Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης
Οι δημοτικές παρατάξεις της Δήμητρας Τσανάκα και του Μάκη Παπαδόπουλου με την αρνητική ψήφο που είχαν δώσει σε παλιότερη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όταν είχε έρθει το θέμα της ψήφισης ενός μεγάλου ευρωπαϊκού προγράμματος για έργα αναβάθμισης της Παναγίας, έγιναν οι βασικοί υπεύθυνοι που η Καβάλα έχασε τελικά αυτό το πολύ σημαντικό αναπτυξιακό πρόγραμμα.
Τότε και για την συγκεκριμένη στάση τους, οι δύο αυτές παρατάξεις, είχαν εισπράξει την δυσφορία και την αγανάκτηση της τοπικής κοινωνίας η οποία εκφράστηκε δημόσια με ποικίλους τρόπους είτε από φορείς και επώνυμους Καβαλιώτες είτε από απλούς ανθρώπους μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Από τότε ο φόβος φυλάει τα έρμα. Κι έτσι προχθές, στην συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου συνέβη το εξής τραγελαφικό: Ενώ οι δύο αυτές παρατάξεις, καθαρά για αντιπολιτευτικούς προς τη διοίκηση λόγους, επιχειρηματολόγησαν με δριμύτητα κατά ενός ψηφίσματος του Δήμου Καβάλας υπέρ των 135 εργαζομένων στη ΒΦΛ που αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα με την εργασία τους, λόγω ορισμένων χειρισμών της εργοδοσίας, όταν ήρθε η ώρα της ονομαστικής ψηφοφορίας για την έγκριση ή μη αυτού του ψηφίσματος, και ενώ διέθεταν την απόλυτη πλειοψηφία και θα μπορούσαν να απορρίψουν το ψήφισμα, δήλωσαν απόντες, ώστε με την ψήφο των υπολοίπων παρόντων να εγκριθεί τελικά το συγκεκριμένο ψήφισμα.
Ένας ελιγμός που αποδεικνύει, με τον πιο γλαφυρό τρόπο, ότι η όποια αρνητική διάθεση των επικεφαλής και των μελών των δύο αυτών παρατάξεων, δεν έχει να κάνει με την ουσία του συγκεκριμένου θέματος, αλλά εξαντλείται σε μια μικρόψυχη νοοτροπία μιας μίζερης αντιπολιτευτικής τακτικής απέναντι στη διοίκηση του Δήμου και προσωπικά απέναντι στον δήμαρχο Θόδωρο Μουριάδη. Η αποστροφή του λόγου του πρώην προέδρου του δημοτικού συμβουλίου και –σημειώστε- προέδρου του δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας(!) Γιώργου Γραμμένου προς τον δήμαρχο, ότι στηρίζει τους 135 εργαζομένους στη ΒΦΛ διότι «ξοφλάει προεκλογικά γραμμάτια προς αυτούς», καταδεικνύει όχι μόνον τη σαθρότητα των επιχειρημάτων κατά του ψηφίσματος, αλλά και το επίπεδο του αντιπολιτευτικού λόγου που αρθρώνουν ορισμένοι αιρετοί, η θέση των οποίων μέσα στην τοπική κοινωνία προδιαθέτει για μία πιο σοβαρή, μετριοπαθή και ουσιαστική στάση στα κοινά.
