<< Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι >> , ρώτησε τον κύριο Κ. η κορούλα της σπιτονοικοκυράς του , << θα φερόταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια ; >>
<< Σίγουρα >> , αποκρίθηκε εκείνος . << Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι , θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα κλουβιά και θα έβαζαν μέσα τροφές διάφορες , τόσο φυτά όσο και ζώα . Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να έχουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα ήταν εφοδιασμένα με διάφορες εγκαταστάσεις υγιεινής .
Όταν π.χ. , ένα ψαράκι τραυμάτιζε το πτερύγιό του , οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και πεθάνει και το χάσουν πριν την ώρα του . Έπειτα , για να μη μελαγχολούν τα ψαράκια , θα οργάνωναν που και που στη θάλασσα μεγάλες γιορτές , γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα μελαγχολικά . Αυτά τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολεία τους . Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία . Θα έπρεπε , π.χ. , να μάθουν γεωγραφία για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες , όταν αυτοί θα τεμπελιάζουν κάπου αλλού .
Βέβαια το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διαπαιδαγώγηση των μικρών ψαριών . Θα τους δίδασκαν ότι για ένα ψαράκι δεν υπάρχει υψηλότερο και ωραιότερο ιδεώδες από το να θυσιάζεται πρόθυμα , κι ότι όλα τα ψαράκια θα πρεπε να πιστεύουν τυφλά στους καρχαρίες , προπαντός όταν αυτοί τους λένε ότι θα φροντίσουν για ένα ωραίο μέλλον . Θα έδιναν στα ψαράκια να καταλάβουν πως αυτό το ωραίο μέλλον , τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο , όταν εκείνα μάθουν να υπακούν . Τα ψαράκια θα πρεπε να φυλάγονται από κάθε λογής ταπεινές , εγωιστικές και μαρξιστικές διαθέσεις κι αν τύχαινε κανένα από αυτά να φανερώσει τέτοιες αδυναμίες , τα άλλα ψαράκια θα πρεπε ευθύς να το αναφέρουν αμέσως στους καρχαρίες .
Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έκαναν βέβαια και διάφορους πολέμους μεταξύ τους για να κυριέψουν ξένα κλουβιά και ξένα ψαράκια . Στους πολέμους αυτούς ο κάθε καρχαρίας θα πολεμούσε με τα δικά του ψαράκια . Θα μάθαιναν στα ψαράκια ότι ανάμεσα σ ‘ αυτά και τα ψαράκια των άλλων καρχαριών υπάρχει τεράστια διαφορά . Τα ψαράκια , θα τους έλεγαν , είναι ως γνωστό βουβά , σωπαίνουν ωστόσο σε ολότελα διαφορετικές γλώσσες γι ‘ αυτό και είναι αδύνατο να καταλάβει το ένα το άλλο . Σε κάθε ψαράκι που θα σκότωνε μερικά εχθρικά ψαράκια που σωπαίνουν σε άλλη γλώσσα , θα απένειμαν κι από ένα παράσημο φύκι και θα του έδιναν τον τίτλο του ήρωα .
Αν βέβαια οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι , θα είχαν και τη δική τους τέχνη . Θα είχαν ωραίους πίνακες που θα παράσταιναν τα δόντια των καρχαριών με θαυμάσια χρώματα , και τα στόματα τους θα ήταν σαν πάρκα αναψυχής , όπου μπορεί κανείς να κάνει υπέροχους περιπάτους . Τα θέατρα στο βυθό θα έδειχναν πώς ηρωικά ψαράκια με την μπάντα μπροστά θα ορμούσαν μαγεμένα και νανουρισμένα με τις πιο όμορφες σκέψεις στο στόμα των καρχαριών .
Δεν θα έλειπε φυσικά και η θρησκεία αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι . Αυτή θα δίδασκε ότι τα ψαράκια μονάχα στην κοιλιά των καρχαριών θα άρχιζαν να γνωρίζουν την αληθινή ζωή . Εξάλλου , αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι , όλα τα ψαράκια δε θα ήταν πια ίσα κι όμοια όπως συμβαίνει σήμερα. Μερικά από αυτά θα αποκτούσαν αξιώματα και θα τα τοποθετούσαν πάνω από τα άλλα ψαράκια . Όσα μάλιστα είναι λίγο πιο μεγάλα θα είχαν την άδεια να τρώνε τα πιο μικρά . Αυτό θα ήταν άλλωστε ευχάριστο για τους καρχαρίες γιατί έτσι εκείνοι δε θα χρειαζόταν πια παρά να καταπίνουν συχνότερα πιο μεγάλες μπουκιές . Και τα πιο μεγάλα ψαράκια , αυτά που θα είχαν τις υψηλές θέσεις , θα φρόντιζαν για την τάξη ανάμεσα στα ψαράκια και θα γίνονταν δάσκαλοι , αξιωματικοί και μηχανικοί στα ψαροκλούβια .
Με λίγα λόγια , μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα είχαμε πολιτισμό στη θάλασσα >> …
BERTOLT BRECHT – Ιστορίες του κύριου Κόινερ .
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος
