Στις 8 παρά τέταρτο το πρωί, της 8ης Μαΐου 2015, σημειώθηκε στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ, στον Ασπρόπυργο ισχυρή έκρηξη από την οποία τραυματίστηκαν άνθρωποι, εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ, τρεις εκ των οποίων έχασαν τη μάχη με τη ζωή.
Ένας από τους τραυματίες που πριν από λίγες ημέρες βνήκε από το νοσοκομείο και επέστρεψε στην Καβάλα, είναι ο 49χρονος συμπολίτης Φίλιππας Τσαλόγλου. Μετά από 18 περίπου χρόνια εργασίας σε επιχείρηση που εδρεύει στην Καβάλα λόγω της κρίσης απολύθηκε. Η τύχη τα έφερε έτσι να δουλέυει προσωρινά στην εταιρία ΕΚΜΕ και για ένα μήνα η συγκεκριμένη εταιρία τον έστειλε για εργασίες συντήρησης στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο.
Ο Φίλιππας Τσαλόγλου με τον οποίο χθες μιλήσαμε, φιλοξενείται αυτό το διάστημα στο σπίτι συγγενών του στο Πολύστυλο, δεν έκρυψε τις εντυπώσεις του, την εμπειρία που έζησε, λέγοντας τη φράση, «γύρισα από την κόλαση».
Τραυματίστηκε αρκετά σοβαρά στο ατύχημα, μεταφερθηκε και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα, είναι ήδη στην Καβάλα. Κάθε μέρα αισθάνεται και είναι καλύτερα. Παρόλα αυτά η ζωή του ήταν σε κίνδυνο.
Θυμάται και δακρύζει με λεπτομέρειες εκείνο το περιστατικό, σημειώνοντας ότι βρέθηκε στο σημείο της έκρηξης πολύ κοντά σε αυτήν, γιατί στον πύργο 3.060 που σημειώθηκε η έκρηξη δίδονταν ραντεβού, εκεί γινόταν η συνάντηση των μελών του συνεργείου του, στο οποίο ο ίδιος ήταν επικεφαλής. Εκεί περίμενε οι συνάδελφοί του να του φέρουν τα εργαλεία προκειμένου στη συνέχεια το συνεργείο να κινηθεί μέσα στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ για τις καθιερωμένες δουλειές συντήρησης.
Όπως θυμάται τώρα και εκτιμά υπάρχει ανθρώπινο λάθος που προκάλεσε την έκρηξη. Λέει χαρακτηριστικά ότι αυτό είχε σημειωθεί κατά πάσα πιθανότητα την προηγούμενη μέρα. Εννοεί ότι στον πύργο 3.060 σημειώθηκε διαρροή βενζίνας, ενώθηκε η βενζίνη με το προπάνιο, το γεγονός αυτό προκάλεσε την έκρηξη.
Για τους άλλους εργαζόμενους που είτε τραυματίστηκαν, είτε βρήκαν τραγικό θάνατο, λέει ότι εκείνη τη στιγμή είχε διαπιστωθεί το πρόβλημα, έτρεξαν να το λύσουν, μα δεν πρόλαβαν, καθώς κοντά στον πύργο 3.060 που έγινε η έκρηξη βρέθηκαν μεν, προσπάθησαν ν΄ αποτρέψουν το γεγονός, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Εντελώς συμπτωματικά χθες ανακοινώθηκε από τα ΕΛΠΕ ότι το διϋλιστήριο του Ασπροπύργου ξαναμπαίνει σε λειτουργία αρχές Ιουνίου.
Όπως ανακοινώνεται από τα ΕΛΠΕ η επαναλειτουργία της μονάδας καθυστέρησε λόγω της πυρκαγιάς και της έκρηξης, το διϋλιστήριο δε, αναφέρεται στην ίδια ανακοίνωση, είχε διακόψει την παραγωγική διαδικασία στις 20 Απριλίου, για τις προγραμματισμένες τεχνικές εργασίες συντήρησης που γίνονται μια φορά κάθε πέντε χρόνια.
Ο Φ. Τσαλόγλου μίλησε στην εφημερίδα μας, αναλυτικά για όλη την ιστορία, αυτή την τραγική περιπέτεια που έζησε, ξεκινώντας από ζητήματα που έχουν σχέση με την πρόσληψή του στην ΕΚΜΕ, μέσω ενός φίλου του. Το ότι η εταιρία αυτή τον έστειλε στα ΕΛΠΕ για έναν περίπου μήνα. Τη δουλειά που έκανε και βέβαια το θλιβερό περιστατικό.
Η συνέντευξη μαζί του έχει ως εξής:
ΕΡ: Να μας πεις κατ΄ αρχήν πως βρέθηκες να δουλεύεις στον Απρόπυργο;
ΑΠ: «Η ΕΚΜΕ (κατασκευαστική εταιρία σε Καβάλα και Θεσσαλονίκη)με επέλεξε σαν τεχνίτη. Είχα δώσει στοιχεία γραφής πριν από 3 – 4 μήνες στο εργοστάσιο της Καρβάλης και με επέλεξε για τον Ασπρόπυργο, για ένα μήνα εργασίας».
ΕΡ: Πότε πήγες;
ΑΠ: «Εκεί πήγα 24 Απριλίου».
ΕΡ: Η δουλειά ποια ήταν;
ΑΠ: «Η δικιά μου δουλειά ήταν εφαρμοστής. Αλλάζαμε βάνες και εξαερωτικά ενός χρόνου και γενικά η συντήρηση του εργοστασίου της ΕΛΠΕ του Λάτση».
ΕΡ: Δούλευες μόνος σου ή ήσουνα σε ομάδα εργαζομένων;
ΑΠ: «Ήμουν επικεφαλής μιας ομάδας εργαζομένων. Επρόκειτο για μία ξεχωριστή ομάδα που ανελάμβανε εργασίες και τις τελειώναμε».
ΕΡ: Μέχρι εκείνη την ημέρα είχε γίνει κάτι άλλο;
ΑΠ: «Ψιλοπράγματα. Ψιλοατυχήματα που ούτε τα λαμβάνουμε υπόψη, γιατί ήταν κάτι το συνηθισμένο».
ΕΡ: Εκείνη την ημέρα πως έγινε το περιστατικό;
ΑΠ: «Για μένα προσωπικά το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν εντελώς τυχαίο για εκείνη τη μέρα. Τα άλλα τα παιδιά μόνιμα συνεργάζονταν με τα ΕΛΠΕ. Η διαδικασία ήταν η εξής, ότι σαν επικεφαλής ομάδας έπρεπε να γυρίσω για να τελειώσουμε τις εργασίες, έπρεπε να πάρω κάποιες υπογραφές από τους μονιμους. Οι μόνιμοι ήταν οι χειριστές και οι πυροσβέστες του εργοστασίου. Σαν σημείο όπου βρισκόμασταν ήταν αυτός ο 3060. Εκεί μαζευόμασταν όλοι. Αφού έκανα μία επισκόπηση του έργου, τι εργαλεία χρειαζόμασταν πηγαίναν οι υπόλοιποι να φέρουν τα εργαλεία με κάποιο όχημα. Το διάστημα που φύγανε να πάρουνε αυτά τα εργαλεία έγινε η έκρηξη. Χωρίς να υπάρχουν άνθρωποι μέσα. Σίγουρα υπάρχει ανθρώπινο λάθος αλλά ήταν της προηγούμενης ημέρας. Απλά έτυχε την ώρα που πήγαμε εμείς να πάρουμε τα εργαλεία μας, μα γίνει η έκρηξη και να μας «πάρει» κι εμάς».
ΕΡ: Δηλαδή δεν δουλεύατε εκείνη την ώρα. Ήσασταν εκεί για διαδικασία;
ΑΠ: «Εάν ήταν γύρω στις 8.30 με 9.00 η ώρα θα θρηνούσαμε πολλά θύματα. Έχει πάρα πολύ κόσμος αυτός ο πύργος. Αυτός ειδικά ήταν κλειδί του εργοστασίου. Από εκεί περνούσαν διάφορα έργα και βενζίνη».
ΕΡ: Γίνεται η έκρηξη και τι θυμάσαι μετά;
ΑΠ: «Απ΄ την έκρηξη και μετά εκτοξεύονται διάφορα αέρια, μεγάλη πίεση, μία κόλαση».
ΕΡ: Εσύ;
ΑΠ: «Εγώ, έτσι ήμουνα έπεσα κάτω, λιποθύμησα. Βγήκα απ΄ τα σύρματα. Κρατιόμουνα να μην πέσω κάτω. Περπατούσα. Από κάποιο σημείο και μετά δε θυμάμαι τίποτα. Και ξύπνησα μετά Δευτέρα το μεσημέρι που ήρθε η γυναίκα μου και με είδε. Την Παρασκευή 8 παρά το πρωί δεν θυμάμαι τίποτα. Μετά ξύπνησα τη Δευτέρα».
ΕΡ: Οι γιατροί τι διαπίστωσαν;
ΑΠ: «Οι γιατροί διαπίστωσαν εσωτερικά εγκαύματα στα πνευμόνια. Δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή. Ήμουνα σε καταστολή μέχρι την Τετάρτη».
ΕΡ: Πήγανε όμως όλα καλά.
ΑΠ: «Ναι, δόξα τω Θεώ, όλα καλά πήγανε. Είχα μεγάλη τύχη. Υποστήριξη από εδώ από την Καβάλα, από πολλούς φίλους και τους ευχαριστώ γι΄ αυτό. Πιο πολύ το θέμα ήταν ψυχολογικό. Όταν μπόρεσα και στάθηκα στα πόδια μου ψυχολογικά, την αναπνοή λίγο – λίγο την πάλευα».
ΕΡ: Τώρα έχεις κάποια προβλήματα αναπνευστικά;
ΑΠ: «Ναι, τα οποία σιγά – σιγά, χρόνο με το χρόνο, αυτά ξεπερνιούνται. Μόνο λίγο με τη γύρη αυτής της εποχής, από τα λουλούδια, για να μην μ΄ αφήσει κάποιο πρόβλημα υγείας φορώ αυτή τη μάσκα».
ΕΡ: Υπάρχουν άνθρωποι που τελικά έχασαν τη ζωή τους.
ΑΠ: «Ναι, χθες έμαθα ότι κι ο τρίτος… Ακριβώς εκεί στην περιοχή ήμασταν έξι άτομα. Οι πέντε ήταν μόνιμοι. Εγώ στο δωμάτιο ήμουνα με τον χειριστή, ήμασταν κοντά. Αυτός έχει καμένα τα πόδια του, οι τρεις σχωρεθήκανε και ο ένας είναι βαριά».
ΕΡ: Θα το ξεχάσεις ποτέ αυτό το συμβάν;
ΑΠ: «Ποτέ – ποτέ… Τότε ήταν μια κόλαση. Για μένα ήταν πολύ δύσκολα… Δούλευα πριν σε μία εταιρία γύρω στα 18 χρόνια. Λόγω της κρίσης μας απολύσανε, εμένα και κάποια άλλα άτομα. Ήμασταν πολύ παλιοί. Μετά πήγα στην ΕΚΜΕ λόγω ενός φίλου και γνωστού κι από εκεί με επέλεξαν κι έτσι έγινε η επιλογή και με πήρανε, αφού έδωσα κάποιες εξετάσεις μου δώσανε αυτή την κάρτα, Με αυτή την κάρτα έμπαινα στον Ασπρόπυργο. Έτσι ξεκινήσανε όλα».
ΕΡ: Εάν δεν συνέβαινε το ατύχημα θα δούλευες ακόμη εκεί;
ΑΠ: «Ναι, βέβαια. Βέβαια ήταν επιλογή τους. Αυτή λέγανε πως ήμουνα καλός στην εργασία μου και αναλαμβάναμε εμείς με την ομάδα μας δύσκολες εργασίες. Είχαμε έναν πρωτεργάτη από την Καρβάλη τον Πολυζάκη Γιάννη, ο οποίος ήταν πάρα πολύ έμπειρος, ήτανε στην ομάδα. Αυτός μας καθοδηγούσε. Αν κι έβαζα εγώ τις υπογραφές, αυτός μας καθοδηγούσε».
ΕΡ: Αυτός δεν ενεπλάκη στο ατύχημα;
ΑΠ: «Όχι, δεν ενεπλάκη. Ήταν μακρυά, γιατί εκεί κανόνιζε τι δουλειές, τι εργαλεία χρειαζόμαστε, που θα πάμε, μας οργάνωνε με λίγα λόγια».
ΕΡ: Πρώτα ο Θεός, πότε θα είσαι πλήρως καλά;
ΑΠ: «Αυτό δεν το ξέρω. Από τα πνευμόνια εξαρτάται. Μου είπανε ότι τα πνευμόνια άρχισαν ν΄ αναζωογονούνται γι΄ αυτό και μ΄ άφησαν να βγω μετά από πολύ σκληρές δοκιμασίες στο νοσοκομείο. Με είπανε ότι είμαι σε καλό δρόμο».
