«Θα σου φύγω, στο ‘χα πει, θα σου φύγω και γέλασες εσύ Γιωργάκη….» Γιατί μπορεί να σε υπερασπίζομαι σθεναρά έναντι όλων εκείνων που σε κατηγορούν ότι είσαι παραδόπιστος και μνημονιακός, αλλά εγώ αντιπαραθέτω το ατράνταχτο επιχείρημα του απόλυτου επαγγελματισμού και της τελειομανίας σου. Μπορεί να σε παρακολούθησα με συνέπεια στη διάρκεια της τελευταίας 12ετιας όσες φορές φιλοξενήθηκες στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων, αλλά ειλικρινά το βράδυ της Τετάρτης βασανίστηκα οικτρά προκειμένου να αντέξω μέχρι τέλους τη δίωρη συναυλία σου και να μην αποχωρήσω από το βραχάκι μου.
Φυσικά το λάθος μάλλον ήταν δικό μου που καλλιέργησα υψηλές προσδοκίες για μία μονοθεματική συναυλία αφιερωμένη στον εξαίρετο Απόστολο Καλδάρα. Έφτασα στο θέατρο εγκαίρως. Βολεύτηκα με σκοπό να έχω άμεση οπτική επαφή με την εξέδρα και τους δύο καλλιτέχνες, Γιώργο Νταλάρα και Γλυκερία. Παρακολούθησα ακόμη και την πρόβα του ήχου που ουδέποτε παραλείπει προ της ενάρξεως ο Γιώργος, ώστε τα πάντα να είναι τέλεια. Παραδέχθηκα την τυπικότητα όλων, αφού η συναυλία άρχισε με μόλις τέσσερα λεπτά καθυστέρησης. Ύστερα από την πεντάλεπτη ορχηστρική εισαγωγή χειροκρότησα θερμά τη Γλυκερία, που σαν κοριτσάκι ακόμη και σήμερα, άνοιξε το πρόγραμμα με τον «Μαρμαρωμένο Βασιλιά» σε στίχους Πυθαγόρα. Ακόμη θερμότερα χειροκρότησα την είσοδο του Γιώργου και την ερμηνεία του «Μες στου Βοσπόρου τα στενά», αλλά η συνέχεια δεν ήταν τόσο ενθαρρυντική.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΣΤΟ ΤΣΕΦΤΕΤΕΛΙ
Επί μία ώρα, ο Γιώργος και η Γλυκερία εναλλάχθηκαν στη σκηνή ενώ τραγούδησαν και ντουέτο τραγούδια από το έργο του Απόστολου Καλδάρα «Μικρά Ασία» σε στίχους Πυθαγόρα όπως «Οι καμπάνες της Αγιά Σοφιάς», «Δυο παλικάρια απ’ τ’ Αϊβαλί», «Η προσφυγιά», «Η Σμύρνη», «Πήρε φωτιά το Κορδελιό», «Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω», το τελευταίο μάλιστα δύο φορές. Αναμφίβολα υπήρξε μια ομάδα θεατών στο κέντρο του κοίλου, που πράγματι απολάμβανε το πρόγραμμα, δεν ίσχυε όμως το ίδιο για όλους, αφού η κόπωση άρχισε νωρίς. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με το «Βυζαντινό Εσπερινό» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου με τραγούδια όπως «Εκεί που σμίγει η Δύση κι η Ανατολή», «Βάρα Νταγερέ», «Για πάρε γύφτο σφυρί κι αμόνι», αλλά και πάλι κάτι πήγαινε λάθος.
Το κοινό δε συμμετείχε στο σύνολό του, δεν σιγοντάριζε όπως παλιά τραγουδώντας δυνατά κάθε στίχο, στοιχεία που ένας «βετεράνος» και καλός επαγγελματίας τα οσμίζεται στην ατμόσφαιρα. Δεν αποκλείεται να υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο προγράμματος, για την περίπτωση που τα προβλεπόμενα δεν «τραβούσαν». Έτσι η ατμόσφαιρα για το τελευταίο 45λεπτο «ελάφρυνε», απομακρύνθηκε από τα προσφυγικά τραγούδια και «τσούλησε» προς το λαϊκό, ή μάλλον προς το πολύ λαϊκό! Τόσο λαϊκό ώστε έφτασε ακόμη και στις «Νύχτες Μαγικές», γνωστές και ως «Αραπίνες» του Βασίλη Τσιτσάνη. Το μόνο μουσικό διάλειμμα που χάιδεψε τα αυτιά μου ήταν «Ο θάνατος του ποιητή», μια κορυφαία συνάντηση Καλδάρα – Πυθαγόρα – Νταλάρα.
Με δυσκόλεψε η βραδιά της Τετάρτης και μάλλον θα δυσκόλεψε και το Γιώργο, ο οποίος στο παρελθόν έχει καλομάθει να τραγουδά σε ένα αρχαίο θέατρο όπου δεν έπεφτε καρφίτσα, με τους γύρω λόφους να είναι κατειλημμένοι από όσους δεν κατάφερναν να βρουν θέση. Αυτή τη φορά όμως το κοινό ήταν σαφώς λιγότερο και υπολογίζεται σε 2.500 άτομα, ίσως λίγα περισσότερα, διαφόρων ηλικιών και με αρκετούς ηλικιωμένους. Οι δε γύρω λόγοι περιφρουρούνταν από άνδρες ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτι ώστε να αποτρέψουν απρόβλεπτες ή λαθραίες εισόδους και κάποια στιγμή το μάτι μου σα να πήρε και αστυνομικές παρουσίες στην είσοδο, για ευνόητους λόγους! «Κατόπιν εορτής» και κατόπιν σύντομης έρευνας ανακάλυψα δημοσίευμα για την ανάλογη συναυλία στην Αλεξανδρούπολη, η οποία προηγήθηκε στις 20/7 κι όπου διάβασα σχετικά με την «απογοητευτική προσέλευση του κόσμου στο δημοτικό στάδιο». Τι τρέχει λοιπόν με την φετινή περιοδεία;
ΚΑΘΕ ΠΕΡΣΙ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
Πολύς νταλκάς, πολύς αμανές, πολύ προσφυγιά, πολύ τσιφτετέλι, σε σημείο που τελικά άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως η αρχική αρνητική γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ήταν ορθή, έστω και βασιζόμενη σε λάθος επιχειρήματα. Διότι δε λησμόνησα την αιφνιδιαστική άρνηση του ΚΑΣ και την ανάκληση της αποφάσεως κατόπιν μεσολάβησης της γενικής γραμματέως του Υπουργείου Πολιτισμού – Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη. Μπορεί όλες οι δεσμεύσεις για την προστασία του μνημείου να τηρήθηκαν, διόλου όμως δεν κατάφερε να με ικανοποιήσει ένα ζεμπεϊκο- τσιφτετελέ συναυλιακό πρόγραμμα.
Στο παρελθόν, η παρουσία του Γιώργου Νταλάρα στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων σημαδεύτηκε από συντριπτική επιτυχία, φρούτο που φέτος δεν κατάφερε να το γευτεί αν και είχε στο πλάι του μια υπέροχη ερμηνεύτρια όπως η Γλυκερία. Και εις άλλα με υγεία Γιωργάκη. Κάνε και καμιά καλοκαιρινή παύση, άφησε να κυλήσει κι ένα καλοκαίρι χωρίς περιοδεία, ή στην τελική συμβιβάσου με χώρους που θα ταιριάζουν περισσότερο στο ύφος των θεματικών σου συναυλιών. Δώσε μας το περιθώριο να σε αποθυμήσουμε λιγάκι κι έπειτα επανέκαμψε δριμύτερος, αλλά βασιζόμενος στις επιτυχημένες συνταγές του παρελθόντος.
Τέλος, εξέτασε και το ενδεχόμενο να ράγισε η εικόνα σου εξαιτίας της συζυγικής υφυπουργοποίησης και της υπογραφής του μνημονίου, ή εξαιτίας των επεισοδίων που σημειώθηκαν στη διάρκεια των συναυλιών αλληλεγγύης σε γειτονιές της Αθήνας τα οποία και σε ανάγκασαν να σταματήσεις. Γιωργάκη… στάσου… γιαούρτ’…..
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Θερμά παρακαλούμε την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία για τη φύλαξη του θεάτρου, που έχει ειδοποιηθεί εδώ και δύο εβδομάδες, να μεριμνήσει επιτέλους για τη σφηκοφωλιά η οποία συνέχιζε να υπάρχει και το βράδυ της Τετάρτης κάτω από το πρώτο σκαλοπάτι της δεύτερης πτέρυγας εκ δεξιών. Ο φύλακας ενημερώθηκε σχετικά και του υποδείχθηκε το επίμαχο σημείο πριν την έναρξη της παρασκευάτικης παραστάσεως «Ποιος τη ζωή μου…» και είχε υποσχεθεί ότι θα το φρόντιζε.
Ωστόσο και το βράδυ της Τετάρτης κάναμε παρέα με τα έντομα, τα οποία ευτυχώς μας φέρθηκαν με ευγένεια, αλλά μέχρι πότε θα δείχνουν καλή ανατροφή; Δεν είναι προτιμότερο να προλαμβάνουμε δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να τρέχουμε αιφνιδιασμένοι και πανικόβλητοι προκειμένου να προσφέρουμε πρώτες βοήθειες σε κάποιον τσιμπημένο θεατή;
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
=
