Του Τάσου Καρασαββόγλου – Καθηγητή στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας- πρώην Διοικητή του ΓΝΚ
Τέθηκε σε διαβούλευση το σχέδιο νόμου ‘Δευτεροβάθμια περίθαλψη, ιατρική εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις’ του Υπουργείου Υγείας. Αυτό, μεταξύ άλλων, προβλέπει τις εξής δύο αλλαγές στην υπάρχουσα κατάσταση: πρώτον, καταργείται η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση των νοσοκομειακών ιατρών στο ΕΣΥ και δεύτερον, ανοίγει ο δρόμος για μερική απασχόληση ιδιωτών ιατρών στο δημόσιο σύστημα υγείας. Και οι δύο αλλαγές συνιστούν ένα καίριο χτύπημα στην καρδιά της δημόσιας και δωρεάν υγείας.
Προηγήθηκε η καταστροφική διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση και η αποδυνάμωση έως εγκατάλειψη των δημόσιων δομών υγείας για να φτάσουμε τώρα στην αμφισβήτηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ.
Με την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των μάχιμων ιατρών των νοσοκομείων δίνεται η δυνατότητα σ’ αυτούς να απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα, να έχουν ιδιωτικό ιατρείο ή να προσφέρουν υπηρεσίες σε ιδιωτική κλινική. Επιστροφή λοιπόν στην προ-ΕΣΥ εποχή όταν οι ασθενείς ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στον ιδιωτικοποιημένο δημόσιο τομέα.
Οι δε γιατροί, προκειμένου να μπορούν να απασχολούνται και εκτός νοσοκομείου, πρέπει να πραγματοποιούν το τακτικό τους ωράριο, τις εφημερίες τους, να συμμετέχουν στην ολοήμερη λειτουργία του νοσοκομείου και τότε θα μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και εκτός νοσοκομείου.
Ουσιαστικά οι γιατροί θα βλέπουν στο μισό τους, ας πούμε, ωράριο τους ασθενείς στο νοσοκομείο δωρεάν και στο άλλο μισό τους ωράριο ιδιωτικά. Αν αυτό δεν αποτελεί ευθαρσώς υπονόμευση του δημοσίου συστήματος υγείας, τότε τι άλλο είναι;
Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η άρση της συνθήκης πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών στο ΕΣΥ ανοίγει σκοτεινά μονοπάτια στις σχέσεις των γιατρών με τους ασθενείς με βασικότερο ενδεχόμενο να διοχετεύονται οι ασθενείς από τα νοσοκομεία στις ιδιωτικές δομές υγείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική επιβάρυνση των πολιτών, την ποιότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες και την ασφάλεια των ασθενών.
Ωράρια λάστιχο λοιπόν, συνθήκες εξαιρετικά πιεστικές στο βωμό της βελτίωσης του εισοδήματος των γιατρών. Αντίθετα με όλα αυτά, η νοσοκομειακή κοινότητα της χώρας ζητά την ουσιαστική αύξηση των αποδοχών των υγειονομικών και την ενίσχυση του ΕΣΥ με ανθρώπους, οικονομικούς πόρους και τεχνολογικό εξοπλισμό.
Η δεύτερη αλλαγή στο σχέδιο νόμου αφορά στην είσοδο στο δημόσιο σύστημα υγείας ιδιωτών γιατρών με καθεστώς μερικής απασχόλησης για ‘άγονες’ θέσεις. Έτσι, ένας γιατρός που έχει ιδιωτικό ιατρείο θα μπορεί να ενταχθεί στο ΕΣΥ για κάποιες ημέρες, αξιοποιώντας το ‘πέρασμά’ του απ’ αυτό προκειμένου να ‘αλιεύσει πελάτες’ για λογαριασμό του ιδιωτικού του ιατρείου.
Λαμπρές οι επιδιώξεις των αρίστων! Απέναντί τους βρίσκεται η κοινωνία που εκτιμά και τιμά το δημόσιο σύστημα υγείας, που το εμπιστεύεται γιατί αποτελεί το αποκούμπι της στα λιγότερο ή περισσότερο δύσκολα και αδυνατεί να αντέξει και άλλα οικονομικά βάρη που οι ‘άριστες’ πολιτικές τής έχουν συσσωρεύσει.
Απέναντί της είναι και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινότητας των υγειονομικών που στηρίζουν το δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ, ανθίστανται στην εμπορευματοποίηση της υγείας και απορρίπτουν τον δισυπόστατο ρόλο που θέλει να τους προσδώσει το σχέδιο νόμου.
Για το λόγο αυτό είναι απολύτως καίρια η θέση τους ότι ‘το νομοσχέδιο δεν συζητιέται, πετιέται’! Η 9η Νοεμβρίου είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να στηρίξουμε όλοι με κάθε τρόπο το δημόσιο και δωρεάν ΕΣΥ.
