30 χρόνια μετά οι απόφοιτοι Επαγγελματικού Λυκείου Καβάλας έτους 1984

Μετά από 30 χρόνια ξανασυναντήθηκαν οι απόφοιτοι του Επαγγελματικού Λυκείου Καβάλας του έτους 1984 στην ταβέρνα «κυρά Βαγγελιώ» την Παρασκευή 22 Αυγούστου. Η συγκίνηση πολύ μεγάλη, και η χαρά απερίγραπτη στα πρόσωπα των παλιών συμμαθητών. Τα χαμόγελα στα χείλη δεν έφευγαν, όπως δεν έσβηναν και τα φλάς από τα κινητά και από τις φωτογραφικές μηχανές. Το παρόν έδωσαν 75 από τα 160 άτομα που προσκλήθηκαν. Οι συμμαθήτριες υπερτερούσαν όπως ήταν φυσιολογικό των συμμαθητών. Επαγγελματικό γάρ !!!! 63 συμμαθήτριες και 12 συμμαθητές συναντήθηκαν ξανά μετά από 30 ολάκερα χρόνια. Σά να ήταν χθές που χώριζαν οι δρόμοι μας, Μας τίμησαν με την παρουσία τους ο διευθυντής του σχολείου μας ο κύριος Κουκλιάτης Γιώργος που ήρθε από την Θεσσαλονίκη καθώς και οι καθηγητές μας Τσάγκας Γιώργος και Φελαχίδης Γιώργος (όλοι Γιώργηδες ). Αυτή την φορά δεν μας τιμώρησαν ούτε μας σήκωσαν να πούμε το μάθημα, Σηκωθήκαμε με χαρά από μόνοι μας να τους μιλήσουμε, και τους μιλούσαμε σα να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Σα να ήταν φίλοι μας καλοί. Μα και τότε ήταν, απλά δεν μπορούσαμε να το αντιληφθούμε επειδή είχαμε συνήθως τα μυαλά μας πάνω από το κεφάλι μας. Ο συμμαθητής μας και ψυχή όλης αυτής της συνάντησης Κελέσης Χρήστος συγκινημένος καλωσόρισε όσες και όσοι ήρθαν, φώναξε από το μικρόφωνο τα ονόματα τους λέγοντας η καθεμιά παρούσα ή παρών αντίστοιχα . Και όλες και όλοι με το που άκουγαν το όνομα τους σηκωνόντουσαν από το κάθισμα τους για να τους βλέπουν οι υπόλοιποι. Μετά τον λόγο πήρε ο λυκειάρχης μας ο κύριος Κουκλιάτης Γιώργος που έκαμε έναν σύντομο συγκινητικό χαιρετισμό με τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες να δονούν την αίθουσα. Οι εκπλήξεις της βραδιάς ήταν οι παρουσίες δυο συμμαθητριών μας. Της Μελίδου Σοφίας από την Σουηδία και της Παπαχρυσοστόμου Σοφίας από την Γερμανία (το είχε η βραδιά φαίνεται στις συμπτώσεις με τα ονόματα). Ήρθαν ειδικά για την συνάντηση , μόλις το έμαθαν πριν δύο εβδομάδες. Δηλαδή με το πρώτο αεροπλάνο που βρήκαν ήρθαν.!!!!! Επίσης ήρθαν η Εμμανουηλίδου Χριστίνα από την Αθήνα, η Κονδυλίδου Ασπασία από την Ρόδο, και η Κλωνάρη Χριστίνα από την Θεσσαλονίκη.
Οι αναμνήσεις και τα πειράγματα κυριαρχούσαν, οι αναγνωρίσεις προσώπων μετά από 30 χρόνια πολύ δύσκολη. Σχεδόν όλοι είχαν να ιδωθούν από τότε που αποφοίτησαν. Σιγά – σιγά άρχισαν να δημιουργούνται και τα πρώτα πηγαδάκια. Με το που ερχόταν κάποια συμμαθήτρια ή συμμαθητής άκουγες ψιθύρους «ποια είναι αυτή; ή ποιος είναι αυτός;». Δεν προλαβαίναμε να μιλούμε λες και έτσι θα καλύπταμε τα προηγούμενα χρόνια που χαθήκαμε. Παρόλα αυτά γελάσαμε, ήπιαμε, χορέψαμε με την ψυχή μας. Πιστεύω ότι αυτά τα χρόνια στιγματίζουν την ψύχη μας, όσο καλά και αν τα καταφέρνουμε στη συνέχεια στην ζωή μας. Προς στιγμή νοιώσαμε πως μεταφερθήκαμε πίσω στο χρόνο. Η στιγμή της φωτογραφίας με τους καθηγητές μας ,αλλά και της ομαδικής ήταν απλά ανεπανάληπτη. Στην ειδική σελίδα που φτιάξαμε στο Facebook τα μέλη εκείνη την βραδιά αυξήθηκαν, βοήθησε και αυτή να βρεθούν συμμαθήτριες που δεν μπορούσαμε να βρούμε και σίγουρα θα βοηθήσει ώστε να βρισκόμαστε και να μιλάμε πιο εύκολα από δω και πέρα. (Στο Facebook : ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ ΤΟΥ 1984 ) Ήδη όλες και όλοι έκαναν νέες γνωριμίες που τότε δεν μπορούσαμε μιας και ανήκαμε σε διαφορετικά τμήματα. Στην τελευταία τάξη ήμασταν κατανεμημένοι σε πέντε τμήματα. Πώς να είσαι φίλη ή φίλος με όλους ( Όπως αναφέραμε ήμασταν περίπου 160 άτομα). Με αφορμή όμως την συνάντηση αποφοίτων ή reunion όπως την λένε στο εξωτερικό, αρχίσαμε να γνωρίζουμε από την αρχή άτομα που τότε ξέραμε μονάχα εξ΄ όψεως. Παρά πολλά άτομα αντάλλαξαν τηλέφωνα, emails, διευθύνσεις και φυσικά πολλές μα παρά πολλές αναμνήσεις. Οι ρετσίνες, τα τσίπουρα καί οι μπύρες να τελειώνουν στα γρήγορα και ο Σωκράτης με τον Μάκη να μην προλαβαίνουν να μας εξυπηρετούν. Σε όλη την βραδιά το κέφι ήταν ατελείωτο όπως και ο χορός. Πρώτος έσυρε τον χορό ο λυκειάρχης, μαζί με τους καθηγητές μας και ακολουθήσαμε εμείς οι υπόλοιποι. Σε αυτό συνέβαλαν ο Στέλιος με το μπουζούκι του, ο Ανδρέας με το αρμόνιο και η Γεωργία στο τραγούδι με την υπέροχη φωνή της. Και μας κράτησαν συντροφιά μέχρι αργά τη νύχτα στις 3.00 π.μ. . Ο αποχαιρετισμός ήταν πολύ δύσκολος η χαρά διαδεχόταν την λύπη. Οι λέξεις που άκουγες ήταν τώρα μην χαθούμε, να βρισκόμαστε πιο συχνά Φιλιά, αγκαλιές, κλάμα χαράς. Μετά άλλες και άλλοι έφυγαν για τα σπίτια τους και άλλες και άλλοι συνέχισαν μέχρι στις 5.00 το πρωί. σε διάφορα μπαράκια της πόλης μας. Το επόμενο ραντεβού δόθηκε κατόπιν προτροπής του λυκειάρχη για το 2020 στις 28 Αυγούστου, αλλά μάλλον δεν θα ακολουθήσουμε την προτροπή του. Γιατί η αξέχαστη και συγκινητική βραδιά των αποφοίτων του 1984 μας έκανε πολύ ανυπόμονους. Ίσως το επόμενο καλοκαίρι με πιο καλή οργάνωση και με πιο μεγάλη παρουσία παλιών αποφοίτων και καθηγητών να ξανασυναντηθούμε πάλι.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΕΛΕΣΗΣ. ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΒΑΛΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1984.

—