Όταν η Ιταλία, [η Ελλάδα επίσης] υφίσταται πυρκαγιές κυκλώνες σεισμούς πανδημίες, όταν η βιασμένη φύση παρουσιάζει τους λογαριασμούς για τις λανθασμένες, παραλειφθείσες, εγκληματικές ενέργειες του συστήματος που καθοδηγείται από το καπιταλιστικό κέρδος, να που έρχεται η σειρά τους.
Νοσοκόμοι, γιατροί, εργάτες, δάσκαλοι, βοηθοί, υπάλληλοι, γυναίκες και άνδρες που εργάζονται μέσα στην κανονική δημόσια αδιαφορία, καθίστανται απαραίτητοι, από τους διαδρόμους των νοσοκομείων, στους δρόμους, στους οίκους ευγηρίας, τα σούπερ μάρκετ, τα σχολεία, τα γραφεία.
Και στο τέλος σειρά έχει η εξάντληση των πυροσβεστών, που τώρα στη Σικελία πρέπει να καταρρεύσουν εξουθενωμένοι από τη μάχη κατά της φωτιάς. Σε αυτές τις στιγμές τα κυβερνητικά κτίρια και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποκαλούν αυτούς τους εργαζόμενους «ήρωες».
Μόλις τελειώσει η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και περιμένοντας την επόμενη, αυτοί οι ήρωες επαναταξινομούνται ως «υπηρεσία στην οποία πρέπει να μειωθούν οι θέσεις εργασίας» επειδή δεν υπάρχουν χρήματα. Τα οποία βρίσκονται πάντα για όπλα και άχρηστα έργα.
Και όλοι αυτοί που θυσιάζονται για να μπορέσει να λειτουργήσει, να καταστήσουν αξιοπρεπείς, να σώσουν τις ζωές μας, γίνονται ξανά κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι και με όλο και λιγότερα δικαιώματα. Κατά τη διάρκεια καταστροφών ανακαλύπτουμε την πραγματική αξία της δουλειάς, των διαφόρων εργασιών, μετά, μέσα στη λεγόμενη κανονικότητα αυτές οι αξίες αντιστρέφονται εντελώς.
Στην κορυφή των εισοδημάτων βρίσκεται η διευθυντική γραφειοκρατική πολιτική κάστα, η οποία εξαφανίζεται στις κρίσεις, όταν δεν κάνει ζημιά. Και πίσω και πάνω από την κάστα βρίσκονται οι πλούσιοι και οι υπερπλούσιοι, που εξαργυρώνουν μέσα σε λίγα λεπτά όσα παίρνει ένας πυροσβέστης σε ένα χρόνο.
Και μετά υπάρχουν οι ιδεολογικοί αυλητές που εξυμνούν αυτήν την ανάποδη κοινωνία. Όπως ο Tito Boeri που σκανδαλίζεται αν ένας φροντιστής, ένας φύλακας ή επιστάτης κερδίζει 9 ευρώ την ώρα, αλλά όχι μπροστά στη δυσαναλογία μεταξύ αυτών που εισπράττει αυτός και εκείνων που κάνουν μια δουλειά που είναι απαραίτητη σήμερα, γράφει στην γείτονα ο Giorgio Cremaschi.
Μια αγκαλιά στους πυροσβέστες και σε όλους τους εργαζόμενους που σώζουν από τις καταστροφές μια κοινωνία με αναποδογυρισμένες αξίες, μια κοινωνία που πρέπει να αναποδογυρίσει.
Αφιερωμένο στους δυο πιλότους του Καναντέρ
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος contropiano.org
