Όντως ζούμε ιστορικές στιγμές και όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
Η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ, έρχεται να επιβεβαίωσει την εκφρασμένη, από το 2011,θέση μας, ως προς την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην χώρα μας για την παραμονή ή όχι στην ΕΕ. Το σύστημα, πριν το BREXIT,εξαπέλυσε τους πασών ειδών υπαλλήλους του, με στόχο να τρομοκρατήσει όλη την Ευρώπη, στο ενδεχόμενο της πρώτης εξόδου χώρας-μέλους από την ΕΕ. Απέτυχαν παταγωδώς, όσα μέσα θεμιτά και αθέμιτα και εάν χρησιμοποίησαν. Βεβαίως δεν παραιτούνται της προσπάθειας, ακόμα και επί του επιθανάτιου ρόγχου της ΕΕ και επιχειρούν την διεξαγωγή και δεύτερου δημοψηφίσματος.
Ωστόσο ό,τι και εάν κάνουν αυτή η ΕΕ, δεν έχει ουδεμία σχέση με ό,τι οραματίστηκε ο Καραμανλής, που για εθνικούς λόγους, δεν δίστασε να αποχωρήσει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και έχει βεβαίως αυτή η ΕΕ αρρήκτως δεμένη σχέση με το δικαιωμένο σύνθημα: ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.
Παρατηρείς τον σημερινό πρωθυπουργό, να υπερασπίζεται με σθένος αυτή την ΕΕ και νιώθεις το λιγότερο αμηχανία, όταν δηλώνει, ότι οι λαοί πρέπει να αποφασίζουν, διαβάζοντας σε οθόνη το κείμενο και να απουσιάζει οποιοδήποτε συναίσθημα από το λόγο του, όση προσπάθεια και εάν καταβάλει, δεν του βγαίνει. Του πρωθυπουργού, κάποιοι πρέπει να του μιλήσουν εκεί στου Μαξίμου και να του υπενθυμίσουν, ότι ο ίδιος, μετέτρεψε ένα ιστορικό ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού, την 5η Ιουλίου 2015, σ’ένα ραγιάδικο ΝΑΙ υποταγής στην ΕΕ.
Ό,τι ακριβώς παραδέχθηκε, στην συνομιλία που είχε με τον Γ.Γ του ΚΚΕ Κουτσούμπα, έπρεπε να έχει το θάρρος, να βγει και να το καταθέσει υπ’ όψιν του κυρίαρχου Ελληνικού Λαού και όχι, όλο αυτό το διάστημα, ο ίδιος και η κυβέρνησή του,να τον παραμυθιάζουν ασύστολα προ και μετεκλογικά. Είναι όντως τραγικό, ο πλέον τραγικός πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, τούτη η βοούσα καρικατούρα, να παραδέχεται ότι το μόνο που μπορεί ν’ αλλάξει είναι το Σύνταγμα και ο εκλογικός νόμος, διότι δεν έχει περιθώρια λόγω των δεσμεύσεων έναντι της ΕΕ και του Γ Μνημονίου. Δηλαδή τι είπε επί της ουσίας; Επέλεξε να είναι δούλος και όχι ελεύθερος και ότι τα περί διαπραγμάτευσης και ανάπτυξης είναι, προς εξωτερική και εσωτερική κατανάλωση, είναι δηλαδή το κουτόχορτο που εδώ και ενάμιση χρόνο ταίζουν τον Ελληνικό Λαό.
Ο καθείς, μπορεί να δηλώνει, ό,τι θέλει ότι είναι, ακόμη και ο πρωθυπουργός, έχει το δικαίωμα, να πιστεύει ότι είναι “αριστερός”. Εμείς του υπενθυμίζουμε ότι η έννοια του αριστερού στην χώρα μας, είναι ποτισμένη με θάλασσες αίματος, από αγώνες εθνικοαπελευθερωτικούς, λαικούς, εργατικούς, ταξικούς. Υπενθυμίζουμε ακόμη σ’ αυτόν και την κυβέρνησή του, ότι σ’αυτή τη χώρα ο Λαός, έχει μνήμη και αναγνωρίζει το πρόβατο, από το προβατόσχημο λύκο και επίσης δεν βαφτίζει τον αγριόχοιρο, πουρναρόψαρο.
Ο Πάμπλο στην Ισπανία, εισέπραξε εκλογικά την πολιτική του συνοδοιπορία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το δυστύχημα είναι ότι σ’ αυτήν την παραπαίουσα ΕΕ, απουσιάζει η ριζοσπαστική μεταπολεμική Αριστερά και την θέση της, μετά από συντονισμένο σχέδιο του συστήματος, έχει καταλάβει μία αντιδραστική σοσιαλδημοκρατία, άλλος και καθόλου προβατόσχημος, λύκος, αφού πλέον εκουσίως έχει πετάξει τη στολή παραλλαγής.
Μπορούν άραγε 34 έτη να είναι όντως έτη, ή μήπως μπορεί να είναι ένα δευτερόλεπτο, μία στιγμή; Όντως έτσι είναι, όσο και εάν κάποιος αναγκάζεται να δημιουργήσει άμυνες συντηρητισμού, λογικής και αυστηρότητος, εσύ τον αναγνωρίζεις, εντός της εμφορούσης γλυκύτητος ενός διπλού σκέτου espresso stretto, που σε οδηγεί στην μία Αλήθεια που λέει: Δεν φέρεις ευθύνη διότι ως άνθρωπος επλανήθεις,αρκεί να μην επαναπλανηθείς σοφέ Ελληνικέ Λαέ, άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο.
Να έχουμε στο νου μας, ότι το μόνο που δεν αλλάζει, είναι η ίδια η αλλαγή.
“[….] Δια τον σύγχρονον άνθρωπον, ο άνθρωπος μπορεί να είναι δημιουργικός καθ’ όσον είναι ιστορικός. Εν άλλαις λέξεσι, κάθε δημιουργία απαγορεύεται εις αυτόν, εκτός εκείνης, η οποία έχει την πηγήν της εις την ελευθερίαν του και συνεπώς το παν αφαιρείται από αυτόν εκτός της ελευθερία να σχηματίζη ιστορίαν, καθ’ όσον σχηματίζει τον εαυτόν του[….]” (Mircea Eliade “Κόσμος και Ιστορία” Αθήναι 1966, σελ.154)
Γιώργος Καλεάδης . Πρόεδρος Πυρικαύστου Ελλάδας, οικονομολόγος, συγγραφέας
