Την Πέμπτη το πρωί στη Βουλή ο κ. Νίκος Παναγιωτόπουλος απάντησε σε ερώτηση βουλευτή του ΚΚΕ για την επικείμενη νέα συμφωνία της χώρας μας με τις ΗΠΑ. Η απάντηση του κ. Παναγιωτόπουλου ανέφερε και τα ακόλουθα:
«Πρώτα θα ήθελα να καταρρίψω μία παρανόηση. Αυτό που εξελίσσεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αυτήν τη στιγμή δεν είναι άλλη μία συμφωνία για τις βάσεις. Η αμοιβαία αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, η συμφωνία δηλαδή που επίκειται να υπογραφεί, ως απότοκος της ευρύτερης σχέσης της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, δεν είναι απλά και μόνο μία συμφωνία για το καθεστώς που διέπει τις βάσεις. Είναι κάτι βαθύτερο.
Καταρχήν, εκτιμούμε ότι είναι ωφέλιμη για τη χώρα μας σε επίπεδο στρατηγικής συνεργασίας. Ο λόγος που εξελίσσεται αυτήν τη στιγμή και αναβαθμίζεται -και ίσως απογειώνεται, όπως έχω περιγράψει- είναι μία διαφορετική αντίληψη που διέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως προς την Ελλάδα, συνεπεία και της συμπεριφοράς της Τουρκίας.
Αυτή η αίσθηση ότι η Τουρκία απομακρύνεται από τη Δύση, αυτή η αίσθηση ότι η Τουρκία δεν είναι αξιόπιστος εταίρος στους κόλπους του ΝΑΤΟ, οδηγεί τους Αμερικάνους να θέλουν να αναβαθμίσουν τη σχέση τους με την Ελλάδα και να ενισχύσουν την παρουσία τους εδώ όχι με στρατεύματα, αλλά με δράσεις, με συνέργειες και με βοήθεια στην ανάπτυξη υποδομών,τις οποίες καρπώνονται, τελικά, και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Τι εννοώ: Πρόκειται για μια κοινωνία συμφερόντων. Οι Αμερικάνοι εταίροι και σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ επενδύουν σε υποδομές που επιλέγουν σε συγκεκριμένες και σαφώς οριοθετημένες ελληνικές τοποθεσίες. Παράλληλα, η συνύπαρξη των ελληνικών με αμερικανικές δυνάμεις σε εξειδικευμένες, όπως είπα, και πολύ συγκεκριμένες εγκαταστάσεις, αναβαθμίζει σημαντικά το επίπεδο εκπαίδευσης και εμπειρίας που μπορούν να αποκομίσουν και οι δικές μας Ένοπλες Δυνάμεις. Αυτό που μελετάται στο Στεφανοβίκειο είναι ένα κέντρο συνεκπαίδευσης Αμερικανών και Ελλήνων χειριστών ελικοπτέρων, μία βάση, δηλαδή, που θα υποδέχεται και αμερικανικά και ελληνικά ελικόπτερα για να συνεκπαιδεύονται.
Άλλες χώρες της Ευρώπης επιθυμούν πάρα πολύ να αναπτύξουν τέτοιες συνέργειες. Επιλέγεται η Ελλάδα, διότι οι συνθήκες συνεκπαίδευσης θα είναι και πιο εντατικές και πιο πρόσφορες, αν θέλετε, για να παίρνουν και οι δύο πλευρές το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Οι επενδύσεις που γίνονται, είναι για κοινή χρήση. Χρησιμοποιούνται για ελληνικής κυριότητας αμερικανικά συστήματα που υφίστανται ή θα αποκτηθούν στο μέλλον από τη δική μας πλευρά, όπως έχουμε UAV, τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, για τα οποία υπάρχει όλο και μεγαλύτερη ανάγκη για λόγους επιτήρησης και επόπτευσης του εναέριου χώρου μας και του Αιγαίου. Εκεί, λοιπόν, αναπτύσσονται επιπλέον συνέργειες. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν βλέπουν τη συγκεκριμένη υπόθεση σαν μία ευκαιρία να αποκτηθούν κι άλλα οπλικά συστήματα σε τιμή ευκαιρίας. Δεν πρόκειται περί αυτού. Είναι η ανάπτυξη μιας βαθύτερης σχέσης η οποία αναπτύσσεται ως μία φιλία. Θέλει και οι δύο πλευρές να δουλέψουν πάνω σε αυτό. Δοκιμάζεται στα δύσκολα, αλλά για το μέλλον έχει μόνο ωφελήματα και πλεονεκτήματα και προϋποθέτει και δουλειά σε βάθος. Η κάλυψη των αμυντικών δαπανών της χώρας μπορεί να γίνει με τρόπο που να υπάρχει οικονομία κλίμακας στην απόκτηση και υποστήριξη συστημάτων και προστιθέμενη αξία στην οικονομία. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της ουσιαστικής συμμετοχής της αμυντικής μας βιομηχανίας. Η αναβάθμιση της ΕΑΒ -βασική προϋπόθεση να υπάρχει σύγχρονη και αποτρεπτική Πολεμική Αεροπορία- περνάει μέσα από δέκα συγκεκριμένα προγράμματα -θα τα φέρουμε στη Βουλή προσεχώς- από τα οποία τα εννιά είναι οι επενδύσεις των Αμερικανών στην υποδομή της ΕΑΒ».
