Φέτος τον 15Αύγουστο πραγματικά όλα περισσέψανε.
Και οι τουρίστες, και η κίνηση στους δρόμους, και οι μάσκες που επιστρέψανε σιωπηλά στον φόβο της επέλασης της μετάλλαξης ΔΕΛΤΑ, και οι βουτιές στις παραλίες του Νομού αλλά και τα κρούσματα.
Τα ημερήσια κρούσματα για το Νομό Καβάλας που πλησιάσανε προχθές τα 100 μας φέρανε στο μυαλό εικόνες από την περίοδο του lockdown Νο3 που είναι αλήθεια ότι μας είχε πανικοβάλει εκτός του ότι μας είχε βάλει στο κόκκινο.
Αυτό το κόκκινο δεν βλέπουμε ότι ούτε αυτή την φορά να το γλυτώνουμε αν και δεν αναμένεται να αλλάξει κάτι όσο αφορά την καθημερινότητα μας.
Απλά θα υπάρχει απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τη 1 τα μεσάνυχτα ( κοιμόμαστε πολύ νωρίτερα) ενώ θα απαγορευθεί η μουσική στα καφέ και τα μπαρ.
Καλύτερα να μην την ακούς καθόλου (την μουσική) παρά να την ακούς και να μην μπορείς να την χορέψεις.
Το θέμα και το ερώτημα είναι τι θα γίνει το φθινόπωρο και τον χειμώνα αν αποχαιρετήσουμε το καλοκαίρι με 100στάρα στα κρούσματα.
Αυτή την περίοδο έχουμε να αντιμετωπίσουμε την πυρκαγιά στο ορεινό χωριό της Αττικής Βίλια που επίσης μέχρι και προχθές έκαιγε ανεξέλεγκτα.
Ελπίζουμε ότι την στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές η φωτιά αν δεν έχει σβηστεί τουλάχιστον να έχει ελεγχθεί.
Πάντως οι περισσότερες πυρκαγιές φαίνεται ότι ήταν αποτέλεσμα εμπρησμών.
Περαστικά στο Νίκο Χαρδαλιά που δεν άντεξε το βάρος το μεγάλων πυρκαγιών και είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα λειτουργούσε υπό μεγάλη πίεση.
Ο άνθρωπος είχε πολύ άγχος με αποτέλεσμα να πάθει αυτά που έπαθε.
Σίγουρα δεν είναι αυτός που φταίει για το καταστροφικό έργο των πρόσφατων πυρκαγιών σε Αττική και Εύβοια και σίγουρα έκανε ότι μπορούσε δεδομένων των συνθηκών για να τις περιορίσει.
Απλά όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις στην Ελλάδα έπρεπε κάποιος να πληρώσει τον βαρκάρη και τον πλήρωσε αυτός !
Αυτό το τελευταίο κύμα του καύσωνα φαίνεται ότι δεν θα μας επηρεάσει αφού μετά από αρκετό διάστημα ξεκινάμε τις ημέρες μας με θερμοκρασίες λίγα πάνω από τους 20 βαθμούς κελσίου.
Επιτέλους δρόσισε.
Ο δρόμος της ΜΟΜΑ άνοιξε αλλά τα έργα δεν τελειώνουν.
Θα συνεχιστούν αλλά με τον δρόμοι ανοιχτό και αυτό είναι που μετράει.
Το πόσο απαραίτητος είναι αυτός ο δρόμος το καταλάβαμε όλοι όλο αυτό το διάστημα που παρέμεινε κλειστός.
Μπορούμε εύκολα να φανταστούμε την απελπισία ενός ανθρώπου που προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα αναγκάζεται να κρεμαστεί στους τροχούς ενός αεροπλάνου !
ΤΡΑΓΙΚΟ !
Καλημέρα και καλή συνέχεια.
Αυτά τα λίγα και για σήμερα.
Θα τα ξαναπούμε και πάλι αύριο το πρωί.
ΑΛΟΡΑ !
