Η Πρωτοβουλία για την Διάσωση της Στέγης του ΣΦΓΤ Καβάλας αποτελεί ένα, πρωτοφανές για τα δεδομένα της εποχής μας, (εποχής δηλαδή της αδιαφορίας, της παραίτησης, της εσωστρέφειας και του ατομικισμού) εντελώς αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο λαϊκό κίνημα.
Δημιουργήθηκε από ευαίσθητους συμπολίτες την ίδια μέρα (18/12/2023) που έγιναν ευρύτερα γνωστές οι προθέσεις και τα σχέδια της Μητρόπολης ΦΝΘ να μετατρέψει το κτήριο της Στέγης σε τριώροφο Κειμηλιαρχείο.
Πολύ γρήγορα η κίνηση της Πρωτοβουλίας πήρε έκταση και συσπείρωσε εκατοντάδες Καβαλιώτες.
Η δράση, οι προσπάθειες και ο αγώνας της Πρωτοβουλίας τους 13 αυτούς μήνες ήταν πολύ πλούσια σε ενέργειες αλλά και αποτελέσματα που αποδεικνύεται και μόνο εκ του γεγονότος ότι καθυστέρησε ήδη την έναρξη των εργασιών για το Κειμηλιαρχείο τουλάχιστον για ένα χρόνο.
Από την αρχή το κίνημα έβαλε δύο στόχους και δύο κόκκινες γραμμές οι οποίες έλαβαν μάλιστα και την απόλυτη στήριξη και δημοκρατική νομιμοποίηση από δύο διαδοχικές μαζικότατες εκδηλώσεις. Εκείνη την πρώτη συγκέντρωση στη δημοτική βιβλιοθήκη στις 17/1/2024 και την έκτακτη γενική συνέλευση του ΣΦΓΤ στις 14/1/2024.
Και οι κόκκινες αυτές γραμμές (σαφείς και κατηγορηματικές λαϊκές εντολές) ήταν:
1. Ως μέλη του ΣΦΓΤ απαιτούμε όλο τον ισόγειο χώρο του κτηρίου της Στέγης ως έχει, όπου ο ΣΦΓΤ λειτουργεί αδιατάρακτα από το 1960 όταν τότε η χρήση του τού είχε παραχωρηθεί ΕΣΑΕΙ από το Σύλλογο Καπνεμπόρων.
2. Ως Καβαλιώτες αγωνιζόμαστε για να παραμείνει το κτήριο ως έχει ώστε να μην τραυματιστεί βάναυσα το ευρύτερο περιβάλλον της οδού Κύπρου όπου συγκεντρώνονται έξι μοναδικής αισθητικής, αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας κτήρια που έχουν μάλιστα χαρακτηριστεί ως έργα τέχνης χρήζοντα ιδιαίτερης κρατικής προστασίας. Για τον σκοπό αυτό μάλιστα τον Απρίλιο του 2024 υποβλήθηκε στην αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού από το δ.σ. του ΣΦΓΤ αίτημα για τον χαρακτηρισμό του κτηρίου ως διατηρητέου. Σημειώνω εδώ ότι η προετοιμασία, η μελέτη και η σύνταξη του ογκωδέστατου σχετικού φακέλου έγινε από την Πρωτοβουλία.
Όλο αυτό το διάστημα μάλιστα και μέχρι τέλους του 2024 τόσο η Πρωτοβουλία όσο και το δ.σ. του ΣΦΓΤ, δηλώναμε όλοι, με κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους ότι δεν εγκαταλείπουμε το κτήριο και τη Στέγη μας οικειοθελώς.
Ξαφνικά, ως κεραυνός εν αιθρία, δύο μόλις μέρες πριν εκπνεύσει το 2024, στην τακτική γενική συνέλευση του Συνδέσμου, γίνεται γνωστό ότι το δ.σ. αλλάζει άρδην άποψη και ανακοινώνει ότι θα διαπραγματευτεί με την Μητρόπολη για να διεκδικήσει όχι όλο το ισόγειο αλλά, τέλος πάντων, όσο περισσότερο χώρο μπορέσει. Με μια ισχνή μάλιστα πλειοψηφία 23 ψήφων (σε σύνολο 220 τακτικών μελών) καταφέρνει να αποσπάσει την έγκριση για διαπραγμάτευση με την μητρόπολη με την υπόσχεση ότι στη συνέχεια θα φέρει για έγκριση από νέα γενική συνέλευση ό,τι καταφέρει να πετύχει.
Στην ίδια μάλιστα συνέλευση έγινε γνωστό ότι στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών ο δικηγόρος του ΣΦΓΤ είχε συναντηθεί και διαβουλευτεί τέσσερις(!!!) φορές με τον δικηγόρο της Μητρόπολης.
Πέρα από το γεγονός ότι το θέμα αυτό ήρθε στη γενική συνέλευση αιφνιδιαστικά και αντικαταστατικά αφού δεν αναφερόταν στην ημερήσια διάταξη η οποία αφορούσε μόνον τον διοικητικό και οικονομικό απολογισμό της διοίκησης, το κυριότερο είναι ότι ανέτρεψε προηγούμενη απόφαση μιας πολυπληθέστερης και δυναμικότερης γενικής συνέλευσης, εκείνης της 14ης Φεβρουαρίου 2024.
Συνεπώς λοιπόν πέρα από αντικαταστατική ήταν και αντιδημοκρατική.
Ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί αυτή η ξαφνική αλλαγή πλεύσης. Αν και αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τις συναντήσεις και τις διαβουλεύσεις των δύο δικηγόρων (ΣΦΓΤ και Μητρόπολης) τους προηγούμενους μήνες, το γεγονός αυτό δεν θα έπρεπε καθόλου να με ξαφνιάζει.
Τέλος πάντων η πλειοψηφία του δ.σ. του Συνδέσμου φαίνεται ότι σκέπτεται πλέον αλλιώς. Άβυσσος οι ψυχές των ανθρώπων της. Δικαίωμά τους. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να παραβιάζουν τόσο -τουλάχιστον- άκομψα, ειλημμένες αποφάσεις ισχυρών πλειοψηφιών που αποτελούσαν “λαϊκή εντολή”.
Προσωπικά, όταν έμαθα αυτή την ακατανόητη στροφή 180 μοιρών, ένιωσα προδομένος από ανθρώπους με τους οποίους συνομίλησα και συνεργάστηκα για την επίτευξη ενός πολύ υψηλού στόχου και απέναντι μάλιστα σε έναν πολύ ισχυρό και αδιάλλακτο αντίπαλο.
Οφείλουμε να παραμείνουμε μαχητικά σταθεροί στους στόχους και στις κόκκινες γραμμές όπως τις θέσαμε από την αρχή του αγώνα μας.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι η συνύπαρξη με την μητρόπολη είναι για πολλούς λόγους αδύνατη. Θα λειτουργούμε πάντα κάτω από ασφυκτική πίεση και έλεγχο και θα χάσουμε την ελευθερία μας και την ανεξαρτησία μας που αποτελούν βασικές προϋποθέσεις κάθε πνευματικής δραστηριότητας και δημιουργίας.
Κάτω από το ράσο η Στέγη θα σβήσει, θα χαθεί.
Αλλά και για το ίδιο το κτήριο, η μετατροπή του σε Κειμηλιαρχείο, όπως παρουσιάζεται στις μακέτες και στην οικοδομική άδεια, θα αποτελεί πάντα μια μαύρη κηλίδα στην ιστορία και θα μας βαραίνει την ψυχή ότι δεν δώσαμε μέχρι τέλους τον αγώνα μας για να αντρέψουμε έστω και την ύστατη στιγμή αυτό το ζοφερό ενδεχόμενο.
Ας παλαίψουνε λοιπόν όλοι μαζί για να σώσουμε την Στέγη και τον Σύνδεσμο.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΗ
Αδύνατη η συνύπαρξη Στέγης και Κειμηλιαρχείου, Γράφει ο Θόδωρος Θεοδωρίδης
