Πόσο μεγάλη είναι η απόσταση ανάμεσα στην Καβάλα και τη Σαντορίνη και πώς μπορεί αυτή να γεφυρωθεί;
Την απάντηση δίνει ο Καβαλιώτης καλλιτέχνης Γιάννης Κανίογλου, ανοίγοντας μια μεγάλη αγκαλιά για τα παιδιά του νηπιαγωγείου του χωριού Εμπορείου Σαντορίνης και ευχαριστώντας μέσα από το προφίλ του στο Facebook τον σύλλογο γονέων και κηδόμενων του γυμνασίου Εμπορείου για την τόσο ζεστή και υποδειγματική φιλοξενία που του επιφύλαξαν.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιάννης Κανίογλου επισκέφτηκε το πανέμορφο αιγαιοπελαγίτικο νησί των Κυκλάδων. Τα τελευταία χρόνια, η αγάπη των ανθρώπων της Σαντορίνης τον έχει κερδίσει και το ανταποδίδει μέσα από τη δουλειά του, πάντα με τη συνεργασία των παιδιών, των εκπαιδευτικών και των γονέων.
Τα τελευταία δεκατρία χρόνια, το όνομα του κ. Κανίογλου έγινε συνώνυμο της δημιουργικής διάθεσης, της αγάπης του για τα παιδιά, της καταπληκτικής επικοινωνίας που αναπτύσσει μαζί τους, της μεταδοτικότητας που έχει, ώστε να τα μυήσει στα οφέλη και στις ομορφιές που προσφέρει η ζωγραφική.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σχολεία όλων των βαθμίδων στην Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας, και πλέον στη Σαντορίνη, παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, ΚΑΠΗ, κοινωφελή ιδρύματα αλλά και δημόσιοι ανοιχτοί χώροι κοσμούνται από ζωγραφικά έργα του, που αναπτύσσονται πάνω στις μεγάλες επιφάνειες εσωτερικών και εξωτερικών τοίχων.
Είναι ένας ευγενής και ιδιαίτερα δραστήριος άνθρωπος, που ζει στις Ελευθερές Καβάλας του δήμου Παγγαίου. Μετά την εθελούσια αποχώρησή του από τη δουλειά του αφιέρωσε όλο το χρόνο του στη ζωγραφική. Είναι πραγματικά εντυπωσιακές οι ζωγραφικές εικόνες που συναντάει κάποιος σε σχολεία και οι οποίες φιλοτεχνήθηκαν αφιλοκερδώς, με την καθοδήγηση του ίδιου αλλά πάντα με την ενεργό συμμετοχή των παιδιών.
Οι σχολικοί τοίχοι, καμβάδες ζωγραφικής
Ο Καβαλιώτης δημιουργός επέστρεψε φέτος στη μαγευτική Σαντορίνη για να ολοκληρώσει, όπως ο ίδιος λέει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ένα έργο που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια αλλά έμεινε ημιτελές. Οι δύσκολες υγειονομικές συνθήκες που επικράτησαν λόγω της πανδημίας δεν του επέτρεψαν να το επισκεφθεί πέρυσι και να το ολοκληρώσει. Έτσι, φέτος, μετά την ευγενική πρόσκληση του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, τόσο του γυμνασίου όσο και του νηπιαγωγείου, το επισκέφθηκε για οχτώ μέρες δίνοντάς του την ευκαιρία να ολοκληρώσει ό,τι ξεκίνησε αλλά και να ζωγραφίσει εξαρχής το νηπιαγωγείο του Εμπορείου. Μιλάει με συγκίνηση και θαυμασμό γι’ αυτή την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στην Καβάλα και τη Σαντορίνη, με τον ίδιο να αποτελεί συνδετικό κρίκο δυο κοινωνιών που επικοινωνούν και εμπνέονται μέσα από την τέχνη.
«Στην τελευταία μου επίσκεψη στο νησί το 2019», σημειώνει, «ολοκληρώσαμε δυο έργα στο γυμνάσιο του Εμπορείου, το πλανητικό σύστημα και τον εμβληματικό πύργο του Γουλά, ενώ ξεκινήσαμε να αποτυπώσουμε το χωριό του Εμπορείου στον εσωτερικό τοίχο μιας τάξης. Το τελευταίο ήταν και το πιο δύσκολο, αφού χρειάστηκε μαζί με τα παιδιά να ανέβουμε στο βουνό, να δούμε το χωριό τους από ψηλά, να βγάλουμε φωτογραφίες και στη συνέχεια να το μεταφέρουμε ως ζωγραφικό έργο στην τάξη. Αυτό το έργο όμως έμεινε ανολοκλήρωτο κι έτσι φέτος ήρθε η σειρά του να τελειώσει και να παραδοθεί».
Η παρουσία του στο νησί βοήθησε ώστε να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει και το ζωγραφικό διάκοσμο του νηπιαγωγείου του χωριού πάντα με τη συμμετοχή των παιδιών, εθελοντών γονέων και εκπαιδευτικών που καθοδηγούσε και επέβλεπε.
Το Εμπορείο ή Εμπορειό ή αλλιώς Νημποριό είναι το μεγαλύτερο χωριό της Σαντορίνης, με πληθυσμό περίπου 1.938 κατοίκους. Βρίσκεται στη νότια πλευρά του νησιού, σε απόσταση 12 χιλ. από τα Φηρά, στους πρόποδες του βουνού του Προφήτη Ηλία. Ο παραδοσιακός οικισμός του αποτελούσε ένα από τα καστέλια του νησιού, καθώς στους μεσαιωνικούς χρόνους τα σπίτια χτίζονταν το ένα δίπλα στο άλλο ώστε οι κάτοικοι να προφυλάσσονται από τους πειρατές. Συνήθως σε κάθε καστέλι υπήρχε μία μοναδική είσοδος. Η είσοδος στο καστέλι του Εμπορείου υπάρχει μέχρι και σήμερα και οι ντόπιοι την αποκαλούν η Πόρτα. Από τα χαρακτηριστικά του χωριού είναι ο πύργος του Γουλά, ένας τετραγωνικός πύργος στο βορεινό τμήμα του χωριού, ο οποίος χτίστηκε κατά την περίοδο της ενετικής κυριαρχίας, πιθανότατα γύρω στον 15ο αιώνα.
πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ – Ρεπορτάζ: Βασίλης Λωλίδης
