Οι συμπολίτες δραστήριοι έτσι κι αλλιώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρθηκαν πριν και μετά στο συλλαλητήριο για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών. Όπως και σε αυτό καθεαυτό το γεγονός. Ιδού κάποια από τα ενδιαφέροντα κείμενα.
Παυλίνα Λεμονίδου: Η πλατεία της Καβάλας ήταν γεμάτη, τόσο γεμάτη ,όσο δεν γέμισε σε καμία προεκλογική συγκέντρωση, τα τελευταία χρόνια, για τη διαμαρτυρία για τον τραγικό θάνατο 57 ανθρώπων στο σιδηροδρομικό δυστύχημα – έγκλημα των Τεμπών.
Αυτή η συρροή του κόσμου σε εμένα έστειλε το μήνυμα ότι όλα έχουν τα όρια τους, η ανοχή, η αδράνεια, η αποδοχή κάθε κακοδιοίκησης, κάθε ξεπουλήματος. Μπήκε μια κόκκινη γραμμή, στη διάλυση των κοινωνικών αγαθών, στην εγκληματική κερδοσκοπία, στην εγκληματική συγκάλυψη, στη δικαιοσύνη αλά καρτ. Ώς εδώ.
Μάρκος Ζήσου: Ακόμα θυμάμαι τα χυδαία αντιδεοντολογικά ρεπορτάζ την επομένη του δυστυχήματος, με τους «φυτευτούς» επιβάτες των τρένων που διαβεβαίωναν στην κάμερα ότι δήθεν αισθάνονται ασφαλείς να ταξιδεύουν με τρένο. Ακόμα θυμάμαι τους τηλεοπτικούς σταθμούς να τα προβάλλουν για μέρες, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης απέναντι στους ανθρώπους που θρηνούσαν τον χαμό των δικών τους. Για όλα αυτά λοιπόν και άλλα τόσα …
Ευγενία Παπαναστασίου: Και η Καβάλα μίλησε. Με μια παλλαϊκή συγκέντρωση- διαμαρτυρία…Δεν πάει άλλο, δικαίωση για τους χαροκαμένους συγγενείς και ανεξάρτητη δικαιοσύνη…Για το μέλλον της κάθε νέας γενιάς.
Μιχάλης Σωτηρόπουλος: Η διαχείριση του θέματος «έγκλημα στα Τέμπη» από την κυβέρνηση υπήρξε ανεξήγητα ανεπαρκής από την πρώτη στιγμή. Υπέκυψε στην δυνατότητα βουλευτικής υποψηφιότητας του αρμόδιου υπουργού (λες και θα άκουγε ευχαριστώ από την οικογένεια). Χωρίς λόγο έδωσε δικαιώματα να αμφισβητηθεί το απρόσκοπτο της δικαστικής διαδικασίας. Η λύση είναι μια: όλα στα φως και όλοι οι ένοχοι μέσα. Χωρίς εξαιρέσεις. Χωρίς υπερβολές αλλά και χωρίς παρεμβάσεις από οποιαδήποτε πλευρά. Όποιος βαρύνεται με ευθύνες να λογοδοτήσει χωρίς αστερίσκους και ασυλίες. Επίσης πρέπει το κράτος να δημιουργήσει ένα κανονικό μνημείο στα Τέμπη όπου κάθε χρόνο θα πηγαίνει η πολιτειακή ηγεσία της χώρας και θα προσκυνά τα νεκρά παιδιά μας και θα ζητά συγνώμη για την ανεπάρκεια της.
Βασίλης Τραϊφόρος: Στην Ελλάδα και το εξωτερικό οι πλατείες πλημμύρισαν από κόσμο κάθε ηλικίας, που ζητούσαν άμεση έρευνα για τα αίτια της τραγωδίας και δικαιοσύνη, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών. Οι συγκεντρώσεις εκφράζανε μια ποικιλία συναισθημάτων. Θυμό, απογοήτευση, συγκίνηση, προσμονή και κυρίως πόνο για τον άδικο χαμό νέων ανθρώπων. Ήταν σαν ένα λαϊκό μνημόσυνο στην μνήμη τους που δεν πρέπει με τον χρόνο να ξεχαστεί. Σε αυτό το μνημόσυνο απόντες ήταν η κυβέρνηση της Ν.Δ και οι ιερωμένοι παπάδες και Δεσποτάδες. Για τους πρώτους το καταλαβαίνω έχουν την φωλιά τους….Για τους δεύτερους ξέρω ότι θα πουν ότι δεν συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις με “πολιτικό” χαρακτήρα. Ενώ για την συνθήκη των Πρεσπών που η συμμετοχή τους συνοδευόταν με ουρλιαχτά και κατάρες …δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα.
Περικλής Αμπεριάδης: Μεγάλες συγκεντρώσεις, εκκωφαντική σιωπή, σεβασμός στους νεκρούς και στους γονείς τους! Μνημόσυνο. Δεν ξεχνούμε και συνεχίζουμε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι απόντες. Που είναι πάντα παρόντες σε κάθε βασιλόπιτα, σε κάθε χορό συλλόγων, σε κάθε παρέλαση. Λύπη μόνο λύπη!
Μανόλης Κελαϊδάκης: Από τα αρχαία χρόνια ο λαός μας στεκόταν σιωπηλός και με σεβασμό απέναντι σε ανθρώπους που έχασαν τους δικούς τους με τόσο άδικο τρόπο. Δέχονταν τις υπερβολές τους και τα λάθη τους. Είμαι απέναντι σε όποιους κατηγορούν τους χαροκαμένους γονείς, είναι μεγάλη ύβρις, μόνο σεβασμός στον πόνο τους. Είμαι επίσης απέναντι και σε όσους προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν πολιτικά από την τραγωδία, είναι ανθρωπάκια που σκυλευουν την μνήμη των παιδιών. Η δικαιοσύνη πρέπει να κάνει άμεσα την δουλειά της και η κυβέρνηση να φροντίσει να εξαλειφθούν οι αιτίες που οδήγησαν στην τραγωδία. Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια νέου διχασμού ούτε χρειάζεται την αναβίωση του λαϊκισμού που τόσο κακό έκανε στην πατρίδα μας.
