Μία ακόμη σχολική χρονιά ξεκινά σήμερα. Έστω και με καθυστέρηση μιας ημέρας. Για λόγους καιρικούς(;). Με απόφαση, μάλλον, άστοχη. Και άκαιρη. Τέλος πάντων. Καλή σχολική χρονιά λοιπόν! Με Υγεία και Πρόοδο σε μαθήτριες και μαθητές. Με μυαλά φωτισμένα. Και προκομμένα.
Καλή σχολική χρονιά και στους δασκάλους και τις δασκάλες και τους καθηγητές και τις καθηγήτριες! Με δύναμη, χαμόγελα και εμπνευσμένη διδασκαλία. Όσο η «ψηφιακή» ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας την επιτρέπει και δεν την εγκλωβίζει σε ποινολόγια και κανονισμούς και άρθρα και εγκυκλίους και «ολογράμματα» Παιδείας με ανθρωπιστικό περιεχόμενο(;)
Να είναι καλή η χρονιά για τα ελληνόπουλα, τις οικογένειές τους και τα ίδια τα πολύπαθα σχολεία. Που συγχωνεύονται και σιγά σιγά επιστρέφουν σε συνθήκες της δεκαετίας του 60.
Γιατί η «ψηφιακή» ηγεσία του Υπουργείου μας δεν πολυνοιάζεται για τις στοιβαγμένες σε τάξεις ψυχές αλλά για τους αριθμούς και την ευημερία τους. Και το μέλλον; Αδηλον ευθέως εξαρτώμενον από Ευχές…
Δεν αρκούν οι Ευχές! Ούτε και οι Προσευχές, ειδικά των κυβερνώντων που επαίρονται για την θεοσέβεια και την άδολη πίστη τους σε πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια. Αν πράγματικά ενδιαφέρονταν, θα είχαν αποδυθεί, εδώ και χρόνους πολλούς, σε μια κοπιώδη προσπάθεια να προσδιορίσουν, κατ αρχάς, το περιεχόμενο της παρεχόμενης στις νέες γενιές Ελλήνων, Παιδείας και να μην επιδίδονται σε κομματικές κονταρομαχίες, ψευδεπίγραφες αντιπαραθέσεις και ανειλικρινή διλήμματα.
Μονόδρομος η φράση του Οδ. Ελύτη
«Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.».
Αυτή είναι η φράση που Αγιάζει τα συθέμελα της ελληνικής Παιδείας, που την καθιστά Σημαντική και Όμορφη και Μείζονα, που καθορίζει διαδρομές του μέλλοντος για τη χώρα μας.
Αυτή είναι η Πολύτιμη Ελληνική Γλώσσα.
Όπως αυτή αναβλύζει από τις ακρογιαλιές του τυφλού ποιητή Ομήρου, από την Ορέστεια και την Νεφελοκοκκυγία, από την Μήδεια και τον αδελφοκτόνο Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Σε αυτήν τη γλώσσα συνομιλούσε ο Σόλων και ο Θαλής, μ αυτήν τη γλώσσα ο Πλάτων αναζητούσε το Φως στην Αλληγορία του Σπηλαίου ,αυτήν τη γλώσσα δίδασκε ο Αριστοτέλης στον Αλέξανδρο, τον κατοπινό Μέγα!
Η Κοινή, η γλώσσα των Ευαγγελίων, του Χρυσοστόμου και της Άννας της Κομνηνής. Η γλώσσα των Ακριτών, του Ερωτόκριτου και της Ερωφίλης, του Ρήγα, του Σολωμού και του Κάλβου.
Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη και του Καζαντζάκη, του Βενέζη και του Κόντογλου, του Καβάφη και του Ρίτσου, του Σεφέρη και του Ελύτη. Η Ωραιότητά της όμως θρυμματίζεται σε χέρια ημιμαθών και δήθεν, ανίδεων υπουργών και υφυπουργών, που υπακούν σε προτάγματα απλώς αριθμητικά και εν πολλοίς λογιστικά για να «αναρτήσουν» στις Βρυξέλλες μία Παιδεία χωρίς συναίσθημα, μία Παιδεία α-παίδευτη, μία Παιδεία α-πολίτιστη, μια Παιδεία χωρίς παιδευόμενους.
Δεν αρκούν επομένως οι από καρδιάς ευχές ανήμερα του Αγιασμού για να έχει καλή πλεύση το τρελοβάπορο που μας ταξιδεύει χρόνους και δεν βουλιάξαμε.
Χρειάζονται ωριμότητα και ενδοσκόπηση στα «ιερά και όσια» της φυλής μας, επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου της Παιδείας μας, εξοπλισμός με όπλα που ν αντέχουν τις παγκοσμιοποιημένες ανθρώπινες ροές σε αταξικούς και μαζοποιημένους ωκεανούς πληροφοριών.
Ποιο είναι το αντίδοτο για να προφυλάξουμε τα Ελληνάκια από τη κατάρρευση του αξιακού οικοδομήματος που συντελείται μα ταχείς ρυθμούς;
Ποιο είναι το φράγμα που μπορούμε να υψώσουμε στη βουή των ρατσιστικών και ακροδεξιών ιαχών;
Ποιες είναι οι ικανότητες με τις οποίες μπορούμε να τους εξοπλίσουμε, ώστε να αντέξουν στην εγχώρια και παγκόσμια δυσωδία νεοσυντηρητισμού, σκοταδιστικής ρητορείας και ελέγχου του νου που επιχειρούνται από ανθρώπους που δεν αισθάνονται βολικά μέσα στο σώμα και το νου τους και προσπαθούν να απενοχοποιηθούν με επιθέσεις μίσους και μισαλλοδοξίας.
Αξιοπρέπεια χρειαζόμαστε. Εκ των άνω πρωτίστως. Που να διαχέεται και να αρματώνει με αντιστάσεις
Πολιτισμό χρειαζόμαστε. Στην καθημερινότητά μας πρωτίστως. Που να διώχνει μακριά τα νέφη που δημιουργούν οι ημιμαθείς «Μεγάλοι Εξεταστές» οι «Μεγάλοι Αδελφοί», που διεκδικούν ρόλους, που δεν τους ανήκουν.
Δημοκρατία χρειαζόμαστε. Παντού. Όχι μόνον κατ όνομα. Στην Ουσία της. Σε κάθε εκδήλωση, συμπεριφορά, διεκδίκηση, αγώνα.
Ισότητα. Ανεξαρτησία και Ισονομία χρειαζόμαστε
Τί έχουμε; Φοβάμαι πολύ λίγα από τα προαναφερόμενα.
Σε τί ελπίζουμε; Στη δύναμη του λαού να εγερθεί και να «έλθει πάνω κάτω ο ντουνιάς»
Τί ονειρευόμαστε; Ένα τρελοβάπορο να ταξιδεύει στης Ιστορίας το διάσελο με τους γιούς και τις κόρες του μέλλοντος να μιλούν Ελληνικά και να σέβονται τον ΆΝΘΡΩΠΟ!
ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Λυμπεράκης Δημήτρης
Εκπαιδευτικός/ Σύμβουλος ΠΕ Καβάλας
