Μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του πριν από τη Μέρκελ, Γερμανού πρωθυπουργού, του Σρέντερ, υπέρ της Τουρκίας, τωρινού στενού συνεργάτη του Πούτιν στο τομέα των υδρογονανθράκων, επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι αυτό που επιδιώκουνε η Γερμανία και η Τουρκία σε βάρος μας, μέσα από τη πίεση για λύση των Ελληνοτουρκικών δεν αφορά την επίλυση ενός διμερούς προβλήματος, αλλά ενός πολυμερούς.
Η Γερμανία διαφημίζει τις ”καλές υπηρεσίες” που παρέχει. Παρόλα αυτά, οφείλουμε τις κρίσιμες ώρες αυτές να είμαστε δύο και τρεις φορές σκεπτικοί για τη γερμανική διαμεσολάβηση, και να μην ξεχνάμε τος λόγους για τους οποίους η Γερμανία πάντα θα ευνοεί τη Τουρκία σε βάρος μας.
Η Τουρκία μετά την, σοφά ποιούσα, έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε., που έχει επιρροή στις χώρες της Μ. Ανατολής και στα πετρέλαια, έγινε πιο σημαντική για τη Γερμανία.
Εδώ να μην μας διαφεύγει η τεράστια εξάρτηση της Γερμανίας, από πρώτες ύλες και κυρίως υδρογονάνθρακες, που έχουνε δημιουργήσει και συντηρούνε και τις στενές σχέσεις του τριγώνου Ρωσία- Γερμανία- Τουρκία. Κάτι που δεν συμφέρει στις ΗΠΑ και Γαλλία.
Εδώ μπαίνουνε στο παιγνίδι επιρροών και οι επιδιώξεις και συμφέροντα της Ρωσίας, λογικά εξ ολοκλήρου, που από τη μια μεριά προσεταιριζόμενη τη Τουρκία, στοχεύει ν’ αδυνατίσει το NATO, και από την άλλη δεν επιθυμεί την εξόρυξη των Ελληνικών υδρογονανθράκων, ούτως ώστε, να υφίσταται και να αυξάνεται η εξάρτηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια.
Από τα παραπάνω συνάγεται εύκολα το συμπέρασμα ότι η λύση των Ελληνοτουρκικών, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της κατοχής του 37% της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό, δεν είναι πλέον μόνο Ελληνοτουρκική υπόθεση.
Είναι μια τεράστια εμπλοκή, με το όνομα «έλεγχος της Μεσογείου», μέσα στην οποία προσπαθούνε να βρούνε λύση και ισορροπίες σύμφωνα με τα συμφέροντα τους χώρες οι οποίες αντιμάχονται η μια την άλλη, όπως, Ελλάδα, Κυπριακή Δημοκρατία, Τουρκία, ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Μ. Βρετανία, Ρωσία, Κίνα , Ινδία, Αίγυπτος, Ισραήλ, αλλά και εταιρίες υδρογονανθράκων όπως η TOTAL, EXXON,κλπ.
Για να το κάνω αυτό πιο κατανοητό, δεν θα φέρω παραδείγματα π.χ. από τις διαφορές Ινδίας-Κίνας, αλλά από τις ενδοευρωπαϊκές.
Η Γερμανία, αν και πρώην αποικιοκρατική χώρα, όπως και σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές, εκτός των Βαλκανικών, εξ αιτίας των αυτοκρατορικών και Χιτλερικών οραμάτων, πολέμων και ηττών της, δεν έχει πλέον σχέσεις με τις πρώην αποικίες της.
Κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με Γαλλία, Μ. Βρετανία, κλπ. Επιπλέον γνωρίζει πολύ καλά, ότι η πρωτοκαθεδρία της μέσα στην Ε.Ε., που είναι μόνο οικονομική, φθίνει για πολλούς λόγους, τους οποίους δεν μπορεί να σταματήσει.
Ο έλεγχος της Μεσογείου, ενώνει, Γαλλία, Μ. Βρετανία με τα συμφέροντα τους στις πρώην αποικίες τους, αλλά η Γερμανία για πρόσβαση στη Μεσόγειο χρειάζεται τη Τουρκία, από την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αυτό ακριβώς επιδιώκει και σήμερα η Γερμανία από τη Τουρκία. Η Μέρκελ από τον Ερντογάν. Έτσι λοιπόν η Τουρκία είναι σταθερά η διαχρονική, στρατηγική της σύμμαχος, μέσω της οποίας η Γερμανία αποκτά πρόσβαση στη Μεσόγειο, Μέση Ανατολή.
Και γι’ αυτό η σταθερή συμμαχία τους άμεσα ή έμμεσα και στους δυο παγκοσμίους πολέμους, και στη αλληλοβοήθεια και αλληλοκάλυψη στις γενοκτονίες που κάθε μια έκανε σε βάρος Ελλήνων, Εβραίων, Αρμενίων κλπ.
Από τη στιγμή που τα παραπάνω είναι καταφανή, το ζητούμενο είναι τι κάνει η Χώρα μας , η Ελλάδα. Ό έλεγχος της Μεσογείου ανέκαθεν αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα για τους διεθνείς παίκτες, και χρειαζότανε δυνατούς λύτες.
Κάτι το οποίο το πολιτικό προσωπικό της Χώρας μας, σήμερα δεν διαθέτει, όχι σε αφθονία, αλλά ούτε σε ανεκτά επίπεδα. Επιπλέον ο Ελληνισμός, στη μακραίωνη ιστορία του, επιβίωσε σε εποχές πολέμου και μεγαλούργησε σε περιόδους ειρήνης, δεμένος με τη θάλασσα.
Περσικοί πόλεμοι-Σαλαμίνα, Βυζάντιο-υγρό πυρ, 1821-καραβοκύρηδες και μπουρλότα, 1912-13 Θωρηκτό Αβέρωφ, 1944 Στάλιν-Τσώρτσιλ Ελλάδα στη ναυτική δύναμη Βρετανία, κλπ.
Έχοντας λοιπόν σαν δεδομένα τη διαχρονική και αμετάβλητη συμμαχία και συνεργασία Γερμανίας- Τουρκίας, και αδυνατώντας να ξεπεράσουμε μόνοι μας αυτό το πρόβλημα, είναι λογικό επακόλουθο να κάνουμε και εμείς τις συμμαχίες εκείνες που θα μας βοηθήσουνε.
Με χώρες που έχουνε τα ίδια και παρεμφερή συμφέροντα με μας, στη θάλασσα της Μεσογείου, που μας έχουνε ανάγκη και συμπίπτουνε οι επιδιώξεις μας. Και επιτέλους ας μην είμαστε σήμερα τόσο γερμανοδεδομένοι και γερμανοδεμένοι, ενώ διαχρονικά πάντοτε ήμασταν σε αντίπαλα στρατόπεδα.
ΘΩΜΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ
