Γράφει ο Μπάμπης Παναγιωτίδης
Ήταν Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011, όταν έφυγε για αλλού σε ηλικία 61 ετών ο Γιάννης Τουρναβίτης, το «Λιοντάρι» με καταγωγή από το Λεοντάρι Καρδίτσας. Ο Γιάννης Τουρναβίτης ήταν από τους επιχειρηματίες εκείνους που δεν αναπαυόταν στις δάφνες του, ήταν ανήσυχο πνεύμα, με μυαλό ξυράφι, που κοιτούσε πάντα μπροστά στο ορίζοντα, άνθρωπος της δημιουργίας και της εξέλιξης.
Έτσι, ενώ ερχόμενος στην Καβάλα τα πρώτα χρόνια προσχώρησε σε συνεταιρισμό κάβας ποτών στην περιοχή του Βύρωνα, αμέσως μετά έκανε την πρώτη του απόπειρα δημιουργώντας την δική του κάβα ποτών στην περιοχή των Σφαγείων, ακριβώς πίσω από την ιστορική ψαροταβέρνα του «Τσούκαλου».
Από κει πέρασαν πολλά παιδιά που εργάζονταν με ζήλο στα πρώτα τους μεροκάματα -στα πρώτα τους ένσημα- μεταξύ άλλων και ο γράφων -μαθαίνοντας τη δουλειά, μαθαίνοντας τον άνθρωπο- αφεντικό Γιάννη Τουρναβίτη.
Ήταν η περίοδος που το όνομα «Τουρναβίτης» ηχούσε δυνατά στις μεγάλες εταιρίες του χώρου και πολλοί ήθελαν συνεργασία και αποκλειστικότητα στο Νομό Καβάλας με την κάβα ποτών του Γιάννη. Κάπως έτσι ήρθε η «μπλε μπύρα» Lowenbrau που δεν την γνώριζαν οι Καβαλιώτες και σε λίγο διάστημα ο Γιάννης Τουρναβίτης με τις κινήσεις του την έβαλε σε πάρα πολλά καταστήματα εστίασης.
Είχε την δική του στρατηγική και με ότι καταπιάνονταν το πήγαινε μπροστά. Ανήσυχος – ντόμπρος – αγωνιστής – ασυμβίβαστος – παλληκάρι – νευρικός και πάντα με καθαρή και ξάστερη ματιά -όπως ήταν- δεν το χωρούσε πλέον η μάντρα στα Σφαγεία.
Έτσι το 1993 βρίσκει μια μεγάλη έκταση στην περιοχή της Άσπρης Άμμου για να «στεγάσει» το νέο του όραμα, το νέο του δημιούργημα την «ΑΤΛΑΝΤΊΔΑ Α.Ε.», που εκτός από ποτά εισέρχεται δυναμικά στο χώρο της παραγωγής – μεταποίησης – τυποποίησης και εμπορίας ψαριών και λοιπών θαλασσινών.
Πρόλαβε να δει το νέο του δημιούργημα να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται, ξεπερνώντας τα όρια του Νομού Καβάλας στην αρχή, καθώς και τα σύνορα της χώρας μετέπειτα. Δυστυχώς, δεκαοκτώ χρόνια μετά θα φύγει από τη ζωή σε μικρή σχετικά ηλικία, παρόλο που το πάλεψε για να κρατηθεί και να δώσει ακόμη περισσότερα στο επιχειρείν.
Άφησε πίσω του δύο παλληκάρια τον Δημήτρη και τον Πέτρο (ο τελευταίος «τρέχει» τα κατεψυγμένα της ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ), τα εγγόνια του και μια γυναίκα στήριγμα -πάντοτε δίπλα του- την Ασπασία. Άξιοι συνεχιστές του Γιάννη Τουρναβίτη, του πρώτου μου αφεντικού-όπως τον αποκαλούσα.
Και εκείνος καμάρωνε όταν έβλεπε παιδιά που πέρασαν από τα χέρια του να προοδεύουν. Η παραπάνω αναφορά μου στη μνήμη του γίνεται με αφορμή την συμπλήρωση 12 χρόνων από το θάνατο του και την ταφή στη γενέτειρα του στο Λεοντάρι Καρδίτσας, για το οποίο μιλούσε με κολακευτικά λόγια και καμάρωνε για το χωριό του.
Καλό παράδεισο να έχεις…..αφεντικό, εν σκηναῖς δικαίων.
