Η περίπτωση του Θεόδωρου Κοκκινίδη με εντυπωσιάζει όχι τόσο γιατί κατόρθωσε να κάνει τη δουλειά που τον ευχαριστεί, αλλά γιατί ο ίδιος ενσαρκώνει λίγο-πολύ την ιδέα του δημιουργικού ανθρώπου που παίρνει τη ζωή στα χέρια του. Το 2010 ίδρυσε το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων στα Κηπιά Ελευθερούπολης, κοντά στην Καβάλα, όπου εκθέτει τα κέρινα ομοιώματα που ο ίδιος δημιουργεί.
Παρακολουθώ από χρόνια τη δουλειά του και πάντα με εντυπωσιάζει η σοβαρότητα και η προσήλωση στον στόχο. Ωσπου ένα νέο δελτίο Τύπου με θέμα το νέο του δημιούργημα, το κέρινο ομοίωμα του Αριστοτέλη Ωνάση, με οδήγησε να μάθω λίγα πράγματα ακόμη γι’ αυτόν τον 40χρονο δημιουργικό άνθρωπο. Στα Κηπιά της Ελευθερούπολης, όπου έστησε το μουσείο του, έζησε και μεγάλωσε έως τα 18 του χρόνια. Οι γονείς του ήταν μετανάστες στη Γερμανία και ο ίδιος γεννήθηκε στο δυτικό Βερολίνο. Από μόνο του το γεγονός ότι προσφέρει το δικό του «αντίδωρο» στον τόπο της καταγωγής του έχει μια αξία, αλλά περισσότερη αξία έχει το πάθος του να συνεχίσει και να δει το έργο του να προχωράει ακόμη περισσότερο. Το μουσείο δεν ήταν στόχος, αλλά «φυσική εξέλιξη», λέει ο ίδιος, που στην ουσία είναι αυτοδίδακτος με τη σχολαστικότητα και την αφοσίωση του δημιουργού που πράττει από φυσική παρόρμηση. Μια ξενάγηση στα άδυτα του μουσείου της Μαντάμ Τισό στο Λονδίνο, από ένα γλύπτη κέρινων ομοιωμάτων, του ξεκλείδωσε πολλά από όσα έφερε ήδη μέσα του.
Σήμερα, το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Θεόδωρου Κοκκινίδη εκθέτει 26 γλυπτά, από την πριγκίπισσα Νταϊάνα και την Αλίκη Βουγιουκλάκη μέχρι τον Κωνσταντίνο Καβάφη και τον Γιάννη Τσαρούχη. Το πρώτο ομοίωμα που βγήκε από τα χέρια του Θεόδωρου Κοκκινίδη ήταν αυτό του Μάικλ Τζάκσον (ήταν τότε 16 ετών) και ακολούθησε η Τζένη Καρέζη. Από το 1999, όταν ήταν πολύ νέος ακόμη, είχε αποπειραθεί να δείξει τη δουλειά του σε ομαδική έκθεση και παρότι είχε σπουδές στη μουσική και στο τραγούδι στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να αφιερωθεί στην τέχνη του. Η δημιουργία ενός κέρινου ομοιώματος τον συνάρπαζε. «Θα ήθελα σε βάθος χρόνου, η εικόνα του μουσείου να αλλάξει», λέει ο Θεόδωρος Κοκκινίδης, ο οποίος ονειρεύεται ένα πλήρες μουσείο με ισχυρή «ελληνική ταυτότητα» ως προς τα εκθέματα. Προς το παρόν συνεχίζει μεθοδικά και σταδιακά να δημιουργεί νέα γλυπτά, μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο αλλά που αποφέρει μεγάλη ικανοποίηση. Η ύπαρξη ενός τέτοιου, ειδικού, μουσείου σε ένα όμορφο χωριό έξω από την Καβάλα δείχνει πόσα πολλά μπορεί κανείς να επιτύχει όταν έχει πίστη σε αυτό που κάνει.
