Αναφέρθηκα σε πρόσφατο άρθρο για το φαινόμενο του Αθηναιοκεντρισμού και τα δεινά που επιφέρει στην Ελλάδα. Σε αυτό το σημείωμα θα δούμε εάν μπορεί να γίνει κάτι για να μειωθεί η ένταση του.
Πριν από αυτό, όμως αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αθηναιοκεντρισμός, δηλαδή η συγκέντρωση υπερβολικού πληθυσμού και πλούτου σε μία πόλη, δεν κινητοποιεί και δεν συγκινεί πολιτικές ομάδες οι οποίες ευαγγελίζονται σε κάθε ευκαιρία την ισότητα μεταξύ όλων.
Βέβαια δεν παραβλέπω ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι διαχρονικό και ισχύει τα τελευταία 40 χρόνια στην Ελλάδα. Αυτό, όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να διορθωθεί και ότι θα μπορούσε να ενταχθεί στο πρόγραμμα ενός ή και περισσοτέρων κομμάτων.
Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε την περίπτωση της Θεσσαλονίκης, για να έχουμε μία πλήρη εικόνα της χώρας μας. Διότι, η Μητροπολιτική Περιοχή της Θεσσαλονίκης έχοντας ξεπεράσει το 1.000.000 πληθυσμού έχει αναπτύξει τη δική της δυναμική.
Με λίγα λόγια: ο μισός πληθυσμός της Ελλάδος κατοικεί σε δύο πόλεις. Αυτό από μόνο του αποτελεί μία μεγάλη στρέβλωση. Το φαινόμενο αυτό, μπορεί να διορθωθεί λίγο, με το συζητούμενο Νομοσχέδιο για την Ανώτατη Παιδεία στη χώρα μας.
Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, θα έπρεπε κανονικά να είχαν κινητοποιήσει όλους τους ανθρώπους της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Βουλευτές και Περιφερειακούς Συμβούλους οι οποίοι σε αγαστή συνεργασία θα πρέπει να εργασθούν για την ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου μας μέσα από στοχευμένες ενέργειες.
Το θέμα των ημερών είναι ο διάλογος που πραγματοποιείται για την δημιουργία Ιδιωτικών – Μη κρατικών Πανεπιστημίων. Αυτή όλη η συζήτηση που γίνεται για αυτό το ζήτημα είναι εξαιρετικά παρωχημένη.
Δεν έχω να προσθέσω κάτι, παρά μόνον αυτό: όσοι αντιδρούν ας δουν τι γίνεται στη Σόφια, τη Φιλιππούπολη, τις πόλεις της Βουλγαρίας και στην Κύπρο. Εκεί όπου χιλιάδες Έλληνες προπτυχιακοί φοιτητές σπουδάζουν.
Ενώ, θα έπρεπε εμείς να ήμασταν πρωτοπόροι (εδώ και χρόνια), έτσι ώστε να δεχόμασταν δεκάδες χιλιάδες νέους από όλα τα Βαλκάνια και όχι μόνο, για να φοιτήσουν στη χώρα μας, γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Διότι, επιμένουμε να συζητάμε ακόμα για το αυτονόητο. Για ένα θέμα το οποίο θα έπρεπε να το είχαμε λύσει πριν από μισό αιώνα.
Να υπογραμμίσουμε εδώ ότι το ζήτημα δεν είναι μονάχα οικονομικό. Αυτή είναι μία σοβαρή παράμετρος. Μία άλλη σοβαρότερη ίσως, είναι η επένδυση στους νέους και στην καινούρια γνώση. Μία νέα γνώση, η οποία θα προκύπτει από την μελέτη και την έρευνα που οφείλουν να πραγματοποιούν τα Πανεπιστήμια.
Και με αυτόν τον τρόπο θα επιτυγχάνεται η συνεργασία με τους γείτονες λαούς. Διότι, από την μία πλευρά έχεις δεκάδες χιλιάδες νέους Έλληνες, οι οποίοι τώρα βρίσκονται στο Εξωτερικό, ενώ από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαν να είναι στην Ελλάδα μαζί με άλλους τόσους νέους από άλλες χώρες, οι οποίοι θα μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα και θα ζουν τα καλύτερά τους χρόνια στην πατρίδα μας.
Με όλες τις θετικές παραμέτρους του γεγονότος αυτού. Τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια επιτέλους θα ιδρυθούν. Αυτό θα είναι καλό για την Ελλάδα. Η Κυβέρνηση πραγματοποιεί ένα βήμα προς το μέλλον. Μήπως όμως, με αυτή την ευκαιρία, μπορεί να προκύψει και κάτι άλλο; Εξίσου σημαντικό για την χώρα μας. Δηλαδή, η αποκέντρωση.
Όντως είναι μία μεγάλη ευκαιρία αποκέντρωσης το συγκεκριμένο ζήτημα: που θα ιδρυθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Ας το αναφέρω ξανά: όλοι αναγνωρίζουμε το μεγάλο πρόβλημα που έχει η χώρα μας. Δηλαδή να έχει συγκεντρωθεί πάνω από το 50% του πληθυσμού της σε δύο πόλεις.
Είναι λοιπόν μία χρυσή ευκαιρία να γίνει μία προσπάθεια αντιστροφής αυτού του φαινομένου. Με έναν απλό άρθρο στον καινούριο νόμο, ο οποίος θα ανέφερε ότι θα επιτραπεί η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων 200 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα και 100 χιλιόμετρα μακριά από την Θεσσαλονίκη.
Επιπροσθέτως θα μπορούσε να απαγορευθεί η ίδρυσή τους σε πόλεις οι οποίες έχουν ήδη έδρα Πανεπιστημίου. Οι υπόλοιπες πόλεις, θα μπορούν να καταθέσουν την υποψηφιότητα τους με έναν πλήρη φάκελο διεκδίκησης, ο οποίος θα πρέπει να περιλαμβάνει τα πάντα όσον αφορά την περιοχή τους.
Ας μη σταθούμε στο γεγονός ότι το Νομοσχέδιο απαιτεί την ίδρυση μόνον τριών σχολώνγια την ύπαρξη Πανεπιστημίου. Αυτό, στην ουσίαθα είναι μία αρχή. Στο μέλλον, εάν τα πράγματα πάρουν τον σωστό δρόμο, θα δούμε μεγαλύτερα ιδρύματα.
Τα ιδιωτικά, μη κρατικά Πανεπιστήμια θα έχουν και αυτά τα ίδια όφελος εάν ιδρυθούν στη Βόρεια Ελλάδα, διότι άνετα και πιο εύκολα θα μπορούν να προσελκύουν φοιτητικό πληθυσμό από όλα τα Βαλκάνια, ο οποίος αγαπάει ιδιαίτερα την περιοχή.
Η Καβάλα ως πόλη έχει όλα τα εχέγγυα για να ιδρυθεί ιδιωτικό Πανεπιστήμιο. Πέρα από τη γεωγραφική της θέση, την άμεση σύνδεση της με την Εγνατία και τους υπό διαμόρφωση κάθετους άξονες, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα:
Διαθέτει χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα οικιστικού αποθέματος στο κέντρο της πόλης. Αναφέρομαι στις καπναποθήκες, οι οποίες με αυτόν τον τρόπο θα λάβουν μία νέα ζωή αλλάζοντας χρήση και θα μπορούν να φιλοξενήσουν πολλές σχολές και τμήματα ΑΕΙ.
Ας μην ξεχνάμε ότι στην πόλη μας υπάρχει και λειτουργεί άψογα εδώ και χρόνια, μία Σχολή πολύ υψηλού επιπέδου με σπουδαστές από όλο τον κόσμο. Αναφέρομαι στη σχολή πιλότων. Η οποία προοδεύει και αναπτύσσεται συνεχώς. Κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει για τα ιδιωτικά, μη κρατικά Πανεπιστήμια.
Το καινούριο Νομοσχέδιο αναφέρεται σε μεγάλη έκταση για τα Δημόσια Πανεπιστήμια και προβλέπει την ενίσχυση του Δημοκρίτειου. Αυτό, κατά την γνώμη μου,είναι σωστό κατά βάση. Όμως θα είναι καινοτόμο και θα βοηθούσε την αποκέντρωση, εάν το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο αποσπούσε Σχολές από την Αθήνα και όχι από τις κοντινές πόλεις.
Στο πλαίσιο αυτό και όλα όσα έχουμε περιγράψει, μία ρηξικέλευθη πρόταση είναι να μεταφερθεί αυτούσια το Πάντειον Πανεπιστήμιο στην Κομοτηνή και να συγχωνευθεί με το Δημοκρίτειο.
Το ΔΠΘ έχει μία τεράστια έκταση, όπου εκεί άνετα θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα μεγάλο, σύγχρονο, μοντέρνο και μεγάλο Πανεπιστήμιο, το οποίο θα δώσει ώθηση ανάπτυξης σε όλη την περιοχή.
Επίσης η πόλη της Κομοτηνής (ως επίπεδη που είναι) έχει την δυνατότητα επέκτασης της. Όλα τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ αυτού του σχεδίου. Ένα σχέδιο το οποίο θα βασίζεται στην ιδέα της αποκέντρωσης και της ανάπτυξης όλης της Ελλάδος. Για να μην μας πουν στο μέλλον τα παιδιά μας, ποια χώρα τους παραδώσαμε.
Π. Κυριακίδης
Υ.Γ.
Απέναντι στο φαινόμενο του Αθηναιοκεντρισμού και της κυριαρχίας του «κράτους» των Αθηνών σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα, η πιο πτωχή Περιφέρεια της χώρας, η ΑΜΘ το μόνο δρόμο που έχει να ακολουθήσει, θα πρέπει να είναι αυτός της στενής συνεργασίας για την ανάπτυξη.
Το βρίσκω ιδιαίτερα λυπηρό και αναχρονιστικό το φαινόμενο της αντιπαλότητας μεταξύ διπλανών πόλεων. Η κάθε μία πόλη έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία εάν αναδείξει σωστά τότε σίγουρα θα υπάρξει πρόοδος για όλους.
