«Ορίζουμε τις τύχες μας κατά πως λογαριαζόμαστε με την Ιστορία»
Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, η 19η Μαϊου 2023, όπως καθιερώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων. Και βέβαια, ως μνημόσυνο αιώνιο των προγόνων μας, κατά την εκκλησιαστική τάξη αλλά και την βούληση του νομοθέτη, θα έπρεπε να συμπίπτει πάντοτε με την ημερομηνία αυτή και όχι, κατά πώς βολεύει τους αρμόδιους, κάθε φορά να μεταβάλλεται. Ψιλά γράμματα για κάποιους , αλλά στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάολος της λησμονιάς και της ιστορικής έκπτωσης.
Αντί Μνημοσύνου, λοιπόν, δανείζομαι -«συγγραφική αδεία»- από το πόνημα του Γιάννη Αμαραντίδη «Θανατικά Ανάσματα σα σχιόνια τ’ Ερζερουμή» , αφού θεωρώ ότι στο πρόσωπο του ήρωα του βιβλίου, καθρεπτίζονται οι εικόνες των προγόνων όλων των Ποντίων, την παράγραφο:
«Περπάτησες χιλιόμετρα, πεινασμένος, ξυπόλητος, φοβισμένος μέχρι να καταφέρεις να επιβιβασθείς στο καράβι που θα σε έφερνε στη Ελλάδα. Και τα κατάφερες. Ξέρεις κάτι παππού, αν τότε δεν τα κατάφερνες δεν θα υπήρχε κανείς μας, ούτε και εγώ να σου γράψω τις λίγες γραμμές. Εύχομαι η ψυχή σου να πετάει αιώνια επάνω από την Ελλάδα και τα βουνά του Πόντου, χωρίς να φοβάσαι πιά»-
Και ως επίγραμμα:
Αυτό που θα πρέπει εμείς να έχουμε βαθιά χαραγμένο μέσα μας , είναι ο τρόπος και τα στοιχεία με τα οποία αναπαράγεται η σύνδεση, των ποντιακής καταγωγής Ελλήνων, με την πατρίδα και αποτελούν συστατικό στοιχείο της ιδιαιτερότητάς μας, που σφυρηλατήθηκε κατά την μακραίωνα παραμονή μας στο Ακριτικό Πόντο.
Είναι τα σύμβολά μας, η Εικόνα της Παναγίας Σουμελά που αντίγραφά της κοσμούν και εκκλησίες των Ελλήνων της διασποράς, ο Μονοκέφαλος Αετός που παραπέμπει στις ημέρες δόξας της αυτοκρατορίας των Κομνηνών, η ξεχωριστή πολιτισμική μας έκφραση, δηλαδή η ποντιακή μας διάλεκτος, η προσπάθεια διατήρησης της θεατρικής και χορευτικής μας παράδοσης, το ξεχωριστό μας όργανο η λύρα κ.λ.π.
Προπάντων όμως είναι η επιμονή μας να διατηρούμε άσβεστη την ιερή μνήμη των προγόνων μας με κάθε τρόπο.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ.
Παύλος Ι. Γεωργιάδης
Δικηγόρος
