1)Πώς βρεθήκατε να εργάζεστε στον τηλεοπτικό σταθμό…
Όπως κάθε παιδί που έχει ολοκληρώσει τις πανεπιστημιακές του σπουδές έτσι και εγώ απλά προσπάθησα να ασχοληθώ με κάτι πιο μόνιμο…Η αλήθεια είναι ότι οι σφαλιάρες ήταν πολλές και σε πολλούς τομείς.
Έχοντας τελειώσει φιλόλογος στο τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας της Κομοτηνής αρχικά προσπάθησα να απασχοληθώ στον τομέα της ιδιωτικής εκπαίδευσης ένας κλάδος που πραγματικά πλήττεται καθημερινά και οι ευκαιρίες που δίνονται σε νέα παιδιά σε τοπικό επίπεδο είναι πολύ λίγες…
Θέλω να σας πω πως έχω ψάξει φυσικά και αρκετές εργασίες που δεν είχαν καμία σχέση με τον κλάδο που έχω σπουδάσει, αξέχαστο μου έχει μείνει ένα περιστατικό όταν έδωσα το βιογραφικό μου για θέση πωλήτριας μου απάντησαν πως όλοι εσείς οι φιλόλογοι γίνεστε πωλητές και τότε απλά έσκισα το βιογραφικό
μου μπροστά στον συγκεκριμένο προϊστάμενο της επιχείρησης χαμογελώντας …. Ψάχνοντας δουλειά παντού λοιπόν και βρίσκοντας κλειστές τις πόρτες απλά πεισμώνεις περισσότερο βλέποντας πως η πραγματικότητα είναι αρκετά σκληρή και φυσικά απογοητεύεσαι στο γεγονός ότι οι παλαιότεροι απλά δεν θέλουν στην ουσία να στηρίξουν την νέα γενιά.
Έχεις δύο επιλογές ή απλά να παραιτηθείς ή να συνεχίσεις να κυνηγάς όποια ευκαιρία σου δοθεί.
Και το κυνήγι απλά έφερε την είδηση ότι το ENA CHANNEL έψαχνε φιλολόγους για να βοηθήσουν στην επιστημονική έρευνα για τα ντοκιμαντέρ που είχαν αναλάβει σε συνεργασία με την COSMOTE HISTORY… Και απλά έτσι ξεκίνησα τους άρεσε η δουλειά μου και απλά ξεκινήσαμε…
2) Κατά την άποψη σας και με την εμπειρία που αποκτήσατε, δημοσιογράφος σημαίνει…
Θέλω να σας πω πως δημοσιογράφος δεν έχω σπουδάσει.. Είμαι ένα παιδί με σπουδές πάνω στην Φιλολογία και με μεταπτυχιακές σπουδές σε εξέλιξη πάνω σ’ αυτό τον τομέα αλλά και στο Διεθνές Δίκαιο. Δημοσιογράφος γίνομαι απλά
καθημερινά ή τουλάχιστον προσπαθώ να γίνω καθημερινά και εμπειρικά…Ωστόσο νιώθω ότι η δημοσιογραφία είναι το επάγγελμα το οποίο ασχολείται με την μετάδοση , έλεγχο και έρευνα των ειδήσεων και των γεγονότων…Είναι ένα επάγγελμα που απαιτεί ψυχραιμία, βεβαιότητα για την αλήθεια των γεγονότων, επιμονή και γερό πολύ γερό στομάχι.
Τα χαρακτηριστικά του; Ανταγωνισμός, πισώπλατα μαχαιρώματα , καθημερινές απολύσεις και δυσκολία στην εύρεση εργασίας. Αλλά να σας πω και κάτι άλλο; ένα μαγικό ταξίδι στο άγνωστο. Κάθε πρωί που ξεκινάς από πολύ νωρίς δεν ξέρεις απλά που θα καταλήξεις…
Ένα ταξίδι με πολλές πολλές δυσκολίες και πολύ άγχος αλλά μαγικό για όλα αυτά που καθημερινά γνωρίζεις πράγματα που ίσως σε κάνουν χαρούμενο αλλά ίσως και δυστυχισμένο γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι στην πραγματικότητα είμαστε πολύ μικροί και ασήμαντοι σ αυτό τον κόσμο κάτι που για να αλλάξει χρειάζεται την δύναμη πολλών και οι πολλοί δεν τολμούν δυστυχώς, οπότε νιώθεις πιο μόνος από ποτέ…
3) Η επαγγελματική ενασχόληση σας αφήνει και πόσο προσωπικό ελεύθερο χρόνο;
Γελάω γιατί οι περισσότεροι πολίτες έχουν μία διαστρεβλωμένη εικόνα για την δημοσιογραφία. πρέπει να ξέρουν λοιπόν πως το τελικό αποτέλεσμα που είναι γι αυτούς για παράδειγμα μίας ώρας δελτίου ειδήσεων για μία δημοσιογραφική
και τεχνική ομάδα είναι η δουλειά μίας ολόκληρης ημέρας…. Που αυτό σημαίνει ότι όχι δεν υπάρχει η πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου… Το πιο απλό παράδειγμα ακόμη και αν έχει πάει 10 το βράδυ και έχεις ολοκληρώσει τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις εκφωνώντας το δελτίο ειδήσεων, μπορεί ένα έκτακτο γεγονός να σε οδηγήσει απλά εκεί…
Όταν για παράδειγμα έχεις μία πυρκαγιά πρέπει να πας …Τότε απλά οι αγαπημένοι σου άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι απλά συνεχίζεις και εσύ κατανοείς ότι οι γονείς σου έχουν τρομερή υπομονή μαζί σου χαχααχ ….Το επάγγελμα του δημοσιογράφου δεν σταματάει ποτέ απλά αναμένεις την επόμενη είδηση που πρέπει να βρεθείς εκεί και να την καταγράψεις.
4) Σκέφτεστε ότι έχετε μέλλον στη δημοσιογραφία και δη την τηλεοπτική; Θα θέλατε να έχετε μέλλον;
Απάντηση δεν υπάρχει ποτέ για το αύριο. Αυτό το επάγγελμα μου έχει διδάξει πως όσα σου φέρνει το λεπτό δεν σου φέρνει ο χρόνος…Δεν μπορώ να σας απαντήσω , δεν ξέρω τί να σας απαντήσω γιατί το μέλλον και το πεπρωμένο είναι άγνωστο…
Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι τα νέα παιδιά που σκοπεύουν να ασχοληθούν μ αυτό τον κλάδο και ιδιαίτερα της τηλεόρασης πριν μπουν να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους… Να μην αλλάξουν ποτέ και τίποτα… Η ελληνική τηλεόραση δυστυχώς δεν προάγει την προσωπικότητα, την μοναδικότητα και την διαφορετικότητα. Απαιτεί να
προσαρμόζεσαι στα δεδομένα και πρότυπα που σου επιβάλλουν…Η ελληνική τηλεόραση πρέπει να αλλάξει , πρέπει να μάθει να σέβεται την μοναδικότητα του καθενός σε όλα τα επίπεδα στην εμφάνιση, στην προσωπικότητα και στο πάθος του καθενός.. Και αυτό πρέπει να απαιτήσει η νέα γενιά, σεβασμό σ αυτό που είναι ο καθένας…
5) Το ότι είστε γυναίκα και μάλιστα νεαρής ηλικίας, είναι προσόν ή σας δημιουργεί προβλήματα;
Πρέπει να σας πω ότι έχω περάσει ατελείωτα ξενύχτια σε δημοσιογραφικά θέματα, σε δημοτικά συμβούλια, σε πλημμύρες , σε φυσικές καταστροφές για να καταφέρω να μην θεωρούμαι το μικρό κορίτσι του ena channel. Ο χώρος της δημοσιογραφίας είναι δύσκολος για μία γυναίκα, θέλει διπλό κόπο από έναν άντρα για να αποδείξει την αξία της και ότι μπορεί να γίνει καλύτερη και πιο δυνατή σ αυτό τον χώρο και πάνω από όλα ότι το αξίζει…
Γιατί σ αυτό τον χώρο πιστέψτε με ότι μία γυναίκα είναι περισσότερο αρσενικό από έναν άντρα…Και ότι ο ορισμός γυναίκα – αντράκι έχει γεννηθεί γι αυτό τον κλάδο…Δεν θα σας πω αν είναι προσόν ή ‘’κατάρα’’ θα σας πω απλά ότι είναι το όπλο για να νικήσεις με αξιοπρέπεια και δύναμη τα πάντα και να αλλάξεις πολλά…
Πρέπει να σας πω πως από μικρή εργάζομαι δίπλα στον
πατέρα μου και είμαι ευλογημένη γι αυτό γιατί του χρωστάω τα πάντα , ο οποίος είναι μηχανουργός, οπότε έχοντας μαθητεύσει σε ένα τέτοιο δύσκολο και ανδροκρατούμενο περιβάλλον μαθαίνεις απλά από μικρή ηλικία να είσαι δυνατή και να αποδεικνύεις ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο σε κανέναν κλάδο…
6) Έχετε βρεθεί σε δύσκολη θέση, έχετε δεχθεί άδικη κριτική τόσο από πολίτες όσο και από επώνυμους παράγοντες; Πως αντιδράσατε;
Φυσικά… Και πιο πρόσφατα να σας πω πως έχω δεχτεί και λεκτική επίθεση από πολίτες για τον κορωνοϊό και ότι οι δημοσιογράφοι έχουμε καταστρέψει την ελληνική οικονομία… Τσουβαλιάζουν την δουλειά σου, μπορεί να μην έχουν δει καν την δουλειά σου απλά σε βλέπουν με το μικρόφωνο και ξεσπούν …Πώς αντέδρασα;
Με χαμόγελο, γιατί πολύ απλά πρέπει να σεβαστώ την ανησυχία και την διαφορετική άποψη και την αγανάκτηση του άλλου…
Από φορείς είναι η αλήθεια πως όχι μέχρι στιγμής γιατί η φιλοσοφία της ομάδας μου είναι ότι απλά μεταφέρω όλες τις απόψεις και αυτό κάνω σε κάθε ρεπορτάζ μου, εγώ δεν μπορώ να κρίνω κανέναν απλά μεταφέρω όλες τις απόψεις την κριτική την ασκούν οι πολίτες και η τελική απόφαση για το κάθε επώνυμο παράγοντα έρχεται μέσω της δημοκρατίας…
7) Πόσο συχνά πρέπει να υπενθυμίζετε στους συνομιλητές σας ότι είστε εργαζόμενη στον τηλεοπτικό σταθμό κι όχι ιδιοκτήτριά του;
Δεν έχει τύχει είναι η αλήθεια. Ωστόσο οι πολίτες κατανοούν πλέον ότι ο κάθε δημοσιογράφος είναι ένας απλός εργαζόμενος και ανήκει σε μία ομάδα, σε ένα μέσο και ίσως και γι αυτό έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
8) Πως χειρίζεστε ενδεχόμενα λάθη, τα οποία πρέπει απαραίτητα να διορθωθούν αφού δημιουργούν προβλήματα σε ανθρώπους;
Με ένα συγγνώμη και άμεση αποκατάσταση του λάθους…
9)Υπάρχει στην καθημερινότητα σας ο ανταγωνισμός, η προτεραιότητα να είστε πρώτη σε μια είδηση; Πως χειρίζεστε αυτά τα θέματα;
Όποιος δημοσιογράφος απαντήσει ότι δεν υπάρχει η φλόγα μέσα του να έχει πρώτος την είδηση τότε μάλλον δεν είναι για αυτό το επάγγελμα…
Να βρεθείς πρώτος όμως σε μία είδηση απαιτεί τσαγανό, θάρρος, πάθος και τρέλα και το αίσθημα ότι θέλεις να μεταφέρεις στον πολίτη γρήγορα αυτό που είδες εσύ …..Ενώ το αποκλειστικό απλά σε βρίσκει και η αποκλειστική είδηση έρχεται όταν έχεις αποδείξει την ηθική σου , την ακεραιότητα σου και την σοβαρότητά σου
και ότι όποια είδηση και αν μεταφέρεις θα το κάνεις με τον απαιτούμενο σεβασμό…Και έχεις καταφέρει το αυτονόητο και το πιο δύσκολο …την εμπιστοσύνη των ανθρώπων…
10) Ποια ήταν η έως τώρα πιο ευχάριστη και πιο δυσάρεστη στιγμή που προέκυψε από την εργασία σας;
Είναι πολλές…Οι δυσάρεστες είναι όταν σε ένα θέμα ξέρεις ότι έχεις να αντιμετωπίσεις ανθρώπινο πόνο, έχω κλάψει στον αέρα όταν αντίκρισα πράγματα που ήταν δυσάρεστα είτε αφορά την απώλεια ανθρώπινης ζωής είτε την καταστροφή
των κόπων μίας ζωής…Κανείς δεν μπορεί να μείνει ατάραχος αντικρίζοντας εικόνες που είναι γροθιά στο στομάχι και να φθάνεις σε σημεία με πολύνεκρα δυστυχήματα όπως τότε με το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα και τα αλλεπάλληλα πολύνεκρα στην Εγνατία οδό με μικρά παιδιά.. ‘Η όταν πρέπει να καλύψεις φυσικές καταστροφές και βλέπεις ανθρώπους να κλαίνε για τις περιουσίες τους που έχουν καταστραφεί ή οι σοδειές τους που είναι το εισόδημά τους για όλο το έτος….
Οι ευχάριστες στιγμές αφορούν και πάλι παιδιά, όπως όταν βλέπεις παιδιά που δίνουν πανελλήνιες να σου μεταφέρουν την τρέλα τους , τα όνειρά τους, το πάθος τους τότε χαμογελάς και απλά ελπίζεις για το μέλλον της Ελλάδας. Η πιο ευχάριστη στιγμή ωστόσο για το τελευταίο διάστημα ήταν όταν γνώρισα την μικρή
Σουντέλ Μουσλίμ από το Αφρίν που συμμετείχε σε ένα διαγωνισμό παραμυθιού για τους Παραμυθάδες και την Δημοτική Βιβλιοθήκη…Αυτό το κορίτσι έχει βάλει ως στόχο απλά να γράψει πολλά πολλά παραμύθια με ευτυχισμένο τέλος και να τα αφήσει στις επόμενες γενιές και μου είπε πως θέλει και η δική της ιστορία να έχει αίσιο τέλος….
11) Έτυχε να υποστείτε τη βάσανο της αυτολογοκρισίας;
Ναι… και πρέπει να σας πω πως αφορούσε και ρεπορτάζ σε τοπικό επίπεδο που αφορούσε και την εθνική ασφάλεια..Μερικές φορές μπορεί να έχεις την πιο δυνατή και αποκλειστική είδηση αλλά για το εθνικό συμφέρον να μην μπορείς να την αποκαλύψεις…
