Τον τελευταίο καιρό όλο και συχνότερα η πόλη μας ξαφνιάζει ευχάριστα το υδροκέφαλο κέντρο στο χώρο του πολιτισμού. Μια τέτοια στιγμή πολιτιστικής ευωχίας ζήσαμε, όσοι βρεθήκαμε στον πολυχώρο της Αθηναΐδας, απολαμβάνοντας την παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας ‘’Ισορροπιστής Αεροσκαφών’’.
Ο τίτλος της παράστασης είναι ευρηματικός στη σημειολογία του. Η ισορροπία-κατά γενική παραδοχή- αποτελεί ζητούμενο σε κάθε ανθρώπινη δράση. Ο ισορροπιστής-κυρίαρχος των κινήσεων του-διασφαλίζει την απαιτούμενη σταθερότητα και ασφάλεια κατά την πορεία.
Η γενική αντικειμενική του τίτλου ‘’Ισορροπιστής Αεροσκαφών’’ παραπέμπει ευθέως σε μια υψιπετή πορεία. Και τέτοια ισορροπημένη θεατρική πτήση χαρήκαμε καθ΄ όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Δύο δεξιοτέχνες χειριστές του λόγου και της θεατρικής πράξης, ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης, χάραξαν την πορεία με μαεστρία, οδηγώντας τους θεατές σε αυτό το απολαυστικό θεατρικό ταξίδι.
Ο συγγραφέας Θοδωρής Θεοδωρίδης εδώ και καιρό μας αιφνιδιάζει ευχάριστα με το να μας κοινωνεί τα πνευματικά του πρόσφορα, είτε αυτά αφορούν το χώρο του τραγουδιού, είτε αφορούν το χώρο της συγγραφής. Με καλπάζουσα δημιουργική φαντασία διαπερνά τη γήινη ατμόσφαιρα και εισέρχεται στην πλανητική γειτονιά. Η αμίμητη ατάκα του «είναι πολλά τα λεφτά Άρη», προσΑΡάζει το διαστημόπλοιο της φαντασίας του στην επιφάνεια του μακρινού μας πλανήτη. Αν σε πρώτη ανάγνωση του θεατρικού κειμένου η οργιαστική φαντασία του Θοδωρή αποτελεί το πρώτο ευδιάκριτο γνώρισμά του, το χιούμορ του που αγγίζει τα όρια του βιτριολικού αυτοσαρκασμού αποτελεί χωρίς αμφιβολία το ταυτολογικό του στοιχείο. Όμως εκεί που κανείς στέκεται-με παραδοχή του σμιλεμένου ταλέντου του-είναι η υποδειγματική για την εκφραστική της ενάργεια χρήση του λόγου. Του σφριγηλού, ευθύβολου, σπαρταριστού για την ζωντάνια του λόγου. Η θητεία του Θοδωρή στη δημοσιογραφία είναι ίσως αυτή που ακόνισε τη γραφή του καθιστώντας την λεπιδοφόρα.
Δεν είμαι βέβαια κριτικός∙ ως φιλόλογος ωστόσο δικαιούμαι να εκφέρω άποψη για το λεκτικό του ύφος. Ωστόσο θα επικαλεστώ την άκρως θετική κρίση του Νάσου Βαγενά-πρωθιερέα της λογοτεχνικής κριτικής- που εξήρε την θεατρική γραφή του Θοδωρή. Η συγγραφική κατάθεσή του παρέχει διαβατήριο για την άξια πολιτογράφηση του Θοδωρή ‘’εις των ιδεών την πόλη’’
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στο άξιο θεατρικό πιλοτάρισμα τον συγκυβερνήτη της παράστασης του έτερου Θοδωρή του Γκόνη. Μια ακόμη σημαντική θεατρική κατάθεση στο ταμείο του περιφερειακού μας θεάτρου. Η θητεία του στα θεατρικά δρώμενα της πόλης μας τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει την παγιωμένη πεποίθηση ότι το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας αποτελεί τη μήτρα κυοφορίας πολιτισμού στην περιφέρεια.
Άφησα για το τέλος τον επί σκηνής ΄΄Ισορροπιστή’’, τον απαράμιλλο Δημήτρη Πιατά. Επί χρόνια δυσκολεύομαι να δώσω απάντηση στο θεατρικό δίλημμα. Ο μεγάλος ερμηνευτής άραγε πρέπει να προσαρμόζει το κείμενο στα ερμηνευτικά του μέσα ή μήπως πρέπει να συμβαίνει το αντίθετο που σημαίνει ότι το ερμηνευτικό ύφος του πραγματικού ηθοποιού πρέπει να υπηρετεί τις ερμηνευτικές ανάγκες του έργου. Η απάντηση μου δόθηκε απολαμβάνοντας την ερμηνεία του Πιατά. Ιδανικός ισορροπιστής ανάμεσα στο εκρηκτικό του ταλέντο και στις σκηνοθετικές ανάγκες σχετικά με την τιθάσευση του γκροτέσκο της χειμαρρώδους ερμηνείας του. Με μία λέξη απολαυστικός καθ’ όλη τη διάρκεια του σχεδόν αποκλειστικού μονολόγου του, μας χάρισε θεατρικές στιγμές του απίστευτου ερμηνευτικού ταλέντου του.
Τελικά τυχεροί όσοι βρεθήκαμε μάρτυρες αυτής της πανηγυρικής καθόδου του ΔΗΠΕΘΕ της πόλης μας και της στιγμιαίας πολιτιστικής άλωσης του κέντρου απ’ τις καλλιτεχνικές και πνευματικές δυνάμεις της πόλης μας. Γι’ αυτή την αλησμόνητη εμπειρία μας τους ευχαριστούμε με την πεποίθηση και την ευχή να είναι καλοτάξιδοι στα καλλιτεχνικά τους ταξίδια.
—
