Γιατροί από την Κούβα, την Κίνα, τη Ρουμανία, τη Βενεζουέλα και την Αλβανία πήγαν στην Ιταλία για να βοηθήσουν να καταπολεμηθεί η επιδημία του Coronavirus.
Τις ίδιες εβδομάδες ο Trump αγοράζει εκ των προτέρων όλες τις δόσεις του Remdesivir, το φάρμακο που είναι χρήσιμο στα προχωρημένα στάδια της νόσου, το οποίο θα παράγει η Gilead τους επόμενους τρεις μήνες. Οι άλλες χώρες θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα όπως μπορούν.
Εκατοντάδες γιατροί στέλνουν μιαν έκκληση, ο πρώτος που υπέγραψε είναι φαρμακολόγος Silvio Garattini, ώστε τα φάρμακα και τα εμβόλια που τελικά θα ανακαλυφθούν, να διατίθενται σε όλη την ανθρωπότητα ξεπερνώντας τους περιορισμούς που επιβάλλονται από τις συμφωνίες TRIPs για την πνευματική ιδιοκτησία, που θεσπίστηκαν από τον Wto, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Ταυτόχρονα, περίπου δεκαπέντε πολυεθνικές συμμετέχουν σε έναν αγώνα στον οποίο επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα, για να είναι οι πρώτες που θα παράγουν το εμβόλιο. καμία συνεργασία, κανένα κοινό σχέδιο ικανό να συνδυάσει, να ενώσει δεξιότητες και πόρους.
Στη μέση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης Covid κατέστη σαφής σε όλους η αντιπαράθεση μεταξύ δύο εναλλακτικών ανάμεσα τους απόψεων του κόσμου και του μέλλοντος, εκείνης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που θεμελιώνεται στον ανταγωνισμό, στην ιδεολογία του ‘ο θάνατος σου η ζωή μου’, στην αναζήτηση του μέγιστου κέρδους και μιας άλλης, εναλλακτικής, η οποία θέτει στο κέντρο την παγκοσμιότητα των δικαιωμάτων και η οποία έχει τις ρίζες της στην ιστορία των κινημάτων της τρίτης χιλιετίας.
Διαφορετικά συστήματα αξιών που έχουν παράγει συγκεκριμένες και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους δράσεις και στην καθημερινή ζωή. Στο Μιλάνο, οι ταξιαρχίες αλληλεγγύης έφεραν φαγητό και εργαλεία πρώτης ανάγκης στους ηλικιωμένους που ήταν κλεισμένοι στο σπίτι στις λαϊκές γειτονιές, ενώ τα ιδιωτικά εργαστήρια, εκμεταλλευόμενα την ανεξήγητη απουσία της Περιφέρειας, προσέφεραν μάσκες σε τιμές που ξεπερνούσαν ακόμη και τα 300 ευρώ.
People before profit έγραφε το πανό που εμφανίστηκε στον ουρανό του Σιάτλ στις 30 Νοεμβρίου 1999, ενώ δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αμφισβητούσαν τη συνάντηση του ΠΟΕ. Ένα κίνημα που εκπόνησε προτάσεις και σχέδια μέσω των ραντεβού του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ που γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 2001 στη Βραζιλία στο Πόρτο Αλέγκρε και συνεχίστηκε στη Γένοβα τον Ιούλιο του 2001, στο Ευρωπαϊκό φόρουμ της Φλωρεντίας το 2002 στα Παγκόσμια Φόρουμ στη Βομβάη, Ναϊρόμπι, Τύνιδα, Μόντρεαλ…στα επόμενα χρόνια.
Το απόγευμα της 16ης Ιουλίου 2001 στην εναρκτήρια σύνοδο του Κοινωνικού Φόρουμ της Γένοβα, κάτω από το πανό “You G8, we 6 billion-Εσείς G8, εμείς 6 δισεκατομμύρια”, ο οικονομολόγος των Φιλιππίνων Walden Bello εξηγούσε: “Η κρίση σχετίζεται με τον καπιταλισμό και την τάση του να μετατρέπει κάθε πόρο σε ένα προϊόν προς πώληση, ένα αντιθετικό σύστημα προς το συμφέρον της βιόσφαιρας.
Η κρίση των κλιματικών αλλαγών έχει οξυνθεί δραστικά και αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ της καπιταλιστικής οικονομίας και της οικολογίας ήταν εμφανής όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, φροντίζοντας μόνο το εσωτερικό σύστημα παραγωγής, δεν υπέγραψαν το πρωτόκολλο του Κιότο”.
Τα λόγια του, όπως και πολλά άλλα που εκφράστηκαν εκείνες τις ημέρες, δεν εισακούστηκαν.
Η Σούζαν Τζορτζ ανακοίνωσε ότι εάν δεν σταματούσε η χρηματιστηριοποίηση της οικονομίας, μια τρομακτική κρίση θα έπληττε την Ευρώπη και όχι μόνο. Τότε είχαν συλλεγεί 150.000 υπογραφές για να κερδηθεί ο “Φόρος Tobin”, μια φορολογία χρηματοοικονομικών κερδοσκοπικών επιχειρήσεων, αλλά όλοι, οικονομολόγοι και πολιτικοί, έλεγαν ότι το κίνημα ήταν εκτός χρόνου, παραπλανημένο.
Δυστυχώς όμως η Ιστορία μας έδωσε δίκιο. τα τελευταία είκοσι χρόνια υπήρξαν μια σειρά διαδοχικών οικονομικών καταστροφών που ξεκίνησαν το 2007-2008 με την χρηματοοικονομική κρίση, την ύφεση, την πτώχευση της Lehman Brothers και τις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στην υγεία κυρίως μετά την εξάπλωση διαφορετικών παθογόνων παραγόντων που, και μετά την αρνητική επίδραση του τρέχοντος μοντέλου ανάπτυξης (κλιματική αλλαγή, αποψίλωση δασών, έντονη ζωική αναπαραγωγή κλπ…) φτάνουν στο σημείο να μολύνουν τον άνθρωπο: γρίπη των χοίρων το 2009, γρίπη των πτηνών το 2013, το 2017 (H7N9) και τώρα Covid- 19.
Καταστροφές που πλήττουν την ανθρωπότητα στο σύνολό της, αλλά είναι οι πιο αδύναμοι που πληρώνουν τις πιο σοβαρές συνέπειες: απώλεια εργασίας για όσους είναι επισφαλείς ή δεν προστατεύονται από αποτελεσματικές πολιτικές πρόνοιας, είναι ευκολότερο να μολυνθούν όσοι ζουν σε περιορισμένα περιβάλλοντα, σε πολυκοσμία, αδυναμία φροντίδας για εκείνους που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια υπηρεσία υγείας, μεταξύ των πιο εντυπωσιακών παραδειγμάτων βρίσκουμε τη σφαγή που λαμβάνει χώρα με τον Κοροναϊό μεταξύ των αυτόχθονων πληθυσμών του Αμαζονίου, ή μεταξύ των φτωχών στη Νέα Υόρκη
Η υγεία ως ένα καθολικό κοινό αγαθό, ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης χωρίς αποκλεισμούς, η ακύρωση των συμφωνιών TRIPs ήταν στο επίκεντρο των πλατφορμών διεκδίκησης που συζητήθηκαν στα φόρουμ στη Γένοβα το 2001, όπου ο αμερικανός επισφαλής εργαζόμενος στάθηκε στο πλευρό του νεαρού ευρωπαίου φοιτητή, όπως και ο ασιάτης ψαράς, ο κάτοικος των παραγκουπόλεων των αφρικανικών μητροπόλεων.
Το κίνημα ηττήθηκε. αλλά οι λόγοι μας ήταν έγκυροι τότε και σήμερα είναι ακόμη πιο έγκυροι. Από το 2001 έως σήμερα, άλλα κινήματα έχουν καταλάβει τη σκηνή και πρότειναν εκ νέου, σε αυτόνομη και ενημερωμένη μορφή, την ανάγκη για μια ριζική αντιστροφή πορείας: Occupy Wall Street, Non una di meno, Fridays For Future, Black Lives Matter, για να αναφέρουμε τα περισσότερα γνωστά. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να επιτευχθούν όλες οι πιθανές συγκλίσεις, να συνεργαστούμε σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο για να αναπτύξουμε και να εφαρμόσουμε προτάσεις υπέρ των δικαιωμάτων και της υγείας όλων.
Στην 19η επέτειο του G8 της Γένοβα 2001 προτείνω, ακόμη και σε όλους εκείνους που δεν θεωρούσαν τις προτάσεις σοβαρές και δικαιολογημένες, να μοιραστούν σήμερα την αναζήτηση στρατηγικών για να νικήσουμε τα συμφέροντα των λίγων που κατέχουν στα χέρια τους τα πεπρωμένα της ανθρωπότητας και να αποτυπώσουν μια πραγματική αλλαγή στην κοινή μας ιστορία.
Μιχάλης Μαυρόπουλος
