Την απόλαυσε αρκούντως το καβαλιώτικο κοινό την πανελλήνια πρεμιέρα του Εθνικού Θεάτρου το βράδυ του Σαββάτου στους Φιλίππους, παρακολουθώντας την παράσταση των «Βατράχων» ιδωμένη από τη σκηνοθετική σκοπιά του Γιάννη Κακλέα, ο οποίος ετοίμασε ένα υπερθέαμα υψηλής αισθητικής. Δύο θεατρικές ώρες που χόρτασαν τα μάτια του θεατών, γεμάτες με μια διαφορετική αριστοφανική προσέγγιση, στην οποία έδωσαν σάρκα και οστά οι ικανοί ηθοποιοί του θιάσου. Κάποιοι από αυτούς γνωστοί και ήδη καταξιωμένοι και κάποιοι που δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά σε νέα είδη, αφήνοντας πίσω τους ενθουσιώδεις εντυπώσεις. Φέτος το καλοκαίρι του Εθνικό Θέατρο τηρεί πιστά τη δέσμευση να παράγει πολιτισμό και να τον προσφέρει στο κοινό. Φέτος το καλοκαίρι το κοινό, όπου κι αν περιοδεύσουν οι «Βάτραχοι» μπορεί να παρακολουθήσει μια δίωρη παράσταση φτιαγμένη όπως αξίζει επιτέλους στο σατιρικό ποιητή.
Η διαπίστωση επαναλαμβάνεται σταθερά πλέον. Ο κόσμος έχει ανάγκη από γέλιο. Θέλει να αφεθεί στη διάρκειας μιας κωμωδίας και να ξεχαστεί από όσα δυσάρεστα κουβαλά μέσα του νυχθημερόν. Επομένως, η επιλογή ενός αριστοφανικού έργου αποδεικνύεται εύστοχη. Αρκεί φυσικά οι θεατές να έχουν την τύχη να καταβάλουν το αντίτιμο του εισιτηρίου τους προκειμένου να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση κι όχι μια κακοφτιαγμένη επιθεώρηση με πλήθος βωμολοχιών και φαλών, στελεχωμένη με πιασάρικα ονόματα που θα μαζεύουν ως κράχτες κόσμο στις θεατρικές πιάτσες της καλοκαιρινής αρπαχτής.
Η ορχήστρα του θεάτρου των Φιλίππων λοιπόν ευτύχησε να φιλοξενήσει μια αριστοφανική παράσταση που δίδαξε τους στίχους νεοελλήνων ποιητών, συνδυασμένους με τον αρχαίο λόγο. Οι δε θεατές ελπίζω να ανακάλυψαν ότι μπορούν να γελάσουν απενοχοποιημένα κι αυθόρμητα και όχι να εκβιαστούν με κρύες χοντράδες και γελοίες μουτσούνες. Υπεύθυνος για τις παραπάνω σκέψεις και συμπεράσματα είναι ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας, το όραμα του οποίου χρηματοδότησε η διοίκηση του θεατρικού οργανισμού και υλοποίησε το σύνολο των συντελεστών της παράστασης.
ΑΝΟΙΞΑΝ ΟΙ ΝΤΟΥΛΑΠΕΣ ΚΑΙ ΙΔΟΥ…
Το τρομακτικό πλήθος των κουστουμιών μας ώθησε να ρωτήσουμε για το κόστος της παραγωγής. Έτσι μάθαμε πως οι δαπάνες αφορούσαν κυρίως τις αμοιβές των συντελεστών, αφού φέτος άνοιξε το πλούσιο βεστιάριο του Εθνικού και μεταποιήθηκαν σχεδόν όλα τα σχετικά κοστούμια, με αποτέλεσμα το κόστος να είναι μικρό. Η εξοικονόμηση χρήματος ήταν μια εξυπνότατη κίνηση, η αξιοποίηση της γκαρνταρόμπας στάθηκε σημαντική, ενώ οι φανατικοί θεατές των παραγωγών του οργανισμού θυμήθηκαν κοστούμια που είχαν δει στο παρελθόν διαμορφωμένα καταλλήλως για τους «Βατράχους». Ρούχα, μάσκες, καπέλα, παπούτσια που αιχμαλώτιζαν το βλέμμα όχι μόνο με το χρώμα και τη ραφή τους, αλλά κυρίως με την ποικιλία τους και τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς υπό τους οποίους άλλαζαν. Για όλα αυτά θερμά συγχαρητήρια αξίζουν στην Εύα Νάθενα.
Το σκηνικό της παράστασης επιτέλους ήταν αυτό που αξίζει σε ένα Εθνικό. Γέμισε την ορχήστρα κι έδωσε στους ηθοποιούς την ελευθερία να κινηθούν σε μεγάλη έκταση. Ο Μανόλης Παντελιδάκης δημιούργησε μια λειτουργική σύνθεση που θύμισε σκηνικά παλιών καλών εποχών, ερχόμενη σε αντίθεση με το σύγχρονο μινιμαλιστικό δόγμα της κρίσης. Θερμές ήταν οι απόψεις που ακούστηκαν και την εξαιρετική κίνηση του θιάσου, η οποία οφείλεται στη διδασκαλία του Χρήστου Παπαδόπουλου. Η δε μουσική του Σταύρου Γασπαράτου σύστησε στο κοινό με διαφορετική ιδιότητα καλλιτέχνες όπως ο Λαέρτης Μαλκότσης, ο Σωκράτης Πατσίκας, ο Γιωργής Τσουρής. Τα τραγούδια της παράστασης ερμήνευσαν η Μαρία Κωνσταντάκη, ο Λαέρτης Μαλκότσης, ο Ιβάν Σβιτάιλο, ο Γιωργής Τσουρής και η Εβελίνα Παπούλια που αποτέλεσε μια μεγάλη έκπληξη λόγω του πολύπλευρου ταλέντου της το οποίο ξεδιπλώθηκε εντέχνως.
ΦΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ!
Εκείνο που εξιτάρει το θεατή μιας παράστασης είναι η ερμηνεία ενός ηθοποιού, που κάτω από τις ορθές σκηνοθετικές εντολές στέκεται ικανός να «ανθίσει» και να ενθουσιάσει βάσει του ρόλου του. Η αναφορά έχει ως αιτία τον εξαιρετικό Φάνη Μουρατίδη, που ερμήνευσε τον Ευριπίδη με τέτοιο τρόπο ώστε εξακόντισε εαυτό στην κορυφή. Κι όμως στον παρελθόν το συγκεκριμένο ταλαντούχο καλλιτέχνη άλλοι σκηνοθέτες κατάφεραν να τον καταστήσουν μια δυσάρεστη καρικατούρα. Φέτος πάντως, μαζί με το κύρος του ποιητή, αποκαταστάθηκε και η θετική κριτική για τον ηθοποιό.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος έχει δημιουργήσει πια τη δική του αριστοφανική φιγούρα, την οποία ο κόσμος αγαπά και χειροκροτεί με θέρμη. Είτε ως Λυσιστράτη, είτε ως Τρυγαίος, είτε ως Διόνυσος, ο Βασίλης φαίνεται να ταιριάζει στον Αριστοφάνη σα γάντι. Ίσως διότι πρόκειται για έναν από τους καλύτερους σύγχρονους κωμικούς της χώρας.
Το να μπεις στη διαδικασία αξιολογήσεως του Γιάννη Ζουγανέλη μάλλον είναι μάταιο, αφού όπως μας είπε ο Αντώνης Κούφαλης, μιλούμε για μία εμβληματική περσόνα που δύναται να «χρησιμοποιηθεί» ως πασπαρτού. Στη συγκεκριμένη παράσταση κράτησε το ρόλο του Αισχύλου, διακωμωδώντας τα έργα του «ανταγωνιστή» του με επιτυχία και με τη βοήθεια εξυπνότατων στίχων. Ο νεαρότατος Πάνος Βλάχος, γεννημένος μόλις το 1985, έκανε ένα καλό «μπάσιμο» στο συγκεκριμένο θεατρικό είδος και με την παρουσία του άφησε υποσχέσεις για μια λαμπρή συνέχεια.
Όποιος πει κακή κουβέντα για την Εβελίνα Παπούλια, τον προειδοποιώ ότι θα μαλώσουμε άσχημα. Δεν είναι μόνο «θεά» ως γυναίκα, αλλά και συνδυάζει ικανότητες στην υποκριτική, στο χορό και όπως ανακαλύψαμε στη διάρκεια των «Βατράχων» και στο τραγούδι του οπερετικού είδους. Τα σέβη μου για κάθε ένα της ταλέντο. Τη θετική μου έκπληξη θα πρέπει επίσης να διατυπώσω για τις μουσικές δεξιότητες του Λαέρτη Μαλκότση και του Σωκράτη Πατσίκα.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ: Στον παππού Αριστοφάνη, που μόνο μέσα από παρόμοιες φιλότιμες και αξιόλογες θεατρικές προσπάθειες μπορεί να αποκατασταθεί και να πάψει επιτέλους να αποτελεί στόχο άσχετων «επιθεωρησιογράφων» κάθε καλοκαίρι.
Χαιρετίσματα στο Γιάννη Κακλέα, αφού επέστρεψε στον Αριστοφάνη την κλεμμένη ποιητική του διάσταση, μέσα από μια σκηνοθετική προσέγγιση η οποία κατάφερε να με κρατήσει καθηλωμένη στο βράχο επί δίωρο, χάνοντας κυριολεκτικά την αίσθηση του χρόνου.
Χαιρετίσματα στο Εθνικό Θέατρο για την παραγωγή του και ιδιαίτερα συγχαρητήρια στο δικό μας άνθρωπο, στον Αντώνη Κούφαλη. Μας χάρισε όμορφες στιγμές, γνωρίζοντας ότι ήμασταν οι πρώτοι θεατές που ανακαλύπταμε τους «Βατράχους». Δε διατηρούσαμε καμία αμφιβολία ότι η ανάληψη των καθηκόντων του αναπληρωτή καλλιτεχνικού διευθυντή θα ήταν ένα εχέγγυο για την έτι περαιτέρω ποιοτική ανέλιξη του φορέα. Κάποιοι «σοφοί» ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν όταν του πρότειναν τη συνεργασία προκειμένου να τον εντάξουν στο δυναμικό τους!
* (Η αγάπη, η αδυναμία και ο τοπικισμός δεν κρύβονται)
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
=====================================================================
