τις οποίες προέκυψαν οι δημιουργίες. Αυτό έπραξε και το βράδυ της Τετάρτης, διατηρώντας καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας ένα δίαυλο επαφής με τους θαυμαστές της.
Δύο ολόκληρες ώρες παρέμεινε επί σκηνής η Μαρία Φαραντούρη, αποδίδοντας κομμάτια που έχουν γίνει διάσημα ερμηνευμένα από τη χαρακτηριστική φωνή της. Στη διάρκεια των δύο «διαλειμμάτων» που υπήρξαν, η εξαίρετη καλλιτέχνης απλά κάθισε και απόλαυσε την απόδοση του Παναγιώτη Μπούσαλη. Ενώ μετά τη λήξη της συναυλίας, περίπου στις 23:30, δέχθηκε στο ίδιο σημείο τα συγχαρητήρια εκείνων που έσπευσαν να της σφίξουν το χέρι, να τη συγχαρούν και να την ευχαριστήσουν για τη μοναδική βραδιά που τους πρόσφερε.
ΤΟΝΩΤΙΚΗ ΕΝΕΣΗ…
Ότι κι αν πει κανείς, ότι κι αν προσπαθήσει να γράψει, καλύπτοντας δημοσιογραφικά μια εμφάνιση της Μαρίας Φαραντούρη, μάλλον ελάχιστα θα προσεγγίσει τα πραγματικά αισθήματα που πάντα καταφέρνει να προκαλεί η φωνή και το ρεπερτόριό της. Ακόμη πιο δύσκολο γίνεται το καθήκον της περιγραφής, όταν σε περίοδο τόσο δύσκολη για το έθνος όσο η παρούσα, ακούς αυτή την Κυρία να ερμηνεύει τραγούδια που γράφτηκαν σχεδόν μισό αιώνα πριν και δυστυχώς για εμάς ακούγονται τόσο μα τόσο επίκαιρα. Εκείνο που με απαράμιλλη τέχνη επέτυχε η Μαρία Φαραντούρη ήταν να τονώσει το ελληνικό ηθικό του κοινού, να γαληνέψει τη ψυχή του και να του προσδώσει σιγουριά στέλνοντας υποσυνείδητα το μήνυμα: «Είμαι εδώ, είμαστε εδώ, η χώρα μας συνεχίζει να είναι εδώ παρά τα δεινά της, έστω κι αν αυτά σε τακτά χρονικά διαστήματα επαναλαμβάνονται. Κρατάτε γερά, παλέψτε με δύναμη και θάρρος. Γιατί στο τέλος πάλι εμείς θα νικήσουμε»!
ΠΟΙΟ ΝΑ ΠΡΩΤΟΔΙΑΛΕΞΕΙΣ;
Με «Τ΄ αστέρι του βοριά», την υπέροχη «σύμπραξη» Μάνου Χατζιδάκι και Νίκου Γκάτσου άρχισε το πρόγραμμά της η Μαρία Φαραντούρη, συνέχισε με το «Χάθηκα» του Μίκη, προχώρησε με τον «Εφιάλτη της Περσεφόνης» κι ύστερα ταξίδεψε το κοινό στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη με τη βοήθεια «Του μικρού βοριά». Τη δική του θέση στο ρεπερτόριο της βραδιάς είχε ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Bertolt Brecht με τη δημιουργία τους «Άννα μην κλαις».
Ξέχωρη θέση στο πρόγραμμα κράτησε η «Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν», σε ποίηση Ιάκωβου Καμπανέλη ενόσω εκείνος ήταν έγκλειστος, τη μουσική της οποίας είχε γράψει ο Μίκης ειδικά για τη φωνή της. «Άσμα Ασμάτων», «Κάποτε θα ‘ρθουν», «Κεμάλ», «Ποιος τη ζωή μου», «Σαν το μετανάστη», ήταν κάποιες ακόμη από τις υπέροχες μελωδίες που επεφύλαξε η Μαρία Φαραντούρη για τους πολυάριθμους θαυμαστές της.
Πέραν των δύο δικών του τραγουδιών, αλησμόνητες ερμηνείες πρόσφερε στο κοινό και ο Παναγιώτης Μπούσαλης. Τραγουδώντας με την κιθάρα του τη «Φαίδρα» του Μίκη Θεοδωράκη, τον «Γιάννη το φονιά» του Μάνου Χατζιδάκι, τη «Φάτα Μοργάνα» του Νίκου Καββαδία σε μουσική Μαρίζας Κωχ, ικανοποίησε το πλήθος. Το οποίο στη συνέχεια και «ανάγκασε» να σιγοψιθυρίσει μαζί του και να τον καταχειροκροτήσει για την ερμηνεία τραγουδιών που φούντωσαν στις μνήμες μια φιγούρα, η οποία παραμένει εσαεί λατρεμένη. Όταν το «Γεια σου χαρά σου Βενετιά» και το «Ήτανε μια φορά» σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου αντήχησαν στην αίθουσα του ΟΣΚΑΡ, η εικόνα του Νίκου Ξυλούρη λες και αχνοφάνηκε σε μια γωνία.
«ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΕΛΛΑΣ….»
Λίγο οι ανυπέρβλητες δυσκολίες της καθημερινότητας των ανθρώπων που βρέθηκαν στην αίθουσα, λίγο η συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα λόγω της τεράστιας ιστορίας που κουβαλά η πορεία της Μαρίας Φαραντούρη, οδήγησε πολλούς ακόμη και στο δάκρυ, όταν με την υπέροχη φωνή της άρθρωσε τους στίχους της «Ελένης», ντυμένους με τις νότες του Θάνου Μικρούτσικου. Εξάλλου, πόσο εύκολο είναι, ειδικά σήμερα, να σου τραγουδά ζωντανά η Μαρία Φαραντούρη «Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει…» κι εσύ να παραμένεις απαθής; Για μπιζάρισμα είχε προβλεφθεί κάτι ακόμη πιο «κραυγαλέο»! Επιλέχθηκαν οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου και οι νότες του Σταύρου Ξαρχάκου, προκειμένου η φιλοξενούμενη να χαιρετίσει το κοινό με το τραγούδι «Μάνα μου Ελλάς»… «που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς»!
Η γυναίκα που θεωρήθηκε ως «ιδεώδης ερμηνεύτρια» του Μίκη Θεοδωράκη, που ο διεθνής Τύπος την ονόμασε Μαρία Κάλλας του λαού (The Daily Telegraph), Joan Baez της Μεσογείου (Le Monde), ενώ χαρακτήρισε τη φωνή της Δώρο των Θεών του Ολύμπου (The Guardian), αφιερώνοντάς της εκτενείς διθυραμβικές κριτικές που εξήραν όχι μόνο τα φωνητικά προσόντα και τη σεμνή σκηνική της παρουσία, αλλά επίσης το ήθος και την κοινωνική δραστηριοποίησή της, η Μαρία που κατά τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν «είναι η Ελλάδα», που επιβραβεύθηκε το Σεπτέμβρη του 2004 με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος για την προσφορά της στο ελληνικό τραγούδι, τίμησε την Καβάλα και το χειμερινό φεστιβάλ. Ευτύχησε να χειροκροτηθεί θερμότατα από το ντόπιο κοινό, μέχρι τουλάχιστον την επόμενη φορά που θα μας ξανατιμήσει με την παρουσία της.
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
