Αναδημοσιεύουμε τρία κείμενα, όλα σχετικά με το πρόσφατο περιστατικό βίας στο 16ο Δημοτικό σχολείο.
Το πρώτο υπογράφεται από τον Τάσο Αντωνιάδη, ο οποίος έκανε την αρχική καταγγελία: «Η υπόθεση του Μιχάλη έχει πάρει πλέον τον δρόμο της δικαιοσύνης. Αυτό που θέλω να πω σε όλους του γονείς είναι ότι αύριο μπορεί να είναι το παιδί σας αν και δεν το εύχομαι για κανέναν!
Σας προτρέπω λοιπόν να δημοσιοποιείτε χωρίς φόβο παρόμοια συμβάντα για να μπορέσει (αν όχι να σταματήσει) να περιοριστεί αυτό το φαινόμενο στα σχολεία μας. Στην δικιά μας περίπτωση την Πέμπτη προσήλθε στην Εισαγγελέα η μητέρα και το παιδάκι που χτύπησε το παιδί μου και προς τιμή τους είπαν την απόλυτη αλήθεια για το συμβάν δικαιώνοντας τους ισχυρισμούς του Μιχάλη βάζοντας ένα τέλος στα ψέματα που Ακουγόταν αυτές τις μέρες.
Αποσύραμε λοιπόν την μήνυση μας για την μητέρα αυτού του παιδιού η οποία μας ζήτησε συγνώμη. Η αλήθεια βγαίνει πάντα στην επιφάνεια. Μην φοβάστε λοιπόν να δημοσιοποιήσετε αν συμβαίνει κάτι στο παιδί σας. Μόνο εσείς οι γονείς μπορείτε να στηρίξετε το παιδί σας. Μην περιμένετε από κανέναν άλλον. Ευχαριστώ αυτούς που στήριξαν την περίπτωση μας και στους υπόλοιπους εύχομαι να μην συμβεί στο παιδί τους».
Η νηπιαγωγός και μέλος της διοίκησης του συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Ν. Καβάλας κ. Ειρήνη Ασβεστά έγραψε: «Με αφορμή περιστατικό που αναφέρεται σε σχολική μονάδα της περιοχής μας και έχει αποτελέσει θέμα συζήτησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ΜΜΕ, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Νομίζω πως η συνεχής αναπαραγωγή “ειδήσεων” από τα ΜΜΕ οδηγεί σε ανθρωποφαγία και ενισχύει τον κοινωνικό αυτοματισμό, πολλές φορές με στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων για μια ολόκληρη επαγγελματική ομάδα.
Το γεγονός είναι πως υπάρχει με βάση την ιατρική γνωμάτευση ένα παιδί τραυματισμένο και την υπόθεση σχετικά με το τι ακριβώς συνέβη έχουν αναλάβει οι αρμόδιες αρχές. Φαντάζομαι πως ο εισαγγελέας ανηλίκων θα διατάξει εξέταση από τον αρμόδιο ιατροδικαστή, ώστε να διαλευκανθεί το είδος του τραύματος και οι πιθανές αιτίες πρόκλησης. Επίσης φαντάζομαι πως θα ζητήσει εξέταση των εμπλεκομένων παιδιών από παιδοψυχολόγο.
Αναλόγως θα εξετάσει και όλους τους εμπλεκόμενους σχολείο, γονείς κλπ. Ταυτόχρονα θα ξεκινήσει και η σχετική υπηρεσιακή διαδικασία. Νομίζω λοιπόν πως μέχρι αυτά να ολοκληρωθούν καλό είναι να μη βγάζουμε συμπεράσματα όλοι μας. Άλλωστε είναι πρόσφατο το παράδειγμα της απαράδεκτης προβολής της υπόθεσης του βρέφους και του κανιβαλισμού σε βάρος των γονέων του.
Ας κάνουμε λοιπόν υπομονή όλοι μας και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών ας σταθεί στο πλευρό του σχολείου, όλων των μαθητών και των εκπαιδευτικών με στόχο την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Όσον αφορά τις βίαιες αντιδράσεις των παιδιών, είναι εύκολο να κάνουμε διαπιστώσεις. Είναι πολύ δύσκολο όμως να κοιταχτούμε όλοι ως κοινωνία στον καθρέφτη και να δούμε πόσο τελικά ανθεκτικοί και ανεκτικοί έχουμε γίνει στη βία γύρω μας. Στην κάθε είδους βία, σωματική, λεκτική, μιντιακη ή διαδικτυακή…».
Ο δάσκαλος και πρώην αναπληρωτής διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας κ. Χρήστος Αρβανιτόπουλος έγραψε: «Διάβασα τις περισσότερες αναρτήσεις – σχόλια για το περιστατικό που συνέβη στο 16ο Δ. Σ. Καβάλας.
Υπήρξαν απόψεις με έντονο προβληματισμό και απόψεις με βαρείς χαρακτηρισμούς για τους εκπαιδευτικούς όπως τεμπέληδες, άχρηστοι, ανίκανοι, σκουπίδια και μάλιστα από ανθρώπους που συναντάμε κάθε μέρα, που τους θεωρούμε “κοντινούς”.
Ιδέα δεν έχουν πόσο κακό προκαλούν. Είναι εύκολο και το “αντίπαλο” στρατόπεδο να κακοχαρακτηρίσει γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, αγρότες κλπ όμως αυτό δεν βοηθά κανέναν. Η συνεργασία σχολείου – γονέων, η αμοιβαία αλληλοκατανόηση και το ορθό εκπαιδευτικό πλαίσιο είναι τα τρία στοιχεία που μπορούν να περιορίσουν φαινόμενα σχολικής βίας. Γονείς και εκπαιδευτικοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν, είναι συνοδοιπόροι, ο στόχος είναι ένας, να διαπαιδαγωγήσουν σωστά κατά πρώτο λόγο και να μορφώσουν κατά δεύτερο.
Ας σταματήσουν οι κατάρες και η επίρριψη ευθυνών ένθεν και ένθεν, δε βοηθούν κανέναν.
Προτάσεις θα πρέπει να γίνουν και με οδηγό τη διεθνή εμπειρία να υπάρξει ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων. ΕΔΕ και δίκες δε θα βοηθήσουν στην εξάλειψη του φαινομένου απλά θα εντείνουν ακόμη περισσότερο τις ήδη διαταραγμένες σχέσεις όσων εμπλέκονται στην εκπαίδευση με μόνους ουσιαστικά χαμένους, τους μαθητές. Ήρθε λοιπόν ο καιρός (εδώ και πολλά χρόνια) η ΔΟΕ να αλλάξει προσανατολισμό.
Να ζητήσει μετ’ επιτάσεως αλλαγή του εκπαιδευτικού πλαισίου με σαφές σχέδιο αντιμετώπισης της επιθετικότητας. Η αξιολόγηση να γίνει σημαία μας (κανείς αξιολογημένος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα) και όλα τα υπόλοιπα σε δεύτερη μοίρα. Ταυτόχρονα να γίνει υποχρεωτική παρακολούθηση των σχολών γονέων από τους γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους πρώτη φορά σχολείο. Η παιδική επιθετικότητα, ο σχολικός εκφοβισμός δεν θα εκλείψει ποτέ, μπορεί όμως να μειωθεί σε ικανοποιητικά επίπεδα».
