06 Δεκεμβρίου 2023
Για να συνεχίσουν να εξάγουν όλο και περισσότερη αξία από τις περιοχές πλούσιες σε νερό, σπάνια και πολύτιμα ορυκτά ή φυσικό αέριο και πετρέλαιο, αυτοί που βρίσκονται εκεί πάνω, ψηλά, λίγο πολύ το ένα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, δεν είναι πλέον ικανοποιημένοι με την τσάντα-το πορτοφόλι μας μας.
Θέλουν και τη ζωή. Η ζωή εκείνων που αντιστέκονται, προσκολλώνται στη γη όπου ζουν και συχνά έζησαν για γενεές, αποτελούν εκ των πραγμάτων ένα εμπόδιο, ένα ανυπόφορο εμπόδιο στη ληστεία της συσσώρευσης. Δεν αρκεί πλέον η εκτόπιση ή η απέλασή τους με τη βία, αυτό απαιτεί χρόνο και σπαταλά πόρους, πρέπει να εξαλειφθούν.
Η ζωή στον 21ο αιώνα είναι σκληρή και πρέπει να φυλάσσεται για τους ‘καλύτερους’, για αυτούς που ‘το αξίζουν’. Οι άλλοι είναι χαμένοι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κόσμος σπαράσσεται από πολέμους παντού, και αυτός είναι ο λόγος που, εκτός από όσα συμβαίνουν στη Γάζα, σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, αυτή τη στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον άλλες πέντε γενοκτονίες σε εξέλιξη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ωστόσο, ούτε αυτό είναι αρκετό. Το να σφαγιάζονται όλοι αυτοί οι άχρηστοι άνθρωποι με πολλά και διαφορετικά συστήματα, μετά την απανθρωποποίηση ή την αναγωγή τους σε αριθμούς, δεν αρκεί. Επίσης επειδή οι φτωχοί συνεχίζουν να αναπαράγονται με «ζωική» ταχύτητα, το ξέρουν όλοι.
Σκεφτείτε τους Παλαιστίνιους, εκεί να δεις εθνοκάθαρση… Έτσι, λέει ο Raúl Zibechi -σε αυτή την πολύτιμη ανάλυση που συνδυάζει έξοχα πολλά στοιχεία που ο ίδιος και άλλοι σε αυτές τις σελίδες μας έχουν εκφράσει πολλές φορές στο παρελθόν-, η Παγκόσμια Τράπεζα έχει δεσμευτεί να καταπολεμήσει τις λεγόμενες «εφηβικές εγκυμοσύνες» και να μειώσει τα ποσοστά γεννήσεων των λαϊκών τομέων και των αυτόχθονων πληθυσμών.
Η γλώσσα που χρησιμοποιείται αρχίζει να αποκαλύπτει τις βαθύτερες προθέσεις, γράφει ο Ραούλ. Είναι ο πόλεμος κατά των κοριτσιών και των αγοριών και των εφήβων. Πολεμούν στη Γάζα με 40 χιλιάδες τόνους βόμβες και μάχονται παντού, ακόμη και με τα πρόσφατα μέτρα της ιταλικής κυβέρνησης κατά των ασυνόδευτων «ανηλίκων» μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Είναι φτωχοί, ένα εμπόδιο.
Ο πόλεμος κατά των παιδιών δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου, ούτε στην Παλαιστίνη, ούτε στην Αφρική, ούτε πουθενά αλλού. Τα παιδιά της al-Khalīl-Hebron, τα οποία απεικονίζεται σε αυτές τις φωτογραφίες που λαμβάνονται από CPT/Flickr, το ξέρουν καλά.
Δεν είναι τυχαίο που η Repubblica γράφει με περιφρόνηση ότι στη Χεβρώνα, «την πιο καυτή γη στη Δυτική Όχθη, υπάρχει πάντα μια Ιντιφάντα» και θεωρεί περίεργο -αλλά και ανάρμοστο- πως εκεί οι Παλαιστίνιοι είναι με τη Γάζα.
Η κορυφή της εξουσίας και του πλούτου του καπιταλισμού, που αποτελείται από περίπου 70-80 εκατομμύρια ανθρώπους (το γνωστό ένα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού που υπολογίζεται σε 8 δισεκατομμύρια άτομα, στμ.), έχει χάσει εδώ και καιρό κάθε επιφυλακτικότητα, ρίχνοντας στη θάλασσα ακόμη και τον παραμικρό ανθρωπιστικό πειρασμό. Είναι πρόθυμοι να σφαγιάσουν τη μισή ανθρωπότητα για να συνεχίσουν να νιώθουν καλά εκεί ψηλά.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν «πέντε ταυτόχρονες γενοκτονίες στον κόσμο» («Cinco genocidios actuales»): στην περιοχή Νταρφούρ του Σουδάν από το 2003· στο Tigray της Αιθιοπίας. στα βορειοδυτικά της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό· και αυτή που διέπραξε το Αζερμπαϊτζάν κατά του αρμενικού λαού στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Η επιθετικότητα κατά του πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας είναι το τελευταίο επεισόδιο σε μια σχεδόν αδιάκοπη σειρά βιαιοπραγιών κατά των ανθρώπων, με σαφή στόχο τη βίαιη εκδίωξη εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η συσσώρευση με απαλλοτρίωση / τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος κατά των λαών ξεκίνησε με την κατάληψη εδαφών και την εκδίωξη του πληθυσμού που τα κατοικούσε, ώστε να μετατρέψουν τη ζωή σε εμπόρευμα. Αυτό έχει αναλυθεί και καταγγελθεί σε πολλές περιπτώσεις.
Εκείνο που γίνεται πλέον εμφανές είναι ότι έρχονται επίσης να εξαφανίσουν πληθυσμούς. Δεν αρκούνται πλέον στο να τους αναγκάζουν να πάνε αλλού. Τώρα είναι θέμα εξάλειψης των ενοχλητικών λαών, αυτών που δεν προσαρμόζονται, εκείνων που προσκολλώνται στα εδάφη τους και στις γαίες τους, εκείνων που θέλουν να συνεχίσουν να ζουν όπως έκαναν πάντα: με τη γη και τα χωράφια της, στην απλότητα της αγροτικής ζωής.
Πράγματι, οι λαοί κατοικούν σε περιοχές που το κεφάλαιο προσπαθεί να αρπάξει, τόσο για τη βιοποικιλότητα που περιέχουν, όσο και για την παρουσία ορυκτού πλούτου ή υδρογονανθράκων υπόγεια, και για την απλή αφθονία υδάτων, όπως επίσης και για κάθε συνθήκη που καθιστά αυτούς τους χώρους πιθανή πηγή κέρδους.
Η παλιά φράση που έμπαινε στα χείλη των ληστών που εφορμούσαν στις άμαξες σε απομακρυσμένα μέρη: «ή το πορτοφόλι σου ή τη ζωή σου», δεν ισχύει πλέον. Έρχονται και για τα δύο. Όχι τόσο επειδή η ζωή είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντική από την τσάντα-το πορτοφόλι, αλλά επειδή η απλή ύπαρξη ανθρώπινης ζωής δημιουργεί προβλήματα στους πιο ισχυρούς, σε εκείνο πλουσιότερο ένα τοις εκατό του πληθυσμού.
ο Alberto Morlachetti υπήρξε ιδρυτής της κολεκτίβας Pelota de Trapo, στη νότια περιοχή στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες. Το 2009, επί προοδευτικής κυβέρνησης, έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Μάνα, φρόντισε το παιδί σου: έρχονται να το πάρουν» («Madre, cuida a tu niño: vienen por él»).
«Αυτά τα παιδιά που παλεύουν για τη ζωή τους η οποία απειλείται από τις μέρες οι οποίες τελειώνουν χωρίς φαγητό, έχουν τη γεύση της αντίστασης», έγραψε, αγανακτισμένος για τη συστηματική βία που υφίστανται τόσα πολλά παιδιά, και για την αδιαφορία της κοινωνίας και των αρχών. Σήμερα τα πράγματα έχουν χειροτερέψει εκθετικά.
Ζούμε μέσα σε έναν εμφύλιο πόλεμο εναντίον των φτωχών παιδιών με δέρμα στο χρώμα της γης. Γιατί αυτοί είναι οι αυριανοί αντιστεκόμενοι-αντιστασιακοί, αυτοί που μπορούν να φέρουν το σύστημα σε δύσκολη θέση.
Τα παιδιά δεν είναι μόνο το μέλλον, η ύπαρξή τους τρέφει την ελπίδα μας. Χωρίς παιδιά, το μέλλον ακυρώνεται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Παγκόσμια Τράπεζα έχει δεσμευτεί να καταπολεμήσει (ακόμη και να ποινικοποιήσει) τις λεγόμενες «εφηβικές εγκυμοσύνες» και να μειώσει τα ποσοστά γεννήσεων στους λαϊκούς τομείς. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται αρχίζει να αποκαλύπτει τις εις βάθος προθέσεις.
Λίγες μέρες διαφορά μεταξύ τους, ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινής Mauricio Macri, ο ισχυρός άνδρας της μελλοντικής κυβέρνησης του Javier Milei, αναφέρθηκε στους piqueteros[1] αποκαλώντας τους «oρκ», ενώ ένας ισραηλινός υπουργός θεωρεί τους παλαιστίνιους «ανθρώπινα ζώα».
Για να μπορεί να εξαλειφθεί ένα μέρος της κοινωνίας, πρέπει πρώτα να απογυμνωθεί από την ανθρωπιά του, μετά μπορεί να δολοφονηθεί χωρίς να διαπραχθεί έγκλημα, όπως εξήγησε κάποτε ο Giorgio Agamben.
Γενικότερα, από την περίφραξη [2] των χωραφιών στην Αγγλία, από το 1600 περίπου, η ιστορία του καπιταλισμού ήταν η ιστορία της καταστροφής βοσκοτόπων, δασών και κοινοτικής γης για τη δημιουργία μεμονωμένων οικοπέδων, απαλλοτριώνοντας τους αγρότες για να τους αναγκάσουν να εργαστούν σε εργοστάσια. Η αναγκαστική έξωση πληθυσμών εντάθηκε με την Κατάκτηση της Αμερικής και πιο πρόσφατα με τον εξορυκτισμό
Το σύστημα έχει μάθει από τις δυσκολίες του και την αντίστασή μας. Το στοίχημά του είναι σε μερικές δεκαετίες οι αυτόχθονες λαοί και οι αγρότες που θέτουν τόσα πολλά εμπόδια στη συσσώρευση να μην υπάρχουν πλέον. Γνωρίζουν ότι, μετά από πέντε αιώνες, οι άνθρωποι είναι ακόμα εκεί. Και αυτό το «πρόβλημα» δεν μπορεί να εξαλειφθεί μόνο με μαζικές δολοφονίες.
Εξ ου και η επίθεση στα παιδιά, παντού. Δεν είναι ίσως αυτά η τεράστια πλειοψηφία των φτωχών του κόσμου; Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εάν ο στόχος είναι άνθρωποι οι λαοί και ολόκληροι τομείς της κοινωνίας, ο καλύτερος τρόπος για να τους συντρίψουν είναι να εξαφανίσουν τα παιδιά με διάφορους τρόπους, όπως συμβαίνει στη Γάζα.
Πρέπει να τα υπερασπιστούμε, είναι μια προϋπόθεση επιβίωσης.
Πηγή: “Los de arriba vienen por todo”, στην La Jornada, 01/12/2023.
[1] Άνεργοι εργαζόμενοι που κλείνουν τους δρόμους στην Αργεντινή σε ένδειξη διαμαρτυρίας (στμ).
[2] Υπαινιγμός στη διαδικασία επιβολής enclosures, περιφράξεων (κυριολεκτικά «φράχτες»), που οδήγησε σταδιακά στην απαλλοτρίωση χωραφιών, βοσκοτόπων και κοινοχρήστων εδαφών, ιδιωτικοποίησή τους και αφαίρεσή τους από τον συλλογικό έλεγχο για τη μετατροπή τους σε πόρους, περιουσιακά στοιχεία-αγαθά, ιδιωτικές περιουσίες που υπόκεινται στους νόμους της σπανιότητας και της αξίας (στμ).
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος comune.info
