Έκθεση της Κοινωνιολογίας της ελευθερίας
Πριν μιλήσουμε για το βιβλίο κοινωνιολογία της ελευθερίας, χρειάζονται κάποιες πληροφορίες για τον Abdullah Öcalan και το πλαίσιο. Είναι ένας από τους ιδρυτές και της ηγεσίας του κινήματος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και τώρα βρίσκεται απομονωμένος στη φυλακή στο νησί İmralı για περισσότερα από 24 χρόνια.
Το τελευταίο σημάδι που υπήρξε από το νησί ήταν την άνοιξη πριν από δύο χρόνια, όταν ο Οτσαλάν είχε μια σύντομη τηλεφωνική συνομιλία με τον αδελφό του. Έκτοτε δεν έχουν υπάρξει περισσότερες πληροφορίες για την κατάσταση της υγείας του και η εκστρατεία για την ελευθερία του συνεχίζεται ακόμη.
Η πολιτική και ιδεολογική του παραγωγή δίδεται από περισσότερα από 60 βιβλία, 12 από τα οποία γράφτηκαν μεταξύ 1999 και 2010. Χρησιμοποίησε τη φυλάκιση του για να γράψει αυτά τα βιβλία και να αναπτύξει το νέο πρότυπο, παράδειγμα.
Έχει γράψει μικρότερες συνεισφορές, όπως ο οδικός χάρτης, la roadmap για την επίλυση της κουρδικής κατάστασης. Συγκεκριμένα, μίλησε για το πώς πρέπει να γίνει η διαπραγμαάτευση μιας πολιτικής λύσης με το τουρκικό κράτος.
Στη συνέχεια ανέπτυξε το νέο παράδειγμα με τα βιβλία του Μανιφέστο για τον δημοκρατικό πολιτισμό, που είναι πέντε, εκ των οποίων η κοινωνιολογία της ελευθερίας είναι το τρίτο.
Πριν από αυτά έγραψε το Beyond the state power andviolence- Oltre lo stato il potere e la violenza (2004)- Πέρα από το κράτος την εξουσία και την βία, και από εδώ αρχίζει να αναπτύσσει το νέο παράδειγμα. Τα άλλα βιβλία του Μανιφέστο για τον δημοκρατικό πολιτισμό γράφτηκαν μεταξύ 2007 και 2010
Όταν ο Οτσαλάν μιλά για τις συνθήκες στη φυλακή, μιλά για την τρίτη του γέννηση, τι σημαίνει αυτό; Πρώτη είναι η γέννηση η βιολογική, η δεύτερη είναι της ίδρυσης του PKK με το παλιό παράδειγμα και η τρίτη είναι το νέο παράδειγμα.
Από αυτά τα βιβλία, δεν είναι σημαντική μόνο η πολιτική θεωρία, αλλά ότι έχουν πρακτικό αντίκτυπο στον απελευθερωτικό αγώνα του Κουρδιστάν. Με την αλλαγή παραδείγματος, το κίνημα έπαψε να διεκδικεί ένα ανεξάρτητο κράτος και άρχισε να μιλά για δημοκρατικό συνομοσπονδισμό.
Υπήρξαν επιπτώσεις στις πρακτικές του κινήματος: η επανάσταση στη Rojava είναι μια συγκεκριμένη εφαρμογή αυτών των θεωρητικών συνεισφορών. Για παράδειγμα, στην ανάπτυξη των συμβουλίων στη Ροζάβα γίνεται με τρόπο ώστε όσ* συμμετέχουν να διαβάσουν αυτό το βιβλίο.
Ένα άλλο παράδειγμα αφορά τις εκλογές της 14ης μαΐου 2023 στην Τουρκία όπου διάφορα κόμματα θα πάνε μαζί με το HDP. Αυτά τα βιβλία έχουν αντίκτυπο στην ιδέα του πολιτικού κόμματος.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι διαδηλώσεις στην Rojhilat με το σύνθημα Jin, Jiyan, Azadî – Women, Life, Freedom- Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία το οποίο προέκυψε για πρώτη φορά από τα βιβλία του Οτσαλάν. Αυτά τα βιβλία έχουν επομένως μια μακροπρόθεσμη επίδραση στην κοινωνία.
Μόνο μερικά από τα παραδείγματα της πρακτικής επίδρασης αυτών των βιβλίων έχουν παρατεθεί. Τα περιεχόμενα τους θα συζητηθούν παρακάτω.
Λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες γράφτηκαν αυτά τα βιβλία, είναι δύσκολο να ανασυνθέσουμε τις πηγές ακόμα και αν γνωρίζουμε τα πιο σημαντικά ονόματα. Σχετικά με τη μεθοδολογία οι αναφορές είναι Theodor W. Adorno. για τον φεμινισμό ιδιαίτερα María Mies και Silvia Federici. Όσο για την οικολογία και την ελευθερία: Baruch Spinoza, Murray Bookchin, Friedrich W. Nietzsche. Για την ιστορία: Rosa Luxemburg, Hannah Arendt, Paul-Michel Foucault, Andre Gunder Frank.
Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του Μανιφέστο για τον δημοκρατικό πολιτισμό και περιγράφει την εναλλακτική στην καπιταλιστική νεωτερικότητα.
Το πρώτο βιβλίο “Civiltà e verità. L’era degli dei mascherati”, ”Πολιτισμός και αλήθεια. Η εποχή των μασκαρεμένων θεών” μιλά για τη μεθοδολογία και την ιστορία του πολιτισμού. Το δεύτερο βιβλίο “La civiltà capitalistica. L’era degli dèi senza maschera e dei Re nudi”, «Ο καπιταλιστικός πολιτισμός. \
Η εποχή των θεών δίχως μάσκα και των γυμνών Βασιλιάδων» ορίζει τον καπιταλισμό και περιγράφει το σύστημα στο οποίο ζούμε και μιλά για την καπιταλιστική νεωτερικότητα. Σε αυτό το τρίτο βιβλίο “Sociologia della libertà”, «Κοινωνιολογία της Ελευθερίας» επικεντρώνεται στις δημοκρατικές δυνάμεις και το δημοκρατικό πολιτισμό.
Υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που συνδέει αυτά τα βιβλία, για να καταλάβουμε το τρίτο πρέπει να καταλάβουμε τα προηγούμενα.
Ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο…
Το βιβλίο ξεκινά με μια κριτική στις κοινωνικές επιστήμες. Είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιεί ο Οτσαλάν και στα άλλα βιβλία του, αυτό που λέει είναι ότι οι κοινωνικές επιστήμες πρέπει να μας οδηγούν να λύνουμε τα προβλήματα, αντιθέτως με τα εργαλεία τους μας οδηγούν να τα εμβαθύνουμε αντί να τα επιλύουμε.
Πρέπει να βρούμε διαφορετικούς τρόπους. Η κριτική των δυτικών κοινωνικών επιστημών επικεντρώνεται στον κατακερματισμό τους, ο οποίος δεν μας επιτρέπει να έχουμε μια ολιστική άποψη για τα προβλήματα, την κοινωνία. Αυτός ο κατακερματισμός σε πολλούς κλάδους έχει επιπτώσεις και στο μυαλό της κοινωνίας που κατακερματίζεται και αποξενώνεται κυρίως, in primis από τη φύση.
Οι σημερινές κοινωνικές επιστήμες δεν συνδέονται με τα συμφέροντα της κοινωνίας αλλά αναπαράγουν τα συμφέροντα της καπιταλιστικής νεωτερικότητας. Επικρίνει τον/την ερευνητή/ερευνήτρια, το έργο των οποίων θα πρέπει να φέρει γνώση στην κοινωνία για να λύσει προβλήματα αντί να εργάζεται για τα συμφέροντα της καπιταλιστικής νεωτερικότητας ώστε να φέρνει νέους τρόπους εκμετάλλευσης της κοινωνίας και της φύσης.
Οι κοινωνικές επιστήμες πρέπει να ασχολούνται με τα προβλήματα της κοινωνίας και να διασφαλίζουν την ελευθερία της κοινωνίας. Σε αυτό το κείμενο, δεν είναι δυνατόν να υπεισέλθουμε σε πολλές λεπτομέρειες σχετικά με τις κριτικές που περιέχονται στο βιβλίο, αλλά η κοινωνιολογία της ελευθερίας προτείνεται ως πλαίσιο για την επανίδρυση των επιστημών.
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος infoaut.org
