Φωτιά και … εναέρια μέσα!
Ο συναγερμός στο κλιμάκιο της 359 ΜΑΕΔΥ στο αεροδρόμιο της Χρυσούπολης πρέπει να χτύπησε λίγο πριν τις 13:00 τοπική ώρα. Χειριστές και τεχνικό προσωπικό τρέχουν στα δύο αεροσκάφη τους – δύο PZL M-18B. Γρήγοροι έλεγχοι, τροχοδρόμηση, απογείωση σε ανοιχτό σχηματισμό προς τη φωτιά – στους Αντιφιλίππους και πάλι! Είναι εκπαιδευμένοι, είναι μαθημένοι… Ακολουθεί το Ρωσικό ελικόπτερο Mil Mi-8AMT “RA-22980”, που νοικιάστηκε από την Πολιτική Προστασία για φέτος μαζί με άλλα 11 ( ! ) μεσαία ελικόπτερα του τύπου. Κάτω από την άτρακτο … ο κάδος των 5 τόνων. Ένα CL-415 Canadair της 383 ΜΕΕΑ “Πρωτέας” συμπληρώνει τα εναέρια μέσα τα οποία συνδράμουν στην κατάσβεση της φωτιάς. Αργά το απόγευμα προστίθεται ένα ακόμη Mil Mi-8MTV-1 “RA-24563”. Θα τα καταφέρουν; Αυτό προσδοκούμε κι ελπίζουμε, μη γνωρίζοντας ή ξεχνώντας τις δυσκολίες… Εμπιστευόμαστε τα πληρώματα, Έλληνες και ξένους! Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Τα ίδια και χθες! Λίγο μετά την 12:30 – ξέρουν πότε βάζουν τις φωτιές – σήμανε συναγερμός στη βάση της Πολεμικής μας Αεροπορίας που επισκεπτόμουν. Ένα (από τα 10 που νοικιάστηκαν φέτος! ) θηριώδες ελικόπτερο S-64E Skycrane της Erickson με το χαϊδευτικό όνομα “Olga” απογειώνεται τάχιστα με κατεύθυνση τα Βίλλια για την τεράστια φωτιά. Σε μια μεγάλη δεξαμενή κάτω από την άτρακτο – γερανό (εξ ου και Skycrane – “ουράνιος γερανός”) μεταφέρει 9 τόνους νερού. Ακολουθούν δύο “παλιά” CL-215 της 355 ΜΤΜ “Ήφαιστος”. Εκκίνηση των (δύστροπων) εμβολοφόρων κινητήρων R-2800 υπό την επίβλεψη των υπολόγων (45 βαθμοί στην πίστα), άνοιγμα – κλείσιμο των καταπακτών, έλεγχος του συστήματος προσγείωσης, γραμμή για απογείωση…
Κάθε χρόνο τα ίδια – άνθρωποι και μηχανές στα όριά τους. Τους αποκαλούμε ήρωες. Γεώργιος Ρούμπος (ένας από αυτούς): “Επειδή ακούγονται και γράφονται πολλά αυτές τις μέρες… Κάθε εποχή έχει τους ήρωές της. Αυτοί του ’21 , του ’40 και τόσοι άλλοι δεν συγκρίνονται, αλλιώς θα ήταν ύβρις.
Οι σημερινοί ήρωες είναι οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, οι οικογενειάρχες κλπ που δίνουν καθημερινό αγώνα να τα φέρουν πέρα… Εμείς?
Εμείς κάνουμε την δουλειά που επιλέξαμε και που αγαπάμε, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο… Εκτός από τους προφανείς κινδύνους μιας επιχείρησης αεροπυρόσβεσης με τους καπνούς, τα άλλα αεροπορικά μέσα, τα καλώδια, το ανάγλυφο κλπ, υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες.
Χθες για παράδειγμα χτυπήσαμε 2 πουλιά, – το ένα μάλιστα μας γέμισε το κόκπιτ φτερά και πούπουλα καθώς ένα μέρος του χώθηκε μέσα από ένα μικρό άνοιγμα – vent – εξαερισμού, (όσοι είναι ιπτάμενοι γνωρίζουν τι κίνδυνοι υπάρχουν από τέτοια συμβάντα, κάποτε χάσαμε κινητήρα πάνω απο τη Πάρνηθα από σπουργίτι… ). Παραλίγο να είχαμε και …στενές επαφές τρίτου τύπου με αετό, ενώ στην δυτική ακτή της Ζακύνθου κάναμε ζίγκ-ζάκ ανάμεσα σε γλάρους που ήρθαν να φάνε τα ψαράκια που βγήκαν κοντά στην επιφάνεια με τα συνεχή περάσματά μας για υδροληψίες.
Όλα στο πρόγραμμα είναι! Σήμερα πετούσαμε γριπωμένοι χάρη σε ένα μέλος του πληρώματος που μας κόλλησε και εμάς (μικρό μέρος το κόκπιτ!). Και τι έγινε δηλαδή? Βιταμίνες, χαπάκια και πάμε!
Ήρωες? Όχι, με τίποτα. Όσο για όσους δίνουν αγώνα εναντίον του θηρίου από το έδαφος, επειδή το έχω κάνει και αυτό, έχουν τον απόλυτο σεβασμό μου! Αυτά”!
Απεριόριστος σεβασμός…
Κείμενο και φωτογραφίες του Πασχάλη Παλαβούζη
