Στις 11:00 το πρωί της Τρίτης στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων κηδεύτηκε ο συνταξιούχος φιλόλογος – επίτιμος σχολικός σύμβουλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Λεωνίδας Αποστολίδης.
Τον κ. Λεωνίδα τον γνώριζα μια ζωή. Όχι μόνο γιατί κατοικούσε στον 6ο όροφο της πολυκατοικίας επί της οδού Φιλίππου, όπου βρισκόταν τον πατρικό μου σπίτι κι όπου συνεχίζει να ζει η μητέρα μου. Αλλά κι επειδή μου δίδαξε ιστορία στη διάρκεια των τριών ετών (1980 – 1983) φοίτησής μου στο Πρότυπο Γυμνάσιο Καβάλας.
Ο κ. Λεωνίδας ήταν εκπαιδευτικός “παλαιάς κοπής”. Σοβαρός και αυστηρός μέσα στην τάξη, σχεδόν απόμακρος. Το χαμόγελό του το έβλεπα μόνο όταν συνταντιόμασταν μέσα στην πολυκατοικία. Όσο περνούσαν τα χρόνια, όσο εγώ μεγάλωνα κι εκείνος ωρίμαζε, τόσο πιο ζεστό γινόταν το χαμόγελό του και τόσο πιο εγκάρδιος γινόταν ο λόγος του.
Μόλις την περασμένη Παρασκευή συνάντησα στο ισόγειο της πολυκατοικίας τη σύζυγό του, την κ. Ιωάννα, επίσης καθηγήτρια. Μια γλυκύτατη και πάντα γελαστή κυρία. Της άνοιξα την πόρτα για να μπει αφού αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά προβλήματα και στηρίζεται σε μπαστούνι. Όπως κάθε φορά ρώτησα την κ. Ιωάννα τι κάνει ο καθηγητής μου. “Δεν είναι καλά παιδί μου”, μου είπε. “Προχωρημένη πλέον η ηλικία του κι έχει προβλήματα υγείας”, μου εξήγησε.
Εγώ ωστόσο της είπα: “Δώστου τα χαιρετίσματά μου και πες του να κάνει κουράγιο, να γίνει καλά και να σηκωθεί, γιατί τον χρειαζόμαστε. Το 2023 θα συμπληρωθούν τα 40 χρόνια αποφοίτησής μας από το Πρότυπο και σκοπεύουμε να οργανώσουμε επετειακή συνάντηση, καλώντας όσους περισσότερους από τους καθηγητές μας θελήσουν να έρθουν”.
Εκείνη με κοίταξε θλιμμένα και μου είπε: “Πολύ καλή ιδέα η επετειακή συνάντηση, ωστόσο θα πρέπει να την κάνετε χωρίς τον Λεωνίδα, που δεν σηκώνεται πλέον καθόλου από το κρεβάτι, αφού η κατάστασή του είναι πολύ σοβαρή”.
Ευχήθηκα ό,τι το καλύτερο κι έφυγα για τη δουλειά έχοντας διαρκώς στο νου μου σκηνές από μαθητικές στιγμές μέσα στην τάξη του Πρότυπου, κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του. Το πρωί της Τρίτης, φτάνοντας όπως κάθε μέρα στην πολυκατοικία της μητέρας μου αντίκρισα κολλημένη στο τζάμι την αναγγελία της κηδείας του.
Λυπήθηκα κατάβαθα, συνειδητοποιώντας ότι η κατάστασή του τελικά ήταν πιο σοβαρή από όσο ήθελα να πιστεύω. Και παρά τη λύπη μου, ένιωσα μια παράλληλη ικανοποίηση για το γεγονός ότι είχα γνωρίσει τον Λεωνίδα Αποστολίδη, όχι μόνο ως γείτονα αλλά και ως εκπαιδευτικό.
Η ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΠΤΥΧΗ
Ο κ. Λεωνίδας εκτός από φιλόλογος ήταν και συγγραφέας. Είχε γράψει το βιβλίο «Η οδύσσεια της εθνικής μας ονομασίας», το οποίο είχε παρουσιαστεί την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011, στις 8 το βράδυ, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και για το οποίο είχαν μιλήσειοι φιλόλογοι καθηγητές Αγγελική Κιουρτσή-Μιχαλοπούλου και Δημήτρης Εμμανουηλίδης.
Μάλιστα ο Τάκης Εμμανουηλίδης είχε αρχίσει την ομιλία του αναφέροντας στο κοινό μια προσωπική του εμπειρία. Τότε που ως μαθητής στο Ε΄Κ1 (1ο τμήμα του κλασσικού) είχε πληροφορηθεί μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές του ότι θα τους δίδασκε ο κ. Αποστολίδης. Ένα βαθύ “ωωωωωχ…” είχε ακουστεί απ’ όλη την τάξη. Ο Λεωνίδας Αποστολίδης ήταν γνωστός για την αυστηρότητά του και για τις πολλές του απαιτήσεις. “Όμως αυτό που ακολούθησε ήταν συγκλονιστικό…”, σημείωσε ο Τάκης Εμμανουηλίδης.
Άλλοι μαθητές του θυμούνται: “Μπήκε στην τάξη, μας κοίταξε σοβαρά, έβγαλε από το χέρι το ρολόι του καταργώντας τις δεσμεύσεις του χρόνου, κι άρχισε να απαγγέλλει με πραγματικά συνταρακτικό τρόπο τον τραγωδό… Πραγματική μυσταγωγία το μάθημά του. Ο Αποστολίδης ζητούσε πολλά, όμως έδινε και πολλά…”
Η κοινωφελής επιχείρηση του Δήμου Παγγαίου, στο πλαίσιο των δράσεών της, είχε οργανώσει την παρουσίαση του βιβλίου του διδασκάλου, Αντωνίου Παπαδόπουλου, µε τίτλο: «Ο εωρακώς εν Πόντω µεµαρτύρηκεν», την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016 και ώρα 18:30, στο αμφιθέατρο «Φρίξος Παπαχρηστίδης» του Δήμου Παγγαίου.
Για τον συγγραφέα και το περιεχόμενο του βιβλίου είχαν μιλήσει ο φιλόλογος-επίτιμος σχολικός σύμβουλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Λεωνίδας Αποστολίδης, ο διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, Θεοφάνης Μαλκίδης, ο διδάσκαλος-διευθυντής του περιοδικού «Ποντιακή Εστία» της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, Ευστάθιος Ταξίδης και εκπρόσωπος της Εκδοτικής Εταιρείας «Ενωμένη Ρωµηοσύνη».
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΟ
Ο Λεωνίδας Αποστολίδης γεννήθηκε στα Λευκόγεια Κάτω Νευροκοπίου Δράμας. Διατηρούσε ζωντανές τις αναμνήσεις και τις τραυματικές εμπειρίες από τη Γερμανική κατοχή (εισβολή) του 1941 και τη Βουλγαρική κατοχή.
Προσφυγόπουλο εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Ελευθερούπολη Καβάλας. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο κ. Λεωνίδας, ο γείτονας του 6ου ορόφου, ο καθηγητής μου, δεν θα μου ξαναπεί καλημέρα στο ισόγειο της πολυκατοικίας.
Εύχομαι να είναι αναπαυμένη η ψυχή του. Τον ευχαριστώ για τη διδασκαλία του κι εύχομαι στην κ. Ιωάννα, στην οικογένεια του γιου του Κώστα και στην κόρη του Βάλια να είναι γεροί και να τον θυμούνται με αγάπη, όπως ακριβώς θα τον θυμάται και η μαθήτρια του, από τον 3ο όροφο της οδού Φιλίππου 41.
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ
