Του Τάσου Βιζικίδη
Οι γείτονες χωρισμένοι σε πηγαδάκια, σούσουρο μεγάλο. Δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται, όμως φαίνονται αρκετά ταραγμένοι. Βλέπω και την κυρία Πιπίτσα που γυρνάει από παρέα σε παρέα και κάτι τους λέει.
Πότε σταυροκοπιέται, πότε ανοίγει τα χέρια της και κοιτάει ψηλά. Η ιέρεια της ενημέρωσης μοιράζει φρέσκα νέα δίκην αντίδωρου… Φτάνει στο τελευταίο πηγαδάκι, με διακριτικό τρόπο κοιτάει, δεξιά, αριστερά, καταλαβαίνει πως λείπουν γείτονες από τη μάζωξη…
Όμως, δεν μπορεί να τους αφήσει στα σκοτάδια… Τώρα ακούω κι εγώ… «Το έσκασε ο κυρ Τάκης, έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Άφησε και σημείωμα, “Φεύγω, μη με ψάξετε…”. «Αχ, η καημένη η Ευτέρπη να πιει τέτοιο ποτήρι…»,« Λείπει και η Χρύσα του Πέτρου…» συμπληρώνει στο τέλος κάνοντας το σταυρό της…
Οι γείτονες ενημερώθηκαν, το σούσουρο τελείωσε… Η κυρία Πιπίτσα έξω απ΄ την πόρτα της Ευτέρπης. Η καλή η φίλη στα δύσκολα φαίνεται… Κλείνω το παράθυρο.
