Ανάμεσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων στα Λιπάσματα, αίσθηση και ευμενή σχόλια εκ μέρους του σωματείου, προκάλεσε η περίπτωση του νέου εργαζόμενου Γιώργου Χατζηχρήστου, που σε εποχή κρίσης και μεγάλης ανεργίας, προτίμησε να αποποιηθεί την ευκαιρία επαγγελματικής αποκατάστασης που του προσφέρθηκε. Τους λόγους μας τους εξηγεί ο ίδιος:
- Γιώργο πότε και πως προσλήφθηκες στα Λιπάσματα ;
- Είμαι πτυχιούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός του Τ.Ε.Ι. Καβάλας. Είδα μια αγγελία στον τοπικό τύπο, έστειλα βιογραφικό, κλήθηκα για συνέντευξη και την προηγούμενη Παρασκευή ειδοποιήθηκα, να πάω την Δευτέρα να πιάσω δουλειά. Χάρηκα ιδιαίτερα για την προοπτική που μου ανοιγόταν, γιατί την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, από τους τρεις ενήλικες άνδρες της οικογένειας μου, οι δύο είμαστε άνεργοι και ο τρίτος στρατιώτης.
- Πόσες μέρες δούλεψες στα Λιπάσματα ;
- Μόνο δύο. Μετά δήλωσα ότι παραιτούμαι.
- Για ποιο λόγο το έκανες ;
- Οι λόγοι ήταν δύο. Πρώτα γιατί κατάλαβα, ότι η δική μου μεγάλη ανάγκη για εργασία, χρησιμοποιούνταν ως μέτρο πίεσης για την ανατροπή του εργασιακού καθεστώτος των παλιών εργαζόμενων. Δεν ήθελα να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο, με οποιοδήποτε τρόπο. Τις παραμονές των Χριστουγέννων, βιώσαμε σαν οικογένεια το γεγονός της απόλυσης του πατέρα μου από την Α.Γ.Ε.Τ. ΗΡΑΚΛΗΣ που εργαζόταν για 30 χρόνια, ακριβώς μόνο και μόνο γιατί ήταν από τα παλιά και θεωρητικά πλέον υψηλόμισθα στελέχη. Δεν ήθελα κι εγώ, έστω με την ακούσια συμμετοχή μου, να προκαλέσω σε άλλες οικογένειες συμπολιτών, την στεναχώρια που προκάλεσαν άλλοι στη δική μου.
- Ο δεύτερος λόγος ;
- Πως να αναλάβω ενεργό ρόλο στη λειτουργία της V1200 με δύο μόλις μέρες εκπαίδευσης ; Αναλογίστηκα τις ευθύνες μου απέναντι στην κοινωνία, σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά και αποφάσισα να μην συμμετέχω. Η αλήθεια όμως είναι, ότι από την πρώτη στιγμή που διαπίστωσα την γενικότερη κατάσταση, η αρχική χαρά της πρόσληψης εξανεμίστηκε. Οι πεποιθήσεις μου και οι αρχές μου, ήταν αντίθετες με όλο αυτό που βίωνα. Θεώρησα ότι η παράταση της δικής μου ανεργίας, ίσως βοηθήσει τους παλιούς εργαζόμενους να περισώσουν ότι μπορέσουν.
