Λόγια της Sara Melul (1941-), στιχουργού από το Buenos Aires10 dicembre 1977: Azucena Villaflor
Μουσική του Marcelo Saraceni (1957-), κιθαρίστα, συνθέτη και και η γη τής αργεντίνικης μουσικής, επίσης από το Μπουένος Άιρες.
Το κείμενο βρέθηκε στο TodoTango. Ένα ταγκό αφιερωμένο στην Azucena Villaflor de Vicenti (1924-1977), αργεντινή από την Avellaneda, γεννημένη σε μια εργατική οικογένεια, τηλεφωνήτρια σε εταιρεία ηλεκτρικών οικιακών συσκευών. Παντρεμένη με τον εκπρόσωπο συνδικαλιστή Pedro De Vicenti, με τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά, το 1976 ένα από αυτά, ο Néstor, απήχθη μαζί με τη φίλη του, Raquel Mangin.
Η Azucena Villaflor και τα παιδιά της
Η Azucena αμέσως ξεκίνησε να τους αναζητεί, επισκεπτόμενη κάθε νεκροτομείο και κάθε αστυνομικό τμήμα και ζητώντας μάταια βοήθεια από τους αρχηγούς του στρατιωτικού βικαριάτου (και εδώ μου τίθεται ένα ερώτημα: γιατί δεν ακούμε ποτέ να συζητούν για τις ευθύνες των στρατιωτικών ιερέων σε ιστορικές καταστάσεις όπως αυτή της δικτατορίας και του βρώμικου πολέμου στην Αργεντινή;). Στις ανήκουστες περιπλανήσεις της, η Azucena Villaflor συνάντησε πολλές άλλες μητέρες που αναζητούσαν τα εξαφανισμένα παιδιά τους. Με κάποιες από αυτές αποφάσισε ότι οι υποθέσεις τους θα έπρεπε να τεθούν υπόψη της κοινής γνώμης.
30 abril 1977, primera ronda de las Madres de Plaza de Mayo, 30 Απριλίου 1977, πρώτη πορεία των μητέρων της Πλατείας Μάϊου
Μια μέρα η Azucena Villaflor και άλλες μητέρες συγκεντρώθηκαν στην κεντρική Plaza de Mayo, μπροστά από την Casa Rosada, την έδρα της κυβέρνησης. Για να μην παραβιαστεί η απαγόρευση συγκέντρωσης και συνάντησης, οι μητέρες άρχισαν να περπατούν σε κύκλο γύρω από την πλατεία: ήταν η 30η Απριλίου 1977 και οι »Μητέρες της Πλατείας του Μάϊου», «Madres del Plaza de Mayo» είχαν μόλις γεννηθεί. Στις 10 Δεκεμβρίου 1977, παγκόσμια ημέρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι Madres δημοσίευσαν μια πληρωμένη αγγελία στις εφημερίδες με τα ονόματα των εξαφανισμένων παιδιών τους. Το ίδιο βράδυ, η Azucena Villaflor απήχθη από μια ένοπλη ομάδα από το σπίτι της στην Avellaneda. Εκείνη αντιστάθηκε και ήδη επί τόπου οι απαγωγείς την χτύπησαν άγρια. Μεταφέρθηκε στο περιβόητο παράνομο στρατόπεδο κράτησης της Escuela de Mecánica de la Armada (ESMA), η Azucena βασανίστηκε και στη συνέχεια σφαγιάστηκε μαζί με άλλους κρατούμενους. Ανάμεσα στους δήμιους της ήταν σίγουρα ο λοχαγός Alfredo Astiz, «el ángel de la muerte», »ο άγγελος του θανάτου», ένας από τους συντονιστές του «Grupo de Tareas 3.3.2», αυτό ήταν σε κώδικα το απόσπασμα θανάτου της ESMA.
Madres desaparecidas Μητέρες εξαφανισμένες
Τα λείψανα της Azucena Villaflor, θαμμένα μαζί με άλλα θύματα σε ομαδικό τάφο, βρέθηκαν μόλις το 2002, αλλά ορισμένα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα των υπηρεσιών της βορείου Αμερικής, που δεν διαβιβάστηκαν ποτέ σε δημοκρατικές κυβερνήσεις στην Αργεντινή, δείχνουν ότι ο θάνατος της Azucena Villaflor ήταν ήδη γνωστός το 1977, λίγες μέρες μετά την απαγωγή της. Το σώμα της, μαζί με αυτά των δύο άλλων απαχθέντων Μητέρων, της Esther Ballestrino και της María Ponce, και των δύο Γαλλίδων καλογριών, της Alice Domon και της Léonie Duquet, είχαν ήδη βρεθεί σε μια παραλία στην περιοχή Bonaerense. Όπως συνέβαινε συχνά, η θάλασσα επέστρεφε τα πτώματα των δολοφονημένων τους οποίους οι δήμιοι προσπάθησαν να εξαφανίσουν πετώντας τους στον ωκεανό από αεροπλάνα… Το 2005 η Azucena Villaflor θάφτηκε στη βάση της Πυραμίδας στην Plaza de Mayo, εκεί όπου ξεκίνησαν οι σιωπηλές πορείες των Mητέρων … Στις 8 Μαρτίου που μας πέρασε, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής Ημέρας των Δικαίων, στον Κήπο των Δικαίων όλου του κόσμου που φτιάχτηκε στο πάρκο του Monte Stella (la «Montagna de San Sir») στο Μιλάνο, φυτεύτηκαν έξι νέα δέντρα αφιερωμένα σε ισάριθμες γυναίκες. Ανάμεσά τους, η Azucena Villaflor. Ήταν παρούσα η κόρη της, Cecilia De Vincenti.
Τίποτα δεν έχει ακουστεί ποτέ για τον Néstor De Vicenti, τον γιο της Azucena Villaflor, και τη φίλη του Raquel Mangin, που απήχθησαν από τον στρατό στις 13 Νοεμβρίου 1976 στο barrio της Avellaneda που ονομάζεται Villa Domínico. Ήταν ένας από τους υπεύθυνους για τις εκδόσεις των Montoneros στο Μπουένος Άιρες και για αυτό συνελήφθησαν και τους εξαφάνισαν για πάντα.
Néstor con la madre Azucena ο Νέστωρ με την μητέρα του
είναι τον Οκτώβριο του 1977, όταν η Azucena Villaflor και οι άλλες μητέρες πορεύονταν κάθε εβδομάδα για αρκετούς μήνες, όλο και πιο πολλές, μπροστά από την Casa Rosada, που τους πλησίασε ένας νεαρός, κάποιος Gustavo Niño, ο οποίος έλεγε πως είχε έναν αδερφό εξαφανισμένο, desaparecido και ότι ήθελε να τον ψάξει, επειδή η μητέρα του ήταν πολύ άρρωστη για να μπορέσει το κάνει. Αυτό το αγόρι κέρδισε την εμπιστοσύνη πολλών Madres, και της Azucena, στο σπίτι της οποίας φιλοξενήθηκε πολλές φορές. Και ακριβώς εκείνο τον ίδιο Οκτώβριο κάποιες μητέρες συνελήφθησαν, οδηγήθηκαν σε ένα αστυνομικό τμήμα, ανακρίθηκαν και υπέστησαν εκφοβισμούς. Τελικά τον Δεκέμβριο, η Esther Ballestrino και η María Ponce απήχθησαν και μαζί τους οι δύο Γαλλίδες καλόγριες, η Alice Domon και η Léonie Duquet, και αμέσως μετά η Azucena Villaflor…
Alfredo Astiz
Ο Gustavo Niño, ο όμορφος νεαρός που ήταν λίγο πολύ στην ηλικία των εξαφανισμένων παιδιών της Azucena Villaflor και των άλλων μητέρων, ήταν στην πραγματικότητα ο λοχαγός του ναυτικού Alfredo Astiz, γνωστός ως «El Ángel Rubio» ή «El Ángel de la Muerte», »Άγγελος του Θανάτου», βασανιστής της ESMA, ο οποίος είχε διεισδύσει εύκολα στη γυναικεία ομάδα και είχε δείξει στους δικούς του πώς να προσπαθούν να την αποσυντονίσουν, αποδιαρθρώσουν.
ο Alfredo Astiz ενώ υπογράφει την παράδοση στους Εγγλέζους
Ο Αλφρέντο Αστίζ δεν ήταν μόνο το σύμβολο των εγκλημάτων της δικτατορίας αλλά και η εικόνα της ήττας της μετά τον πόλεμο των Μαλβινών/Φώκλαντ, στο τέλος του οποίου το καθεστώς της Αργεντινής έλιωσε σαν το χιόνι ο ήλιος, αφού είχε προκαλέσει περίπου 30.000 εξαφανισμένους στα επτά χρόνια που διήρκεσε η λεγόμενη Διαδικασία Εθνικής Αναδιοργάνωσης, Proceso de Reorganización Nacional (1976-1983).
o Alfredo Astiz στη δίκη
Στις 23 Απριλίου 2014, ο Αλφρέντο Αστίζ, Alfredo Astiz, ο οποίος είναι σήμερα 64 ετών, καταδικάστηκε οριστικά σε ισόβια κάθειρξη για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Bernart Bartleby – 19/3/2016 – 17:33https://www.youtube.com/embed/uLKx9w3GuxM?rel=0&fs=1&wmode=transparent
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος infoautorg
Nacieron las madres
de tristes jadeos
dolores con hijos
fantasmas de ayer.
Negrita valiente
trabaja de obrera
tu nombre azucena
revive en la flor,
la lucha no olvida
tu entrega ferviente
secuestros de voces
de entrañas de vientres…
Fue de madrugada
sinuosos secuestros
sombras desangradas
pisaron tu andar,
armaste la lucha
pujando veredas
fundaste pañuelos
fue en Avellaneda…
Cenizas que arden
con rondas de plaza
bandera Azucena
te hacemos canción…
Cenizas que arden
con rondas de plaza
bandera Azucena
te hacemos canción…
Compañera enorme
mujer de tu pueblo
tu ronda primera
buscando verdad
nada te detuvo
ni clases ni agravios
golpeaste la entraña
de ese nunca más.
Llegó tu secuestro
en aquella mañana
tu cuerpo en la playa
nadie imaginó
con tu cabellera
de rubia y de ángel
tu nombre Azucena
revive en la flor.
Armaste la lucha
pujando veredas
fundaste pañuelos
fue en Avellaneda…
Cenizas que arden
con rondas de plaza
bandera Azucena
te hacemos canción…
Armaste la lucha
pujando veredas
fundaste pañuelos
fue en Avellaneda…
Cenizas que arden
con rondas de plaza
bandera Azucena
te hacemos canción…
μας το έστειλε η Bernart Bartleby – 19/3/2016 – 12:01
