Η Άννα Δάφτσιου ήταν καλεσμένη στους 93,7 το μεσημέρι του Σαββάτου και αφού πρώτα εκθείασε τη μεγάλη επιτυχία του Καβαλιώτη Νίκου Σιδερίδη στο «Σπάρταθλον» μίλησε για τα δικά της κατορθώματα στην πρόσφατη Βαλκανιάδα διαχρονικών βετεράνων αθλητών στη Στάρα Ζαγόρα της Βουλγαρίας αλλά και όχι μόνο.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Άννας.
Για τη Βαλκανιάδα στη Στάρα Ζαγόρα: « Πήραμε σαν Ελληνική ομάδα 207 μετάλλια σε όλες τις κατηγορίες. Πήρα 4 χρυσά μετάλλια με 1 Βαλκανικό ρεκόρ αγώνων. Το στάδιο ήταν υπέροχο. Δε νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο στην Ελλάδα. Είχε 8 διαδρομές με άψογο χλοοτάπητα και τρια βοηθητικά γήπεδα πάνω από το στάδιο. Οι ρίψεις και τα αλτικά αθλήματα γινόταν στο δεύτερο στάδιο. Επίσης υπήρχε και κλειστό για στίβο, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τα πιο δύσκολα ήταν τα 100 και τα 200. Τα 400 ήταν πολύ εύκολα. Ο ΣΕΒΑΣ πήγε πολύ καλά αλλά τον τελευταίο καιρό δεν έρχονται πολλοί στο στάδιο. Οι περισσότεροι ασχολούνται με τα βουνά. Είναι και μόδα αλλά και κάθε εβδομάδα έχει και έναν αγώνα».
Θα ήταν πολύ καλό να γινόταν Βαλκανικό πρωτάθλημα βετεράνων εδώ στην Καβάλα. Το έχω συζητήσει με τον κ. Φιλόσογλου. Απλά τα επόμενα χρόνια έχουν κλείσει σε άλλες χώρες.
Το 2018 θα γίνουν στην Τουρκία. Έχουν γίνει το 2015 στην Ελλάδα και νομίζω ότι είμαστε πολύ μακριά. Κάθε 7 χρόνια γίνεται στην ίδια χώρα. Πάμε δηλαδή για το 2022. Η Καβάλα μπορεί να πάρει μια τέτοια διοργάνωση. Τα «Δαβιτζόγλεια» αλλά και το Πανελλήνιο μικρών κατηγοριών που έγιναν στην Καβάλα, ήταν μεγάλη υπόθεση»
Για τους επόμενους στόχους: « Όταν ξεκίνησαν είχα «στόχο» μια αθλήτρια από τη Βουλγαρία. Το 2015 που πήγαμε στη Θεσσαλονίκη είχα πει στα παιδιά ότι αν κέρδιζα τη Βουλγάρα θα σταματούσα. Την κέρδισα αλλά δεν σταμάτησα. Τώρα έχω «στόχο» μια… Ρουμάνα που είναι στη μικρότερη κατηγορία. Τώρα ήμασταν πολύ κοντά. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Θα ξεκινήσω προπονήσεις στις 15 Οκτωβρίου. Θέλει πολύ δουλειά στην προετοιμασία. Τώρα ξεκουράζομαι. Θα βοηθήσω τον ΟΚΑΚ στο Διασυλλογικό αλλά και στο Πανελλήνιο. Για να πας σε κάποιους αγώνες χρειάζονται χρήματα. Μας δυσκολεύει όλους το άγχος της καθημερινότητας. Δεν έχουμε βοήθεια από κάπου οι διαχρονικοί αθλητές. Τα χρήματα τα βάζουμε εμείς. Είναι πολύ δύσκολα. Θέλει θυσίες. Στο Ευρωπαϊκό έλειπα 10 μέρες και η Δανία είναι από τα πιο ακριβά κράτη της Ευρώπης. Δεν έχω σκεφτεί το πότε θα σταματήσω. Ισως φέτος να είμαι πιο χαλαρή, μέχρι βέβαια να αλλάξω γνώμη και να πάω στο Παγκόσμιο που θα γίνει στη Μάλαγα, αρχές του Σεπτέμβρη».
Για το Πανευρωπαϊκό που έγινε στο Άαρχους της Δανίας « Παρόλο που ήμουν 6η δεν ήμουν ευχαριστημένη. Μπορεί να ακούγεται λίγο εγωιστικό αυτό που λέω αλλά δεν είμαι ευχαριστημένη από το χρόνο. Μπορούσα να πάω μέχρι και στην 4η θέση. Έτυχα σε λάθος καιρικές συνθήκες. Έφυγα από εδώ με 37-38 βαθμούς κελσίου και πήγα σε συνθήκες 14 βαθμών με πολύ κρύο, με πολύ αέρα και βροχή. Εκεί αρρώστησα. Ηταν η δυσκολία του αγώνα. Ότι μπόρεσα έκανα αλλά σίγουρα μπορούσα και κάτι παραπάνω. Όλα όμως είναι μέσα στο πρόγραμμα. Στο Άαρχους ήταν πολύ οργανωμένο το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ηταν αγώνες επιπέδου με 3000 αθλητές- αθλήτριες. Φοβερό επίπεδο και αξίζει κάποιος να πάει με τους διαχρονικούς βετεράνους. Από την Καβάλα ήμουν η μοναδική που έλαβα μέρος».
Για το παρόν και το μέλλον του κλασικού αθλητισμού της Καβάλας: « Διακρίσεις έχουμε κάθε χρόνο. Απλά βλέπω τα τελευταία χρόνια ότι τα παιδιά ασχολούνται μέχρι και τη Β` Λυκείου. Στη Γ` Λυκείου αφοσιώνονται περισσότερα στα μαθήματα με τα φροντιστήρια. Αν περάσουν τα παιδιά σε κάποιο πανεπιστήμιο η σε κάποιο ΤΕΙ δεν ασχολούνται μετά με τον κλασσικό αθλητισμό. Έχουν δίκαιο γιατί δεν έχουν κάποιο κίνητρο. Εδώ υπάρχουν παιδιά που πάντως δεν είναι σαν εμάς. Είναι περισσότερο… ήπια. Προπονούνται την ημέρα περίπου για 1,5 ώρα. Δε δέχονται πίεση. Για να κάνεις κάτι καλύτερο, θέλει προπόνηση 2-3 ώρες την ημέρα. Είναι χίλια- δυο πράγματα στη μέση. Πάντως ο Στίβος στην Καβάλα είναι στα καλύτερα του, αφού υπάρχουν πολλά παιδιά με πανελλήνιες διακρίσεις. Είναι δύσκολο να μείνεις στην κορυφή. Θέλει δουλειά».
