Η Ελλάδα, δεν είναι η μόνη χώρα που τα τελευταία χρόνια πλήττεται από την οικονομική κρίση . Η χώρα μας, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με άλλες, παρόμοια υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία, αποτελεί δυσεπίλυτο γρίφο, σε δύο (2) τουλάχιστον επίπεδα : α) Αφενός είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, βίωσε την αποτυχία σε σημαντικούς τομείς του κράτους, και β) αφετέρου είναι η χώρα που αντιστάθηκε όσο καμία άλλη στις μεταρρυθμίσεις .
Που οφείλονται όμως άραγε τα αίτια της αποτυχίας, και για ποιους λόγους είχε τόση ένταση αυτή η εξαιρετικά ισχυρή αντίσταση που προβλήθηκε από την κοινωνία, απέναντι σε μεταρρυθμίσεις που στόχευαν στην αποκατάσταση ενός βιώσιμου κράτους, με ανταγωνιστικές ικανότητες στις παγκόσμιες αγορές;
Η ελληνική κρίση δεν υπήρξε αποτέλεσμα δυσμενών ιστορικών συνθηκών, αλλά ούτε και της πρακτικής εκ μέρους συγκεκριμένων ελίτ, να οργανώσουν την κοινωνία κατά το συμφέρον τους και εις βάρος των υπολοίπων πολιτών . Υπάρχει μία λογική στην κρίση . Κοιτάζοντας λίγο πίσω, θα δούμε πως κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης η υπερβολικά απαιτητική και ολοένα πιο ατομικιστική ελληνική κοινωνία, έφερε, και στη συνέχεια διατήρησε, στην εξουσία, μία πολιτική τάξη που υποσχόταν να ικανοποιεί ατομικά συμφέροντα εις βάρος των θεσμών αλλά και του κοινωνικού συνόλου.
Τούτο δημιούργησε μεν βραχυχρόνια οφέλη, τόσο στην καθεστηκυία πολιτική τάξη όσο και στην πλειονότητα της κοινωνίας, παράλληλα όμως έθετε τις βάσεις μίας πρώτης τάξεως μελλοντικής κρίσης . Μίας κρίσης που θα κορυφωνόταν τις επόμενες δεκαετίες, και ακολουθώντας το σύστημα της «πυραμίδας», θα οδηγούσε τη χώρα και τις μέχρι τότε δομές της στα πρόθυρα της ολικής κατάρρευσης, με το λαϊκισμό να αναδεικνύεται τελικός νικητής .
Αυθεντικός εκφραστής αυτής της προνεωτερικής και λαϊκίστικης πολιτικής, αρχικά η Ν.Δ., ενώ μερίδιο της ευθύνης έχει οπωσδήποτε και ο πολιτικός χώρος του ΠΑΣΟΚ, παρά τα σπουδαία επί μέρους επιτεύγματά της δημοκρατικής παράταξης, που έκαναν πραγματικά τη διαφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, δημιουργώντας οπωσδήποτε ένα θετικό πρόσημο .
Αυτοί όμως που υπερέβησαν πραγματικά κάθε μέτρο, υπερακοντίζοντας το λαϊκισμό σε νέα, πρωτόγνωρα ακόμη και για τη χώρα μας επίπεδα, είναι ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του . Εκμεταλλευόμενοι τη κόπωση του λαού μας, και συνάμα το κόστος μίας τεράστιας οικονομικής προσαρμογής, που έθετε όμως τις βάσεις για μία έξοδο από την κρίση, έταξαν στους πάντες τα πάντα .
Ποτέ ξανά, τόσοι λίγοι, δεν είπαν τόσα πολλά ψέματα, σε τόσους πολλούς, σε τόσο λίγο χρόνο.
«Σε λίγες ημέρες τα μνημόνια της λιτότητας θα είναι παρελθόν», έλεγε πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου ο κ.Τσίπρας . Αργότερα το Μάρτιο μας έλεγε πως «Η Ελλάδα δεν έχει υποχρέωση να υλοποιήσει υφεσιακά μέτρα», ενώ στις 18 Ιουνίου ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης τόνιζε πως «δεν υπάρχει καμία περίπτωση για capital controls» τα οποία επέβαλε όμως η κυβέρνηση λίγες ημέρες αργότερα με ΠΝΠ .
Όμως τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια, όπως λέει και ο λαός μας . Η Ελπίδα που μας υποσχέθηκε ο κ.Τσίπρας δεν ήρθε, και όχι μόνον άργησε, αλλά πολύ σύντομα έγινε εφιάλτης . Όλες οι υποσχέσεις, όλα τα μεγάλα λόγια, πολύ σύντομα, οικτρά διαψεύσθηκαν . Ο λαός κλήθηκε να πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα, επειδή πίστεψε μία ομάδα ανθρώπων, που δεν είχε διοικήσει μέχρι τότε ούτε περίπτερο .
Τι να πει δε κανείς, για τις πραγματικά τραγικές επιλογές του κ.Τσίπρα, ο οποίος όρισε υπουργό παραγωγικής ανασυγκρότησης έναν πολιτικό που θα έπρεπε να είναι συντονιστής σε κολχόζ της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, έναν παθολογικό νάρκισσο ως υπουργό οικονομικών, εμπιστεύθηκε δε το 3ο σε σειρά πολιτειακό αξίωμα της χώρας σε μία πάσχουσα από παραληρη- ματικό μεγαλείο αυταρχική προσωπικότητα …
Τώρα όμως φίλες και φίλοι, ο λαός μας βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι . Ο κ. Τσίπρας, επιχειρεί να δραπετεύσει μέσω εκλογών και να αφήσει σε άλλους την καυτή πατάτα, της διαχείρισης ενός 3ου μνημονίου, που αυτός διαπραγματεύθηκε, συμφώνησε και υπέγραψε, τόσο επαχθούς, που επιβεβαίωσε πλήρως τη ρήση του Βαγγέλη Βενιζέλου, πως το mail Χαρδούβελη θα φαντάζει μπρος στα νέα μέτρα «…σαν παιδική χαρά..» .
Όμως το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ και του κ.Τσίπρα κατέρρευσε . Η παράταση της αβεβαιότητας, σε κάθε επίπεδο, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό που προκαλούν οι εκλογές, πρέπει και επιβάλλεται να τελειώσει . Χρειαζόμαστε κυβέρνηση σταθερή, που με τους σωστούς χειρισμούς θα οδηγήσει το καράβι της χώρας, μακριά από τη φουρτούνα, σε απάνεμο λιμάνι .
Σ’αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η Παράταξή μας, η Δημοκρατική Παράταξη, ως δύναμη ευθύνης, σοβαρότητας, ειλικρίνειας και μεταρρύθμισης, δύναμη ευρωπαϊκή της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, που πλήρωσε περισσότερο απ’όλους και με τρόπο εξαιρετικά δυσανάλογο το τίμημα της κρίσης, αποτελεί τη μόνη λύση, τον πόλο εκείνο που μπορεί να εγγυηθεί πραγματικά τη σταθερή, ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας, μέσα στην Ε.Ε. και στη ζώνη του ευρώ, μαζί με όλες τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες κοινωνίες του κόσμου, μακριά από τον παρωχημένο συντηρητισμό της Ν.Δ. και το λαϊκίζοντα αριστερισμό του παραλόγου και του απραγματοποίητου του κ.Τσίπρα .
Ας στηρίξουμε λοιπόν, όλοι μαζί τις προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ και των στελεχών του, προτάσσοντας πάντοτε το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον, για την έξοδο της χώρας από την κρίση, για το αύριο της κοινωνίας μας, για το μέλλον των παιδιών μας .
*ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΑΣΟΚ 02.09.2015 ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΓΕΛΑΡΑΚΗ.
