Ένα από τα πλέον κατάλληλα πρόσωπα να μας μιλήσουν για το Διαβήτη είναι ο συμπολίτης γιατρός Στέφανος Παπαντωνίου. Αφορμή η χθεσινή Παγκόσμια Μέρα της νόσου. Η εμπειρία του κ. Παπαντωνίου είναι μεγάλη. Κυρίως στο Νοσοκομείο. Εδώ και λίγο καιρό ως ιδιώτης, περιμένει ασθενείς στο ιατρείο του στο κέντρο της πόλης.
Η συνέντευξη
Ερ: Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη… Εξειδικεύεστε στο εν λόγω θέμα, τι πρέπει να προσέχουμε;
Απ: Η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη (14 Νοεμβρίου) αποτελεί το έναυσμα για μια παγκόσμια εκστρατεία, για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος στο πρόβλημα του Διαβήτη. Σκοπός της ενημέρωσης είναι τα αίτια, τα συμπτώματα, οι επιπλοκές και η θεραπεία της νόσου. Μας υπενθυμίζει ταυτόχρονα πως η συχνότητα εμφάνισης αυξάνεται παγκόσμια, κάτι το οποίο –δυστυχώς- θα συνεχιστεί εφόσον δεν εφαρμοστούν άμεσα ορισμένα μέτρα. Κάθε χρόνο, επικεντρωνόμαστε σ’ ένα ξεχωριστό θέμα, το φετινό είναι «μια καλύτερη ζωή για τα άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη».
Ερ: Πολύς κόσμος δεν προσέχει και δεν ελέγχει στο βαθμό συχνότητας που πρέπει το σάκχαρο του…
Απ: Σωστά. Αρχικά, ας αναλογιστούμε πως στη σημερινή εποχή, ο Διαβήτης τύπου 2 είναι μια κληρονομική πάθηση. Οπότε, θα πρέπει πρώτα να δούμε αν υπάρχει Διαβήτης ανάμεσα στην οικογένεια. Η κατάσταση επιβαρύνεται επίσης και από τον όγκο του κάθε ατόμου και τα ενδεχόμενα επίπεδα της παχυσαρκίας του. Η νόσος διακρίνεται σε δύο κατηγορίες: τύπου 1, όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να παράξει σχεδόν καθόλου ινσουλίνη και χρειάζεται ενέσεις. Ο δεύτερος τύπος αφορά περιστατικά που ναι μεν μπορούν να παράξουν ινσουλίνη, όμως ο οργανισμός τους περιορίζεται πολύ σημαντικά στη δράση, με αποτέλεσμα να χρειάζονται φάρμακα. Μετά από τον ενδοοικογενειακό έλεγχο, κατευθυνόμαστε και δρούμε με βάση τα συμπτώματα. Για παράδειγμα, όταν βιώνουμε συχνά φαινόμενα διούρησης, υπερβολικής δίψας και πείνας. Αν ξαφνικά χάσουμε απότομα πολύ βάρος, ακόμη και αν εμφανίζουμε συμπτώματα έντονης κόπωσης, έλλειψης συγκέντρωσης και θόλωσης όρασης… Όλα αυτά μπορούν να μας βάλουν σε υποψίες για να ψαχτούμε. Όπως και να έχει, μπορούμε να ζήσουμε και να συνυπάρξουμε με το Διαβήτη. Με τα μέσα (σ.σ. φάρμακα) που έχουμε στη διάθεση μας, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να «ρυθμίσουμε» την πάθηση και τις επιπλοκές της στον οργανισμό μας. Για να ολοκληρώσουμε, σας υπενθυμίζω με σειρά προτεραιότητας: 1) κληρονομικότητα, 2) δίαιτα και 3) άσκηση. Παλαιότερα λέγαμε πως «τρώμε για να ζούμε» ενώ πλέον αυτό έχει μετατραπεί σε «ζούμε για να τρώμε»… Άρα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί (και) σε θέματα διατροφής.
(Το ιατρείο του κ. Παπαντωνίου βρίσκεται στην πολυκατοικία Μητροπολίτη Προκοπίου 8β, έναντι ΙΚΑ)
